همان گونه که خداوند تعالی وصیت را بر من واجب و به خصوص هنگام احساس مرگ، مرا مامور به آن کرده است [تو را مخاطب ساخته] و برایت وصیت می کنم به:

🔸️این که همدوش با تقوای الهی باشی; که آن، به یقین، «سنت پایدار» و «واجب حتمی » و «سپر نگه دارنده » و «توشه ی ماندگار» است. و [آن،] پرسودتر چیزی است که انسان برای روزی که چشم ها، از هیبت آن روز، گشاده و خیره می ماند و یار ویاوری نیست، خواهد داشت.

🔸️تو و التزام به پیروی اوامر خداوند تعالی و انجام دادن آنچه او می پسندد وپرهیز از آنچه او، ناخوش دارد و دوری از نواهی خداوند تعالی.

🔸️زندگی ات را در تحصیل کمالات نفسانی، سپری ساز و اوقات ات را در «کسب فضایل علمی » و «عروج از پستی نقص به بالاترین نقطه ی کمال » و «اوج گیری در آسمان عرفان و نه سقوط به جایگاه جهال » و «گرایش عاشقانه به پسندیده ها» و «یاری برادران دینی » و «پاسخ درشتخو را به سخن نیکو گفتن » و « نیکورفتار را باچهره ی باز پذیرفتن » بگذران!

🔸️بپرهیز از رفاقت با انسان های پست و هم نشینی با افراد نادان; زیرا، رفاقت و هم نشینی با آنان، خلق و خوی ناپسند و باطن پست، بر جا می نهد.

بلکه تو و التزام به همدوشی با عالمان و نشست و برخاست با فاضلان; که آن، برای کسب کمالات، زمینه ی کامل را فراهم می سازد و برایت، توان و مهارت دریافتن پاسخ مجهولات را، به دنبال دارد.

🔸️باید، امروزت از دیروزت بهتر باشد.

🔸️تو و التزام به صبر و توکل و رضا.

🔸️هر روز و شب، محاسبه ی نفس کن!

🔸️از خداوند، بسیار آمرزش بخواه!

🔸️از نفرین مظلوم بترس! به خصوص از نفرین یتیم و پیرزن; که خداوند در مورد شکستن دل شکسته،گذشت نمی کند.

🔸️تو و التزام به نماز شب; که رسول الله(ص) بر آن تشویق و دعوت به اقامه ی آن کرده و فرموده است:

من ختم له بقیام اللیل، ثم مات، فله الجنه.

هر که آخرین عمل اش، اقامه ی نماز شب باشد و بمیرد، بهشت برای او باشد.

🔸️تو و التزام به صله ی رحم; که به یقین، به عمر آدمی می افزاید.

🔸️تو و التزام به خوشرویی. همانا رسول الله(ص) فرمود:

انکم لن تسعوا الناس باءموالکم، فسعوهم باءخلاقکم!

همانا شما را نرسد که با اموال تان، تمامی افراد را در آسایش قرار دهید; لذا، آنان را با اخلاق تان خشنود سازید.

🔸️تو و التزام به توجه و مراقبت از ذریه ی پیامبر; که همانا خداوند تعالی در سفارش به آنان تاکید کرده و پاداش رسالت و ارشاد مردم را دوستی و مهرورزی به آنان قرار داده است خداوند تعالی فرموده
...قل لا اساءلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی...

ولا توتوا الحکمه غیر اهلها، فتظلموها و لا تمنعوها اهلها فتظلموهم. 162

🔸️حکمت را در اختیار نااهل، قرار ندهید! که [ اگر چنین کنید ] به حکمت ظلم کرده اید. و از اهل اش، منع مکنید! که [ اگر چنین کنید ] به «اهل حکمت » ظلم کرده اید.

🔸️ تو و التزام به تلاوت قرآن عزیز و تفکر در معانی آن و رعایت اوامر و نواهی اش و تتبع در اخبار نبوی و آثار محمدی و جست وجو [ وفهم ] معانی آن ها و تامل کردن تام در آنها

البته من، کتاب های زیادی در تمامی این زمینه ها، برایت نگاشته ام

این، آنهایی بود که وظیفه ی تو بود

✅ اما آن چه به من مربوط است و نفع اش به من برمی گردد [ عبارت است از ]

🔸️اینکه با طلب رحمت برایم، در بعضی از اوقات، مرا یاد کرده و مورد تفقدقرار دهی

🔸️و اینکه ثواب بعضی از طاعتهایت را برای من بفرستی

🔸️و در یاد کردم، کم نگذار! که [اگر چنین کنی] اهل وفا، تو را جفاکارخوانند
 و زیاده روی مکن! که [اگر چنین کنی] آنان که اهل نیکی اند، تو را به «کوتاهی در حق پدر به هنگام زندگانی » نسبت می دهند.

🔸️بلکه درخلوت هایت و پس نمازهایت، یادم کن! و آن چه از بدهکاری ها و تعهدات واجب، برعهده ام هست [و خود انجام نداده ام] تو، قضا کن! و درحد توانت، بر سر مزارم،به زیارتم بیا و مقداری از قرآن تلاوت کن! و هر کتابی که نوشته ام، ولی خداوندبرای به پایان رساندنش، مهلتم نداده است، تکمیل کن! و هر چه از خلل و نقصان وخطا و نسیان در آن می یابی، اصلاح کن!

🔸️این، وصیت من است به تو. خداوند از جانب من، بر تو ناظر است.

والسلام علیک و رحمه الله و برکاته والله اعلم بالصواب