1402-12-10-حجت الاسلام بهشتی- بیان نکاتی از دعای پرفضیلت ندبه

حجت الاسلام بهشتی: بسم الله الرحمن الرحیم. «السَّلَامُ عَلَى الْمَهْدِيِّ الَّذِي وَعَدَ اللَّهُ تَعَالَى الْأُمَمَ أَنْ يَجْمَعَ بِهِ الْكَلِمَ وَ يَلُمَّ بِهِ الشَّعَثَ وَ يَمْلَأَ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا» همچنان عطر نیمه شعبان در فضای جامعه ما هست. یکی از اسنادی که خوشبختانه در جامعه ما و فراتر از مرزها مردم با آن انس دارند دعای ندبه هست. عرض کردیم که بخش اول یا نیمه اول این دعا معرفتی، نیمه پایانی آن محبتی است. امروز ان‌شاءالله بتوانیم درباره محبت به رهبران الهی که خداوند در قرآن پیامبر را مأمور می‌کند که به مردم بگو. من از شما مزد می‌خواهم. چون پیامبران همه می‌گفتند مزد نمی‌خواهیم. «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرا» اما به پیامبر اسلام خداوند امر می‌کند. «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏» این عشق به اهل بیت، این مزدی است که پیامبر از ما طلب می‌کند. البته در آیه دیگر هم توضیح می‌دهند که  «ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُم»‏ این پاداشی که من از شما خواستم تمام نفع آن کار خودتان است. به قول حاج آقای قرائتی می‌فرماید مثل اینکه معلمی به دانش‌آموزان خود بگوید مزد من را بدهید. مزد من این است که خوب درس بخوانید. این با آن مزد عرفی متفاوت است. یا مزد من این است که سال‌های بعد هم به معلمان خود احترام کنید. بچه‌ها الآن در دبستان دوره شما تمام شد. می‌روید دبیرستان، می‌روید دانشگاه، هر کجا که هستید، به معلمان خود، به مربیان خود، این مزد من باشد. ای پیامبر بگو مزد می‌خواهم. مزد من عشق به اهل بیت است. پس این مسئله عضق به اهل بیت که حدیث داریم در قیامت هم روز حساب است، درباره مسائل مختلف از ما می‌پرسند ولی حتماً حتماً از این 5 مورد از همه خواهند پرسید. «عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاه» عمرت را چگونه سپری کردی. «‏وَ عن شَبَابِه» گل عمر، جداگانه جوانی را چگونه گذرانی؟ «وَ عَنْ مَالِه‏» از مال می‌پرسند از کجا به دست آوردی و در چه راهی خرج کردی. «عَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْت» یعنی یک مسئله عاطفی، احساسی که بگوییم باشد خوب است، نباشد ایرادی ندارد. نه، یک مسئله جدی و سرنوشت‌ساز.‏ ‏«عَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْت» من نگاه کردم خدا رحمت کند مرحوم آقای ری‌شهری را. یک کتاب برای اهل بیت دارند. بخشی از این کتاب احادیث محبت به اهل بیت است. چقدر پرتعداد، فراوان. پیغمبر فرمود: «حُبِّي وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِي نَافِعٌ فِي سَبْعَةِ مَوَاطِنَ أَهْوَالُهُنَّ عَظِيم» عشقی که به من دارید یا به اهل بیتم در جاهای پرخطر به کارش می‌آید. از زمان پیامبر رابطه مسلمانان با پیامبر هم یک رابطه عاشقانه است. یک کسی که همه مردم او را می‌شناسند به نام اویس. در یمن هوای پیامبر به دل او زده است. پدر ندارد، نزد مادر آمده است. مادر جان من می‌خواهم پیامبر خود را ببینم. او را دوست دارم. مادرم می‌گوید من بی‌کس هستم. تو سرپرست من هستی. اصرار که می‌کند می‌گوید یک روز به تو اجازه می‌دهم. به مدینه رسیدیم یک روز فرصت داری. اویس هم به مدینه می‌آید و از اتفاق آن روز پیامبر به سفر یا به جبهه رفته و به عهد خودش وفا می‌کند و به یمن برمی‌گردد بدون اینکه پیامبر را... این خاطرات نشان‌دهنده همان عشق بین مردم و رهبران دینی است. پیامبر وقتی وارد مدینه شد فرمودند یک عطری را احساس می‌کنم. کسی از سوی یمن به مدینه... یعنی این عشق هم متقابل است. پیامبر هم رحمة للعالمین است. امام رضا (ع) فرمود به شیعیان ما بگویید خیلی بیش از آن اندازه که آنها ما را دوست دارند، ما آنها را دوست داریم. برای دوستی مردم چه کلماتی را به کار می‌برند؟ سطوحی دارد. مثلاً می‌گویند ارادت داریم. قربان شما. اوج آن این است که جانم فدایت. در سبک زندگی اسلامی این کلمه زیاد کاربرد دارد. مثلاً در فضای خانواده. امیرالمؤمنین فاطمه زهرا، در گفتگوهای آنها این زیاد به کار می‌رود. برای شما بمیرم. قربانت گردم. یا بچه‌ها به پدر و مادر. یعنی فضای خانه یک چنین فضایی هست. مسلمانان راجع به پیامبر زیاد این کلمه را به کار می‌بردند. عشق به پیامبر. «جعلت فداک» یا «بنفسی عنه» جانم فدایت. یعنی پرکاربرد است. معلوم است که رابطه مسلمانان و رهبران دینی یک رابطه اداری نیست که مثلاً خشک باشد از روی مقررات اطاعت بکند. نه، اطاعت آنها همراه با محبت است. حالا با این مقدمه برویم سراغ دعای ندبه. با سرعت هم شده دوست دارم از این فراز تا پایان دعا را بخوانیم. آخرین فرازی که هفته گذشته خوانید این بود: «لَيْتَ شِعْرِي، أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى» ای کاش می‌دانستم کجا هستی. یعنی خود اینکه یک گمشده‌ای ما داریم و باید دنبال آن بگریم کجا هست. در رضوی، در طوی. اینها مکان‌های مقدسی است که در قرآن یا در تاریخ اسلام اشاره شده است. امام صادق (ع) فرمودند که مهدی ما دو غیبت دارد. یک غیبت کوتاه و یک غیبت طولانی. در دوران غیبت کوتاه خواص شیعه می‌توانند او را ببینند. جای او را می‌شناسند در دوره غیبت طولانی خواص موالی یعنی خواص خواص، یک کسانی که خیلی به امام زمان (ع) ارادت دارند. آنها جای او را می‌دانند و می‌توانند ببینند. زمان امام نهم و امام دهم و امام یازدهم ارتباط شیعه با ائمه خیلی سخت بود. امام دهم و یازدهم که در پادگان بودند تحت نظر. یعنی کسی می‌خواست وارد آن محوطه شود، پرس‌وجو می‌کردند با کی کار داری؟ اسم تو چیست؟ تا کی اینجا هستی؟ خیلی تحت نظر. حالا افرادی با ترفندهایی وارد آن پادگان می‌شدند. مثلاً من روغن‌فروش هستم. آقا روغن می‌خواهند. احادیثی را. به همین دلیل امامان آخری احادیث کمی برای ما به جا گذاردند تا به دوران غیبت می‌رسیم. غیبت صغری بیش از دوره ما امکان ارتباط بوده است. یعنی مردم نامه می‌نوشتند و حضرت جواب می‌دادند. وکلایی داشتند. چهار وکیل مثلاً مرحوم شیخ صدوق. پدرش راهی خراسان بوده است، به زیارت امام رضا (ع) می‌آمده است، در راه زیارت امام رضا (ع) یک نامه‌ای نوشته است، به وکیل امام زمان (ع) داده است. از جمله خواسته‌های او این بوده است که من بچه‌دار نمی‌شوم. از خدا بخواهید به من بچه بدهد، بچه من هم عالم دین شود، مبلغ دین شود، امام هم دعا می‌کنند و خدا این فرزند را به ابن بابویه بزرگ می‌دهد. شیخ صدوق. در این دوره خاطرات زیادی هست که مشکلاتی دارند، مریضی دارند، حاجاتی دارند یا پرسش‌های دینی شبهاتی حاکم بوده است از امام می‌پرسند توسط همان چهار نائب. اما آن غیبت طولانی که شروع می‌شود، دیدار امام زمان (ع) خیلی سخت بوده است. یک عاشق واله‌ای مثل علی بن مهزیار لازم دارد که همین اندازه که یک کدی را، یک نشانی را می‌داند که امام زمان (ع) هر ساله در مراسم حج حضور دارند. خودش را به مکه می‌رساند، به عرفات می‌رساند، به منا می‌رساند، تضرع می‌کند. خاطرات یک چنین کسانی آمده است. برای ما هم حالا در همین فرازها خواهیم خواند. امکانش هست ولی عشق لازم دارم. «عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ أَنْتَ لَا تُرَى» سخت است بر من مردم را ببینم، تو دیده نشوی. «وَ لَا أَسْمَعُ لَكَ حَسِيساً وَ لَا نَجْوَى» یک صدایی را حس کنم از طرف شما، یک نجوایی را من صدا بزنم شما جواب بدهی. این برای من سخت است چنین چیزی رخ نمی‌دهد. «عَزِيزٌ عَلَيَّ أَن تُحِيطَ بِكَ دُونِيَ الْبَلْوَى» خیلی برای من سخت است که بلاها تو را محاسبه کنند من نتوانم کاری انجام بدهم. «وَ لَا يَنَالَكَ مِنِّي ضَجِيجٌ وَ لَا شَكْوَى» من هم همینطور نشسته‌ام نمی‌دانم کاری از دستم برنمی‌آید. یا انقدر خودم را تربیت نکرده‌ام که بلند شوم پر پر بزنم، برای تو بسوزم. بتوانم یک کاری برای تو انجام بدهم. یک وقتی می‌بینی یک سیاست‌مداری است می‌خواهد اقداماتی در جهان انجام بدهد، کار نظامی می‌خواهد بکند، کار سیاسی می‌خواهد بکند. آن یک فضا است، اینجا یک فضای عاشقانه است. «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا» جانم فدایت ای پنهانی که پنهان نیستی. ما همه شنیده‌ایم امام زمان (ع) نامه‌هایی دارد. نامه‌های او را آقای دکتر محمد مهدی رکنی گردآوردی کرده است، انتشارات آستان قدس رضوی هم چاپ کرده است. توقیعات حضرت. از جمله آن نامه‌ای است که به شیخ مفید نوشته‌اند که ما مراقب شما هستیم، مواظب شما هستیم، در جلسات شما می‌آییم. مشکلات شما را خبر داریم. اینها به ما امید می‌دهد. «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا» ای دوری که دور نیستی. «بِنَفْسِي أَنْتَ أُمْنِيَّةُ شَائِقٍ يَتَمَنَّى» جانم فدایت که هر مشتاقی آرزوی دیدار تو را دارد. ما باید این احساس را داشته باشیم. به بچه‌های خود منتقل کنیم. در خلوت‌های خود بنشینیم با امام زمان (ع) راز و نیاز کنیم. اصلاً مطلب بنویسیم. یک وقتی همین صدا و سیما یک مسابقه‌ای اعلام کرده بود نامه‌ای به خدا. خیلی با استقبال روبه‌رو شد. سال بعد گفتند این را ادامه بدهیم. تجربه نشان داد که قشنگ است. من پیشنهاد کردم نامه‌ای به امام زمان (ع) با توجه به مضامین دعای عهد. یعنی با مضامینی که خود ائمه به ما تعلیم دادند بیاییم دست به قلم بشویم. شعراء شعر بگویند. الحمدلله من در این چند روز گذشته رادیو فرهنگ را گوش می‌کردم، برنامه‌های متعددی داشت که اشعار مهدوی. شعرای معاصر، شعرایی که از ما دور هستند، چه مضامینی را برای انتظار، برای مهدویت، اینها همان بخش‌های پایانی دعای ندبه است.
شریعتی: شعر مهدوی ما در دوران معاصر بسیار غنی است. یعنی همین شعرای جوان ما با همین مضامین اشعار خیلی قوی دارند و چقدر حال آدم خوب می‌شود وقتی اینها را می‌خواند.
حجت الاسلام بهشتی: بچه‌های ما یعنی در مدرسه‌ها و در دانشگاه‌ها باید اینها را پیوسته زمزمه کنند. این چیزی که خدا می‌پسندد. «بِنَفْسِي أَنْتَ أُمْنِيَّةُ شَائِقٍ يَتَمَنَّى مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرَا فَحَنَّا» اینجا هم راجع به خانم‌ها جدا، آقایان جدا. مردان و زنانی که تو را یاد می‌کنند و برای تو می‌سوزند. «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزٍّ لَا يُسَامَى» جانم فدایت. تو عزتی داری که برابری برایش مقایسه نمی‌شود کرد با بقیه عزیزها. «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلَادِ نِعَمٍ لَا تُضَاهَى» نعمت‌های دیرینه‌ای که همتا نمی‌شود برای آن. یعنی دیدار با امام زمان یک موهبت الهی است. درباره حضرت یوسف در سوره یوسف می‌خوانیم: «وَ تَوَلَّى عَنْهُم» ‏فاصله گرفت با بچه‌های خود، با بستگان. «وَ قالَ يا أَسَفى‏ عَلى‏ يُوسُفَ» قصه‌دار یوسف هستم «وَ ابْيَضَّتْ عَيْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظيم‏» چشمانش از غصه در حالی که خشمگین بود بینایی‌اش را از دست دارد. «قالوا» بچه‌ها گفتند: «قالُوا تَاللَّهِ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضاً أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهالِكين» پدرجان! از بس تأسف می‌خوری، غصه یوسف را می‌خوری، یا مریض خواهی شد یا از دنیا خواهی رفت. ما برای امام زمان به این مرحله رسیده‌ایم؟ یعنی باید دق کنیم. آن عشق، حالا عشق‌های مجازی را که مثال می‌زنم گاهی طرف واقعاً از دنیا می‌رود. همان عشق‌های لیلی و مجنون که در اشعار شعراء آمده است اصلاً سر از پا نمی‌شناختند. اصلاً مجنون را مسخره می‌کردند. وارد سرزمین لیلی که می‌شد یا شهر لیلی که می‌شد از همان اول دیوارها را بوس می‌کرد. می‌گفتند عوضی گرفتی، اینکه لیلی نیست. گفت شما نمی‌دانید. امر علی الدیار ریار لیلی اقبل زلجدار و زلجدار. یعنی آن عشق، حالا ما مثال می‌خواهیم بزنیم ناچار هستیم از همین عشق‌ها مثال بزنیم. درباره امام زمان (ع) عاشقانی بوده‌اند در این هزار و چند صد ساله که لحظه به لحظه سوخته‌اند، حتی جان داده‌اند. این مضامین دعای ندبه این را به ما می‌گوید.  «قال: انّما أشكو بثّى و حزني إلى اللّه» من با خدا درد دل می‌کنم. این گلایه را با خدا، بچه یوسفم کو؟ 20 سال است یا بیشتر که یوسف را ندیده‌ام. «و أعلم من اللّه ما لا تعلمون یا بنی» بچه‌ها «اذهبوا» بروید. «فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُف‏» بیست و چند سال خبری از یوسف نیست ولی یعقوب ناامید نیست. این امید آخرالزمانی‌ها خیلی ستودنی‌ای است. «وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ- إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُون» مأیوس نشوید. کافرها مأیوس می‌شوند. «إِلَى مَتَى أَحَارُ فِيكَ يَا مَوْلَاي‏» ‏تا کی من سرگردان و حیران باشم مولای من. «وَ إِلَى مَتَى وَ أَيَّ خِطَابٍ أَصِفُ فِيكَ وَ أَيَّ نَجْوَى‏» با چه ادبیاتی تو را صدا بزنم؟ با چه شعری؟ با چه وصفی؟ چگونه با تو نجوا کنم، راز و نیار کنم؟ «عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أُجَابَ دُونَكَ وَ أُنَاغَى» برای من سخت است. دیگران پاسخ می‌دهند اما پاسخی از تو نمی‌شنوم. «عَزِيزٌ عَلَيَّ أَنْ أَبْكِيَكَ وَ يَخْذُلَكَ الْوَرَى» برای من سخت است. برای تو می‌گریم یک کسانی هم هستند تو را خوار می‌کنند. اسم امام زمان می‌آید مسخره می‌کنند. در دنیا کسان زیادی هستند که با امام زمان (ع) بغض دارند. برای من سخت است این صحنه‌ها را از رسانه‌ها ببینم. مهدویت را مسخره می‌کند، موعود آخر الزمان را مسخره می‌کند، طعنه می‌زند.
شریعتی: عاشق نسبت به معشوق خود غیرت دارد.
 حجت الاسلام بهشتی: واقعاً همینطور است. «هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَ الْبُكَاءَ» می‌شود چند نفر پیدا شوند دسته‌جمعی در فراغ تو گریه کنیم؟ «هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِد جَزَعَهُ إِذَا خَلَا» چند نفر که بی‌تاب هستند، این بی‌تابی‌مان را با هم به نمایش بگذاریم. یعنی یک فراخوان می‌دهد که عاشق‌ها همه یک جا جمع شوند. «هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَيْنِي عَلَى الْقَذَى» آیا یک کسانی هستند که خار در چشم آنها رفته است. من هم همینطوری هستم. همه با هم یک تشکیلاتی را راه‌اندازی کنیم. به قول شما یک پویشی، پویش عاشقان مهدی همه به جهانیان اعلام کنیم ما چه احساسی داریم. «هَلْ إِلَيْكَ يَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقَى» ای پسر پیامبر راهی برای دیدار تو وجود دارد که جمال ماهت را ببینیم. بشریت تو را ببیند چه ارمغانی برای آنها آوردی. «هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنَا مِنْكَ بِغَدِهِ فَنَحْظَى» آن وعده‌ای که داده شده که این غیبت، این انتظار به وصل منجر خواهد شد ممکن است امروز رخ بدهد؟ «مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَكَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوَى» از آن چشمه‌های سیراب‌کننده کی خواهد شد ما آبی بنوشیم مَتَى نَنْتَفِعُ مِنْ عَذْبِ مَائِكَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى» از آن آب گوارا و خوش‌گوار، کی خواهد شد ما هم جامی بنوشیم. «مَتَى نُغَادِيكَ وَ نُرَاوِحُكَ فَتَقَرَّ عُيُونُنَا» کی خواهد شد صبح و شام ما به دیدار شما بیاییم، به زیارت شما بیاییم. پیغمبر فرمود تا من هستم به دین من بیایید. از میان شما رفتم به دیدن قبرم بیایید. این زیارت قبور ائمه، سفارش پیامبر است. پس از من به دیدن علی، حسن، حسین و فرزندان آنها بروید. آنها از میان شما رفتند، به دیدن قبور آنها بروید. تا به امام مهدی می‌رسد. در غدیر خم پیامبر درباره دو معصومه از این 12 معصوم بیشتر توضیح دادند. معصوم اول، معصوم دوازهم. همان‌جا پیشگویی کردند که او غائب خواهد شد، ناامید نشوید. او را خواهید دید. «مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاكَ» کی خواهد شما هم شما ما را ببینی و هم ما شما را ببینیم. «وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى» ما پرچم پیروزی را در دست شما ببینیم. الآن تصاویرش هست که تصویرگرها و نقاش‌ها تصاویری از امام زمان (ع) که پرچم دین، اما آن واقعیت آن کی خواهد شد؟ ما خواهیم بود یا نه. «أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِكَ» آیا خواهد رسید آن روزی که ما دور شما پروانه‌وار جمع شویم «وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ» پیشوایی ملت‌ها را تو بر عهده داشته باشی. «وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلًا» جهان را از عدالت پر کنی. آن روزگار چقدر دیدنی خواهد بود. «وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَكَ هَوَاناً وَ عِقَاباً» دشمنانت را کیفر بدهی، ما هم تماشا بکنیم. من یادم نمی‌رود آن صحنه‌هایی که رئیس جمهوری قبلی آمریکا، ترامپ، این تحریم‌ها را امضاء می‌کرد با چه تبختری، با چه تکبری. گفتم خدایا من زنده باشم ذلت این را ببینم که مظلومان عالم را، مؤمنان عالم را این چقدر تحقیر کرد. امام زمان کی خواهد شد بیایی آن مجازات را به آنها بچشانی. «وَ أَبَرْتَ الْعُتَاة وَ جَحَدَةَ الْحَقِّ» منکران حق و متجاوزان را نابود کنید. ما هم تماشا کنیم. «وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَكَبِّرِينَ» پشت متکبران را قطع کنی. «وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِينَ» ریشه ستمگران را بکنی «وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» ما هم لب به سپاس پروردگار بگشاییم.
شریعتی: و با آمدن او چقدر لبخند مستضعفان عالم قشنگ است.
حجت الاسلام بهشتی: واقعاً. یک نکته مهمی که رهبر عظیم انقلاب من دیدم چند بار تکیه می‌کنند، می‌گوید دوره امام زمان (ع) طولانی خواهد بود. امام زمان تشریف بیاورند و دو سه روز بعد، حد‌اقل سیصد سال. ترسم تو بیایی و من آن روز نباشم/ ای کاش که من خاک سر کوی تو باشم. هر کس به کسی نازد و من هم به تو نازم/ در خلوت دل با تو بود راز و نیازم. به فرازهای پایانی دعای ندبه می‌رسیم. ایندفعه با خدا را راز و نیاز می‌کنیم. «اللَّهُمَّ أَنْتَ كَشَّافُ الْكُرَبِ وَ الْبَلْوَى» خدایا گشاینده و بازکننده گره‌ها، بلاها، تو هستی. «وَ إِلَيْكَ أَسْتَعْدِي» من از تو کمک می‌خواهم. «فَعِنْدَكَ الْعَدْوَى» آن قدرت‌ها در دست تو است. «وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَةِ وَ الدنیا» تو پروردگار دنیا و آخرت هستی. «فَأَغِثْ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ» ای فریادرس فریادرسان به فرماید ما برس. «عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلَى» بنده کوچک تو گرفتار است. گرفتاری‌های مختلفی جامعه بشری دارد. این علمای ما خدا رحمت کند آیت الله بهجت را. خیلی این دعا را سفارش می‌کردند. در دوران کرونا زیاد از رسانه‌ها پخش می‌شد. بخوانید. «وَ أَرِهِ سَيِّدَهُ يَا شَدِيدَ الْقُوَى» ای خدا این بنده را به مولایش نشان بده. این دیدار رخ بدهد من امام زمانم را بینم. «وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى» گرفتاری‌ها را از امام زمانم دور کن. اندوه را از امام زمانم دور کن. «وَ بَرِّدْ غَلِيلَهُ» عطش او را با خنکای رحمتت پروردگارا آرام کن. «يَا مَنْ هُوَ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى» ای خدایی که فرمانروایی جهان را بر عهده داری.‏ «وَ مَنْ إِلَيْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى» ای خدایی که همه پایان‌ها به تو ختم می‌شود. «اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِيدُكَ التَّائِقُونَ» خدایا ما بندگان عاشق تو هستیم. «التائقون إِلَى وَلِيِّكَ» عاشق ولی تو هستیم. کدام ولی؟ «الْمُذَكِّرِ بِكَ» آن ولی که همه حرف آن تو هستی. امام زمان خداپرستی را، خداسنایی را، خدا‌گویی را «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِم‏» آخر آن می‌فرماید: تعبدوننی، اام زمان می‌آید بازار پرستش خدای یکتا را گرم می‌کند. همه حرف امام زمان الله است. «المذکر بک» خدایا امام مهدی که ما منتظر آن هستیم، یادآور تو است. «وَ بنَبِيِّكَ» و پیامبرت را یاد می‌کند. «خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلَاذاً» او را آفریده‌ای پشتیبانی برای ما باشد. «وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قَوَاماً وَ مَعَاذاً» پناهگاهی برای ما باشد. «وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ مِنَّا إِمَاماً» او را پیشوای مؤمنان قرار بده. خدایا یک تقاضا. «فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِيَّةً وَ سَلَاماً» تحیت و درود ما را به امام ما برسان. «وَ زِدْنَا بِذَلِكَ يَا رَبِّ إِكْرَاماً» آن بزرگواری ما را، جایگاه ما را، با امام زمان بالاتر ببر. «وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّا وَ مُقَاماً» جایگاه امام زمان را نسبت به ما یک جایگاه والایی قرار بده. «وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَكَ بِتَقْدِيمِكَ إِيَّاهُ أَمَامَنَا» پروردگارا ظهورش را نزدیک کن. تقدیم یعنی جلو انداختن. این پیشوایی او را جلو بیندارد. ما طاقت نداریم دوری او را ببینیم.
شریعتی: قدیمی‌ها دعا می‌کردند می‌گفتند این ادامه قیمت را بر ما ببخش.
حجت الاسلام بهشتی: بله. «حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَكَ» تا این امام زمان نماینده تو بین بندگان هست ما را به بهشت‌هایت برسانند «وَ مُرَافَقَةَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِكَ» و با شهیدانی که از جانب تو، به نمایندگی از تو جان باختند ما همراه شویم.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ جَدِّهِ» این محمدی که هزار و چندصد سال است که میلیون‌ها نفر درود می‌فرستند جد امام زمان است. پیغمبر فرمود کسی از دودمان من که نانمش نام من است، کنیه‌اش کنیه من است، خلقش خلق من است، کتابش کتاب من است خواهد آمد. «وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ جَدِّهِ رَسُولِكَ السَّيِّدِ الْأَكْبَرِ» سروری که از همه والاتر و بالاتر است. «وَ عَلَى أَبِيهِ» و بر پدرش امیرالمؤمنین (ع) درود بفرست. «السَّيِّدِ الْأَصْغَرِ  وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّيقَةِ الْكُبْرَى فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ» اینها دودمان امام زمان هستند که باید ما افتخار کنیم. خود ائمه. همه امامان ما، به امیرالمؤمنین، به فاطمه زهرا تفاخر می‌کردند. «وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَيْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَةِ» به اجداد نیکوی او امام حسن، امام حسین، امام زین‌العابدین خدایا درود بفرست. «وَ عَلَيْهِ أَفْضَلَ وَ أَكْمَلَ، وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ، وَ أَكْبَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيَائِكَ» برترین، کامل‌ترین، تمام‌ترین، بادوام‌ترین، بیشترین، فراوان‌ترین درودهایت را بر آنها بفرست. آخر دعای ندبه هم توسل است. ما یک دعایی به نام دعای توسل داریم. توسل یعنی وسیله قرار دادن. ریشه آن سوره مائده است. خداوند می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَة». «وَ ابْتَغُوا» یعنی پیدا کنید. وسیله پیدا کنید. گفتند یا رسول الله وسیله چیست؟ فرمود من وسیله هستم. علی، فاطمه، حسن، این خوبان از بندگان خدا، اینها وسیله هستند. آخر دعای ندبه توسل است. «وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا غَايَةَ لِعَدَدِهَا» یک درودهایی که نهایی برای عددش نیست، «وَ لَا نِهَايَةَ لِمَدَدِهَا» پایانی برای آن نیست، «وَ لَا نَفَادَ لِأَمَدِهَا» زمانی نمی‌شود برای آن تصور کرد. «اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَقَّ» به وسیله امام زمان حق را پایدار بفرما، «وَ أَدْحِض بِهِ الْبَاطِلَ» باطل را سرنگون گردان. «وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِيَاءَكَ» اولیاء را عزیز «وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَكَ» دشمنانت را ذلیل گردان به وسیله امام زمان. «وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّي إِلَى مُرَافَقَةِ سَلَفِهِ». این پیوند ما را با امام زمان که ادامه پیدا می‌کند توسط اجدادش تا پیامبر و جبرئیل و خدا، این را خدایا مستحکم قرار بده. و ما را از کسانی قرار بده که زیر چتر امام زمان (ع) به سلامت باشیم. «وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ يَمْكُثُ فِي ظِلِّهِمْ» خدایا باز هم درخواست داریم «وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِيَةِ حُقُوقِهِ إِلَيْهِ». حدیث داریم امام رضا فرمود: امام هر زمانی به گردن مأمو‌هایش حق دارد. خدایا به ما کمک کن حق‌هایی که امام زمان به ما دارد ادا کنیم. «وَ الِاجْتِهَادِ فِي طَاعَتِهِ» در فرمانبری او کوشش کنیم. «وَ اجْتِنَابِ مَعْصِيَتِهِ» از نافرمانی او دوری کنیم. «وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِرِضَاهُ» رضایت او را، پروردگارا بر ما منت بگذار. «وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ» ما امروز درباره محبت امام زمان صحبت کردیم. خدایا محبت امام زمان را نسبت به ما سرازیر بفرما. «رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَيْرَهُ» دوست‌مان بدارد، ما را دعا کند. این شیعه من است، گرفتار است. خدایا از کار او گره باز کن. «مَا نَنَالُ بِهِ سَعَةً مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ فَوْزاً عِنْدَكَ» حالا توسل این است: «وَ اجْعَلْ صَلَاتَنَا بِهِ مَقْبُولَةً» خدایا به آبروی امام زمان این نمازهای ما را قبول کن. ما نماز می‌خوانیم، یک ظاهری، اسکلتی از نماز را دارد. روح ندارد. شیرین نیست. به آبروی امام زمان همین نمازی را که ما می‌خوانیم قبول بفرما. «وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً» این همان توسل است. مستقیم هم می‌شد به سمت خدا بروی. خود خدا آدرس داده است. «وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَة» برو وسیله پیدا کن. با یک واسطه بیا. «وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَاباً». خدایا به آبروی امام زمان دعاهای ما را مستجاب بفرما. «وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً» رزق‌‌های ما، گرفتاری داریم، بچه داریم، او می‌خواهد عروس شود، داماد شود، خانه ندارد، چی و چی و چی. به آبروی امام زمان رزق‌های ما را توسعه بده. «وَ هُمُومَنَا بِهِ مَكْفِيَّةً» غصه‌های ما را به شادی تبدیل کن. افسردگی وجود دارد، اندوه وجود دارد، ناراحتی وجود دارد. به دلایلی. «وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِيَّةً» به آبروی امام زمان (ع) ما را حاجت‌روا بفرما. «وَ أَقْبِلْ إِلَيْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ» خدایا با آن روی رحمتت به ما نظر کن. «وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنَا إِلَيْكَ، وَ انْظُرْ إِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيمَةً، نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرَامَةَ عِنْدَكَ» یک نگاه مهربانه‌ای که این کرامتی را که به ما دادی پروردگارا کامل شود، به حق امام زمان به ما بده. «ثُمَّ لَا تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُودِكَ» از ما نگیر چون گاهی بنده یک کاری می‌کند، خدا آن نعمت‌ها را پس می‌گیرد. «وَ اسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّه» از حوض جدش، حوض کوثر به ما بنوشان، ما را سیراب کن به دست امام زمان. «بِكَأْسِهِ وَ بِيَدِهِ، رَيّاً رَوِيّاً، هَنِيئاً یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ». یک جام لبریز سرشار گوارایی امام مهدی (ع) به دست ما بده. ای مهربان‌ترین مهربانان.
شریعتی: خیلی از شما ممنون و متشکرم.
صفحه597 قرآن کریم
حجت الاسلام بهشتی: من پیش خودم می‌گویم انتخابات در ایران با همه کشورها متفاوت است. خیلی از کشورها انتخابات می‌شود. اخبار آن هم در یک فضایی پخش می‌شود ولی انقدر جهان حساس نیست. روز جمعه دنیا دوست و دشمن، ایران را تماشا می‌کند. فکر می‌کنم یک ایرانی باشد که به عزت ایران فکر نکند. این حضور همان نشانه عزت است. من دو سه روز است که دارم برای انتخابات فکر می‌کنم. ذهنم به سمت پاداش نماز جماعت رفت. خب نماز که رابطه با خدا و عبادت است. این چه رازی دارد که اگر یک نفر به یک نفر اقتدا کند، ثواب آن نماز 150 برابر می‌شود. دو نفر بیایند می‌شود ششصد. سه نفر هزار و دویست. چهار نفر، دو هزار و چهارصد. پنج نفر چهار هزار و هشتصد. شش نفر نه هزار و ششصد. هفت نفر نوزده هزار و دویست. هشت نفر سی و هشت هزار و چهارصد. نه نفر هفتاد و شش هزار و هشتصد. به ده نفر که رسید، اگر آسمان‌ها کاغذ، دریاها مرکب، درخت‌ها قلم، جن و انس نویسنده، باز نمی‌توانند بنویسند. چرا؟ این ثواب مال کجا است؟ سر آن چیست؟ سر آن مال آن جمعیت است. اولاً بعضی‌ها می‌گویند حالا ما یک نفر هستیم. یک نفری که از 9 نفر جماعت به 10 نفر بیاید، از 76 هزار نفر می‌رود به سمت پاداشی که نمی‌شود وصف کرد. یعنی یک بیمار درخانه، یک کسی که او سختش است که پای صندوق بیاید یا باید پای یک اتوبوسی بیاید. یک جوانی که دفعه اولی است که می‌خواهد رأی بدهد. همه می‌توانند عدد را به یک جایی برسانند که پاداش آن را نمی‌شود حساب کرد. امیرالمؤمنین (ع) وصیت‌نامه‌ای دارند شب آخر عمرشان در بستر شهادت. جملات آن هم حالت  التماس‌گونه دارد. الله الله. یکی از آنها این است. نکند مراسم حج خلوت شود. «الله الله فی بیت ربکم» خب مراسم حج چیست؟ عبادت است. خب حالا مردم فرد فرد جدا جدا عبادت کنند. فرق آن این است. وقتی جمع می‌‌شوند معنا پیدا می‌کند. دنیا یک نگاه خاصی به آنها می‌کند. نکند خانه خدا خلوت شود. برای همین اسلام عزیز تدابیری اندیشیده است. نماز جماعت، نماز جمعه، نماز عید، مراسم سالانه حج. همه اینها به ما می‌گوید که ما با هر قوم و ملت و نژاد و زبانی، جنوب ایران، شمال ایران، شرق و غرب، کرد و لر و فارس و عرب، جوان و پیر، زن و مرد. اینطوری باید به سمت خدا برویم. خدا رحمت کند آیت الله صافی گلپیایگانی، با طهارت می‌آمدند، با نیت سر صندوق می‌آمدند. باورشان این بود که امام زمان این صحنه را می‌بیند. شهداء، امام عزیز، این صحنه را می‌بینند. جهان هم می‌بیند. من باید یک کاری بکنم، یک سهمی در عزت ایران عزیز ان‌شاءالله خداوند به حق امام زمان این مراسم را پرشکوه، بی‌آسیب، تقدیر بفرماید و روز شنبه اخبار خوشی به ملت ایران برسد.
شریعتی: ان‌شاءالله. خیلی ممنون و متشکرم.