صفحه 597 - سوره تین و سوره علق التين بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿1﴾ وَطُورِ سِينِينَ ﴿2﴾ وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿3﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿4﴾ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿5﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿7﴾ أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿8﴾ العلق بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿1﴾ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿3﴾ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿5﴾ كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ﴿6﴾ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿7﴾ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ﴿8﴾ أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ﴿9﴾ عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ﴿10﴾ أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿11﴾ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿12﴾ أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿13﴾ أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ﴿14﴾ كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿15﴾ نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾ فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿17﴾ سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿18﴾ كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ ﴿19﴾ سوگند به انجیر و زیتون ﴿1﴾ و سوگند به طور سینا ﴿2﴾ و سوگند به این [مکه] شهر امن ﴿3﴾ که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. ﴿4﴾ آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. ﴿5﴾ مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. ﴿6﴾ [ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ ﴿7﴾ آیا خدا بهترین داوران نیست؟ ﴿8﴾ العلق بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛ ﴿1﴾ [همان که] انسان را از علق به وجود آورد. ﴿2﴾ بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است. ﴿3﴾ همان که به وسیله قلم آموخت، ﴿4﴾ [و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. ﴿5﴾ این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند. ﴿6﴾ برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد. ﴿7﴾ بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. ﴿8﴾ مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد، ﴿9﴾ بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ ﴿10﴾ مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد ﴿11﴾ یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] ﴿12﴾ مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] ﴿13﴾ مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ ﴿14﴾ این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] ﴿15﴾ [آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را ﴿16﴾ پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، ﴿17﴾ ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. ﴿18﴾ این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. ﴿19﴾