صفحه 446 - سوره صافات آیات 1 تا 24 وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿١﴾ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿٢﴾ فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا ﴿٣﴾ إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ﴿٤﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿٥﴾ إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ ﴿٦﴾ وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ ﴿٧﴾ لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ﴿٨﴾ دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿٩﴾ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿١٠﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ ﴿١١﴾ بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿١٢﴾ وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ﴿١٣﴾ وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤﴾ وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿١٥﴾ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿١٧﴾ قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿١٨﴾ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿٢٠﴾ هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿٢١﴾ نصف الحزب45احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٢٢﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ ﴿٢٣﴾ وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿٢٤﴾ سوگند به فرشتگان [یا مؤمنانِ آمادۀ نماز جماعت و جهادگرانِ میدان حق] که صف کشیده‌اند؛ صفی منظم و استوار (١) و به بازدارندگانی که [انسان را از پلیدی‌ها، و دشمن را از تجاوز به اسلام و مسلمانان] به شدت بازمی‌دارند (٢) و به تلاوت‌کنندگان قرآن (٣) که بی‌تردید معبود شما یگانه است (٤) همان پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست، و پروردگار مشرق‌ها (٥) ما نزدیک‌ترین آسمان [به زمین] را به [صورتی شگفت‌انگیز با خوش‌نمایی و] زیبایی ستارگان آراستیم (٦) و آن را از [نفوذ] هر شیطان سرکشی حفظ کردیم (٧) [آنان] نمی‌توانند به سخنان فرشتگان والامقام و شریف [که جزء اخبار غیبی آسمانی است] گوش فرادهند، و [در صورتِ صعود به‌سوی عالم بالا] از هر سو مورد هدف قرار می‌گیرند (٨) [تا با خفّت و خواری] رانده شوند، برای آنان [که دزدانِ اخبارِ عالَم بالا هستند] عذابی همیشگی است (٩) مگر آن‌که شیطانی خبری [ناچیز] را با سرعت برباید که [در آن صورت] گلوله‌ای آتشین و شکافنده او را تعقیب می‌کند (١٠) از مشرکانِ [منکر معاد] بپرس آیا آفرینش آنان سخت‌تر است یا فرشتگان [و آسمان‌ها و زمین و موجودات دیگری که] آفریده‌ایم؟ ما آنان را از گِلی چسبنده بوجود آوردیم، [و به آسانی پس از مردنشان به حیات دوباره بازشان می‌گردانیم] (١١) تو [از انکارشان] شگفت‌زده می‌شوی، و آنان [قدرت خداوند و معاد را] مسخره می‌کنند (١٢) چون به آنان [برای بینا شدنشان به حقایق] پند دهند، متذکر نمی‌شوند [و از پذیرفتنش امتناع می‌کنند]! (١٣) هنگامی که معجزه‌ای را می‌بینند به شدت به مسخره می‌گیرند (١٤) و می‌گویند: این جز جادویی آشکار نیست! (١٥) [با تکبّر فریاد می‌زنند:] آیا زمانی که به کام مرگ افتادیم و خاک و استخوان [پوسیده] شدیم، آیا حتماً برانگیخته می‌شویم؟ (١٦) آیا پدران نخستین ما [که حتی ذرّه‌ای از استخوان‌هایشان باقی نمانده زنده می‌شوند]؟ (١٧) بگو: آری [زنده می‌شوید،] درحالی‌که [به سبب انکار معاد در زمان زنده‌شدنتان] خوار و ذلیل خواهید بود (١٨) [وقوع قیامت بر ما کار دشواری نیست،] جز این نیست که [برپاشدن] آن فقط [با] یک فریاد سهمناک است که ناگهان [بهت‌زده، عرصۀ قیامت را] مشاهده می‌کنند (١٩) می‌گویند: وای بر ما، این است روز جزا! (٢٠) [به آنان گویند: آری] این همان روز جداسازی [بین حق و باطل] است که همواره منکر آن بودید (٢١) [آن‌گاه ندا می‌رسد:] ستمکاران [به آیات ما،] و همردیفان آن‌ها [چون شیاطین جنّی و انسی]، و معبودهایی را که آنان پیوسته [بدون‌دلیل] می‌پرستیدند یکجا جمع کنید (٢٢) [همان معبودانی که] به‌جای خداوند [می‌پرستیدند] همه و همه را به راه دوزخ راهنمایی کنید (٢٣) و [بر سر راه دوزخ] نگاهشان دارید که مسلّماً مورد بازپرسی قرار خواهند گرفت (٢٤)