-برنامه سمت خدا

-حجت الاسلام والمسلمين فرحزاد

-استجابت دعا

90-12-22

هواي پنجره را باز کن بهار بيايد بيا که پرده کمي با دلم کنار بيايد، چهار فصل زمين گيج سايه هاي ملخ هاست زمانه را بتکان دسته دسته سار بيايد، به ياد گوشه ي چشم تو گوشه گوشه خرابيم که بوي مستي از آن نرگس خمار بيايد، نشسته ايم و به تکرار مي کشيم آه اگر سوار بيايد اگر سوار نيايد، تو هر زمان دلت آمد سوار جاده شو اما بلند شو بنشين يک نفس غبار بيايد.

سوال – اگر ما موانع دعا را برطرف کرديم ولي باز دعاي ما مستجاب نشد، تکليف ما چيست ؟

پاسخ – دعا دستور و امر خداست و ما نبايد دعا کردن را ترک کنيم زيرا براي ترک دعا وعده ي جهنم داده شده است. در قرآن داريم: افرادي که ترک دعا مي کنند تکبر مي ورزند و بزودي با خفت و خواري وارد جهنم مي شوند. در ذيل اين دعا ما رواياتي داريم که دعا افضل عبادات است يعني خواستن و صدا زدن بالاترين عبادتهاست. امير المومنين فرمودند: محبوبترين اعمال نزد خدا دعا و نيايش است. امام باقر(ع) و امام صادق (ع) فرموده اند که دعا از قرائت قرآن بالاتر است. با اينکه ما رواياتي داريم که قرائت قرآن کار مهمي است. و در روايات داريم که خواندن قرآن را ترک نکنيد. دعا دستور قرآن است و عمل کردن به قرآن بالاتر از خواندن قرآن است. شکستي که در دعا است باعث قرب انسان مي شود و خدا اين حالت را دوست دارد. ما نبايد هيچ گاه از دعا کردن خسته و نااميدA  بشويم. زيرا ما فقط همين خدا را داريم و خانه ي ائمه هم همان خانه ي خداست. در روايات داريم: هر کس که فضل خدا را نخواهد، گرفتار مي شود. شيخ محمد بهادري يکي از عرفاي بزرگ تعبيري دارد که گدايي را از دست نده که محتاج مي شوي يعني گدايي در خانه ي خدا را از دست ندهيد و الا محتاج به خلق خدا مي شويد. اگر ما جلوي خلق خدا دست دراز کنيم ممکن است که حاجت ما را ندهند و اگر هم بدهند منت بگذارند. خدا غني است و مي تواند نيازهاي ما را برطرف بکند. در روايات داريم: خداوند درخواست کننده ي مُصِر را دوست دارد. يعني خدا افراد سمج را دوست دارد. خوب است انسان به درخانه ي خدا اصرار بکند ولي نبايد به در خانه ي خلق خدا اصرار بکند. ما روايت داريم که خدا دعا کننده ي سمج را دوست دارد. يکي از بزرگان مي گفتند که يک شب داشتم به مسجد مي رفتم، ديدم فردي چوب بلندي بدست دارد و به در مسجد مي کوبد و اين کار را تکرار مي کند. از او سوال شد که چرا را اين کار را مي کند ؟ آن فرد گفت که من بايد تکليف خودم را با خدا يکسره کنم و حاجتم را از او بگيرم. مدتي است که دختر من عقد بسته است و هر کاري مي کنم جهيزيه او جور نمي شود. هر چه من با ملايمت با خدا راز و نياز مي کنم خدا جوابم را نمي دهد. خانمم مرا تهديد کرده است که اگر تا هفته ي ديگر جهيزيه را جور نکنم، مرا به خانه راه نمي دهد. اگر انسان براي نيازهاي واقعي خودش به خدا اصرار کند يا خدا حاجت را مي دهد يا بهتر از حاجت را به او مي دهد. اين بزرگ با کمک چند تن از خيرين جهيزيه اين دختر را جور کرد. پس انسان با فطرت پاک و از روي صدق مي تواند به در خانه ي خدا اصرا کند و محکم در بزند تا حاجتش را بگيرد. در مسائل دنيويي شما از خدا به شرط صلاح حاجت بخواهيد.

سوال – من و همسرم يک سال و نيم است که براي فرزنددار شدن اقدام کرده ايم اما با درمان هاي مختلف هنوز به نتيجه نرسيده ايم. در طول درمان، من دعاها و نذرهاي مختلفي کرده ام. من سعي کردم که سخنان کارشناس شما را گوش بدهم و تسليم خدا باشم. من ديگر دعا نمي کنم که خدايا به من فرزند بده. بلکه مي گويم که اگر صلاح من است به من فرزند بده. آيا دعا کردن با تسليم خدا بودن، منافات دارد ؟ آيا براي بچه دار شدن بايد بدنبال درمان باشم يا همه کارها را به خدا بسپارم ؟ چطور مي شود به مقام تسليم رسيد ؟

پاسخ – اميرالمومنين مي فرمايد: خدا به حضرت داوود مي فرمايد که من يک خواسته و شما هم يک خواسته اي داريد. خواسته ي من انجام مي پذيرد ولي خواسته ي شما ممکن است که به انجام برسد يا نرسد. اگر شما حقيقتا تسليم خدا بشويد، خواسته ي شما را خواهم داد. اما اگر تسليم خواسته ي من نشويد، شما را گرفتار مي کنم و خواسته ي خودم را به اجابت مي رسانم. اين وعده ي حتمي خداست که اگر تسليم و راضي به رضاي خدا باشيم خواسته ي ما را مستجاب مي کند. اگر معرفت انسان به خدا بيشتر بشود تسليم خدا مي شود. خدا حتي به انبياء هم اجابت بي قيد و شرط عطا نکرده است. امام سجاد (ع) در طول کتاب صحيفه ي سجاديه از خدا سلامت مي خواستند ولي خدا به امام عافيت عطا نکرد. اين روايت نبايد ما را از دعا کردن نااميد بکند. دعا و درمان اسباب وسيله است و شما بايد دنبال درمان باشيد و نااميد هم نشويد زيرا حضرت زکريا در پيري فرزنددار شد. خدا مسبب الاسباب است. پس ما نبايد نااميد بشويم و بايد دعا کردن را جدي بگيريم. در مسائل مادي وقتي که ما دعا مي کنيم بايد بگوييم هر چه به صلاح خداست. گاهي ما چيزي از خدا مي خواهيم که هلاکت ما در آن است. زبير پسرعمه ي پيامبر بود و اميرالمومنين در مورد او فرمود: زبير از ما اهل بيت است. او يکي از نزديکان پنج تن بود و در تشييع جنازه ي حضرت زهرا شرکت داشت. وقتي عبدالله پسر زبير بزر شد باعث شد بين او و اميرالمومنين جدايي بيفتد. و در جنگ جمل هجده هزار نفر کشته شدند. از اين پسر تعبير به پسر شوم شده است. پس چيزي که به صلاح ما نيست، نبايد روي آن اصرار کرد. حضرت موسي به فرد فلجي رسيد و او به حضرت گفت که دعا کن تا خدا من را شفا بدهد. حضرت گفت که صبر کن، خدا جبران مي کند ولي او اصرار کرد (البته اگر به شرط تسليم باشد اشکالي ندارد). خدا مي فرمايد: بنده اي که به خاطر دنيا زياد در خانه ي من را مي زند بترسد از روزي که در دنيا را به روي او باز کنم و او به طرف آتش برود. حضرت موسي دعا کرد و اين فرد شفا پيدا کرد. مدتي بعد حضرت موسي از جايي رد مي شد و شنيد که گفتند: فردي آدم کشته است و مي خواهند او را قصاص کنند. حضرت جلو آمد و ديد آن فرد اعدامي همان فرد فلج است. اين فرد ظرفيت پا داشتن را نداشت و خدا با ابتلاء، نفس چموش او را مهار کرده بود. نفس هاي ما با فشار و ابتلائاتي که مي بيند به زمين مي خورد تا طغيان و ياغي گري نکند. مرحوم آيت الله بهادري مي فرمود: نفس من خيلي قوي بود و من از جواني بيمار بودم. اين صلاح و حکم خدا بوده است. بلاي دوست تطهير شماست. علم خدا بالاي تدبير شماست. در اين ابتلائات لطف و نعمت خدا وجود دارد. امام عسگري (ع) مي فرمايد: هر ابتلائي که تلخ است، خدا در آن بلا نعمتي را گذاشته است که بر آن بلا، احاطه دارد.

سوال – آيا ما بايد در مسائل معنوي اصرار بکنيم ؟

پاسخ – هر چه ما در مسائل معنوي اصرار بکنيم اشکالي ندارد. خدا مي فرمايد شما من را بخوانيد من شما را جواب مي دهم. دعاي ما مثل پيامک و تلفن زدن است. شما بدانيد که هيچ دعايي بي پاسخ نمي ماند. در حديث قدسي داريم: پروردگار شما کريم است و از اينکه شما پيش او دست دراز کنيد و خدا آنرا خالي برگرداند، حيا مي کند. حتي تلفن و پيامک گناهکاران هم به خدا مي رسد. خدا جواب ابليس و فرعون را هم داد. ممکن است که خدا حاجت شما را بدهيد يا حاجتي بهتر از آنچه شما طلب کرده بوديد به شما بدهد. مثلا بچه اي از مادرش چاقو مي خواهد ولي مادر به اول مي دهد. اين گل با چاقويي که بچه مي خواسته است قابل مقايسه نيست. بعضي مواقع خواسته اي ما به ضرر ماست. بدانيم که اگر خواسته ي ما اجابت نشد، اين خواسته در راه خدا بايگاني مي شود. يک موقع ممکن است که در استجابت دعاي ما تاخير بيفتد که گاهي اين تاخير حکيمانه است. گاهي سپر بچه اي مي خواهد ازدواج کند. الان به صلاح او نيست که اين کار را انجام بدهد. فردي مي گفت: من به امام هشتم (ع) گفتم که عقل را از من بگير وعشق را به من بده، امام عقل را از من گرفت و عشق را هم به من نداد. انسان عاقل چنين درخواستي نمي کند. پس يک تاخير حکيمانه است. يک تاخيري عاشقانه است. گاهي خدا مي گويد که جواب اين بنده را ندهيد زيرا من صداي او را دوست دارم. گاهي خدا ما را معطل مي کند تا صداي ما را بيشتر بشنود. گاهي خدا مي فرمايد که من صداي اين بنده را دوست ندارم، زودتر حاجت او را بدهيد تا ديگر صداي او را نشوم. خدا نجواي ما را دوست دارد. ما بايد کار را به دست خدا بسپاريم. پس ما هيچ گاه از دعا کردن ناميد نشويم و بدانيم که پاسخ اين دعاها داده مي شود. پس گاهي در اجابت تاخير مي افتد و گاهي ثواب آن دعا را به ما مي دهند. در روايت داريم: کساني که زياد دعا مي کردند مي گويند: اي کاش هيچ کدام از دعاهاي ما در دنيا پاسخ داده نمي شد و همه ي پاسخ خدا در قيامت داده مي شد.

سوال – سوره الرحمن آيات 41 تا 67 را توضيح بفرماييد.

پاسخ – در اصول کافي از پيامبر روايت داريم: صداي خودتان را به صلوات بلند کنيد زيرا نفاق را از بين مي برد و دلها را جلا مي دهد.

سوره ي الرحمن عروس قرآن و سوره ي ياسين قلب است. برکات سوره ي الرحمن، ياسين و واقعه خيلي زياد است و سعي کنيد که آنها را زياد تلاوت کنيد. آيا شصت مي فرمايد: آيا جزاي احسان، جز احسان است؟ ما در مقابل اين همه نعمت هايي که خدا به ما داده است بايد تسليم خدا باشيم. ديگر اينکه بندگاني که به ما نيکي کرده اند، ما هم به آنها نيکي کنيم.

سه تا کار است که حتي اگر غير مسلمان هم انجام بدهد اثر وضعي دارد. يکي محبت اهل بيت و توسل است، ديگري احسان است، اگر غير مومن خيريه بسازد و به بندگان خدا احسان بکند اثر وضعي دارد. يعني يا خدا به او تخفيف عذاب مي دهد يا به او ثواب مي دهد. ديگري دعا هم اثر وضعي دارد و برکات زيادي دارد.

خدا را به محمد و آل محمد قسم مي دهيم که همه ي ما را از گناهان و بدي ها پاک کند.