صفحه 559 - سوره طلاق آیات 6 تا 12 أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ ۚ وَإِنْ كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۖ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ ۖ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَىٰ ﴿٦﴾ لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ ۖ وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ ۚ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا ۚ سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا ﴿٧﴾ وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا ﴿٩﴾ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا ﴿١٠﴾ رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا ﴿١٢﴾ زنان مطلّقه را در حد توانایی خویش در خانه‌ای که خود سکونت دارید سکونت دهید، و [در نفقه و مسکن و برخوردها] آزارشان ندهید تا [زندگی را] بر آنان تنگ کنید [که مجبور به ترک خانه و نفقه شوند]، چنانچه باردار باشند هزینۀ آنان را تا زمانی که وضع حمل کنند بپردازید، اگر کودک شما را شیر دهند اجرت [شیردادن]شان را بدهید، و [در مورد شیردادنِ به کودک و طریقۀ نگهداری‌اش] با یکدیگر به‌صورتی پسندیده مشورت کنید، چنانچه کارتان به مشکل [و عدم توافق] رسید زنی دیگر [با هزینۀ پدر]، کودک را شیر دهد (٦) بر توانگر است که [همسر مطلّقۀ بچه‌دارش را] از توانگری‌اش هزینۀ [مناسب] دهد، و کسی که دچار تنگدستی شده از آنچه خدا به او عطا کرده [هزینه] بپردازد، خداوند کسی را جز به [اندازۀ] رزقی که به او داده تکلیف نمی‌کند، همانا خداوند پس از سختی آسانی قرار می‌دهد (٧) چه‌بسیار آبادی‌هایی که [اهلش] از فرمان پروردگار و رسولانش سرپیچی کردند، پس ما آنان را به حساب سختی محاسبه کردیم و به عذاب بسیار شدیدی دچار ساختیم (٨) آنان پیامد تلخ و شوم کارشان را چشیدند، و عاقبتِ کارشان خسارتِ [سنگینی] بود (٩) خداوند برای آنان [در آخرت] عذابی سخت آماده کرده است، پس ای خردمندانِ مؤمن! از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید، به‌راستی خداوند [برای تأمین سعادت دنیا و آخرتتان] به‌سوی شما مایۀ تذکر و بیداری فرستاده است (١٠) [و آن] پیامبری [است] که آیات روشنگر خداوند را بر شما می‌خواند تا مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند از تاریکی‌ها به‌سوی نور ببرد، آری کسانی را که به خداوند ایمان بیاورند و کار شایسته انجام دهند در بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است وارد می‌کند، درحالی‌که در آن‌جا همواره جاودانه‌اند، همانا خداوند رزق [بهشت] را برای آنان نیکو قرار داده است (١١) خداست که هفت آسمان را آفرید، و از زمین همانند آن‌ها را [پدید آورد]، همواره فرمان [او] در میان آن‌ها نازل می‌شود تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست، و این‌که علم خداوند بر هرچیزی احاطه دارد (١٢)