صفحه 558 - سوره طلاق آیات 1 تا 5 يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَ أَمْرًا ﴿١﴾ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا ﴿٢﴾ وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا ﴿٣﴾ وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ ۚ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا ﴿٤﴾ ذَٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا ﴿٥﴾ ای پیامبر [و ای مسلمانان]! چون [خواستید] زنان را طلاق دهید، هنگام پایان عده [یعنی پس از پاک‌شدن از عادتِ ماهانه و پیش از آمیزش با آنان] طلاقشان دهید، و حساب دقیق عِدّۀ [طلاق] را نگه‌دارید، و از خداوند که پروردگار شماست [در مورد طلاقِ همسرانتان و رعایت حقوقشان] پروا کنید، آنان را [در زمان عِدّه] از خانه‌هایشان بیرون نکنید و خودشان هم نباید [از خانه] بیرون روند، مگر این‌که عمل بسیار زشتِ آشکاری از آنان سر زند [که دراین‌صورت بیرون‌کردنشان جایز است]، این‌ها حدود خداست و هرکس از حدود خدا تجاوز کند به خود ستم کرده، تو نمی‌دانی، امید است خداوند پس از این [طلاق و پیش از پایان عِدّه] وضع جدیدی پیش‌آورد [تا زمینۀ صلح و ادامۀ زندگی هر دو فراهم آید] (١) چون زنانتان به پایان زمان [عدّۀ طلاق] خود نزدیک شدند آنان را [با رجوع به مسئله زوجیت] به‌صورتی شایسته [که رعایت همۀ حقوق همسرداری برای ادامه زندگی است] نگاه‌دارید، یا با روشی پسندیده [که پرداختِ همۀ حقوق شرعی است] از آنان جدا شوید، و [هنگام اجرای صیغۀ طلاق] دو شاهدِ عادل از بین خودتان [بر طلاق] گواه بگیرید، و [شما ای گواهان!] برای خدا [و بدون ملاحظۀ هیچ مسئله‌ای] گواهی دهید، به‌وسیلۀ این [حقایق] به کسی که مؤمن به خداوند و روز قیامت است اندرز داده می‌شود، آن که از خداوند [اطاعت کند و از محرّماتش] بپرهیزد خداوند برای او راهی [جهت بیرون‌رفتن از مشکلات و تنگناها] قرار می‌دهد (٢) و او را از جایی که گمان نمی‌برد روزی می‌دهد، کسی که بر خدا توکل کند خداوند او را بس است، همانا خداوند [با قدرت بی‌نهایتش] کارش را [به انجام] می‌رساند، مسلّماً او برای هرچیزی اندازه‌ای قرار داده است (٣) از زنان [طلاق‌دادۀ] شما آنان‌که از دیدن حیض مأیوسند چنانچه [در بارداری یا رسیدنشان به سنّی که حیض در آن منتفی است] شک دارید عدّۀ آنان [از لحظۀ طلاق] سه‌ماه است، و [نیز] زنانی که حیض ندیده‌اند [گرچه در سنّ حیض‌دیدن باشند نیز عدّۀ طلاقشان سه‌ماه است]، و پایان [عدّۀ] زنان باردار روزی است که وضع حمل کنند، کسی که از خداوند [اطاعت کند و از محرّماتش] بپرهیزد خداوند در کارش برای او آسانی پدید می‌آورد (٤) این‌ها احکام خداست که به‌سوی شما فرستاده، کسی که از خداوند [اطاعت کند و از محرّماتش] بپرهیزد گناهانش را از او محو، و پاداشش را بزرگ می‌کند (٥)