صفحه 556 - سوره تغابن آیات 1 تا 9 يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كَافِرٌ وَمِنْكُمْ مُؤْمِنٌ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٢﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿٣﴾ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٤﴾ أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٥﴾ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوْا ۚ وَاسْتَغْنَى اللَّهُ ۚ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿٦﴾ زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا ۚ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ ۚ وَذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ ﴿٧﴾ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿٨﴾ يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ ۗ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٩﴾ آنچه در آسمان‌ها و زمین است خداوند را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند، فرمانروایی ویژۀ اوست، همۀ ستایش‌ها برای اوست، او بر هر کاری تواناست (١) اوست که شما را [آزاد و مختار] آفرید، گروهی از شما کافرند و گروهی مؤمن، و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست (٢) آسمان‌ها و زمین را به‌حق آفرید، و شما را صورت‌گری کرد و صورت‌هایتان را نیکو ساخت، و بازگشت به‌سوی اوست (٣) آنچه را در آسمان‌ها و زمین است می‌داند، و به آنچه که پنهان می‌دارید و آنچه که آشکار می‌سازید آگاه است، خداوند به اسرار و نیات باطن‌ها داناست (٤) آیا خبرِ کسانی که پیش از این کافر شدند و پیامد تلخ و شوم کارشان را چشیدند، و برای آنان [در قیامت] عذابی دردناک است به شما نرسیده است؟ (٥) آن [عقوبتِ دنیایی و آخرتی] برای آن است که پیامبرانشان همواره دلایل روشن به‌سویشان آوردند، ولی [آن‌ها اهمیتی ندادند و] گفتند: آیا بشری ما را هدایت می‌کند؟! پس به کفر گراییدند و روی [از حق] برتافتند، درصورتی‌که خداوند [از آنان] بی‌نیاز است؛ بی‌نیازی ستوده‌خصال (٦) کافران گمانشان این است که هرگز [پس از مرگ] برانگیخته نخواهند شد، بگو: آری، سوگند به پروردگارم که مسلّماً برانگیخته خواهید شد، سپس به آنچه انجام داده‌اید آگاهتان می‌کنند، این [برانگیختنِ شما] بر خداوند آسان است (٧) پس به خدا و پیامبرش و نوری[چون قرآن] که فرستادیم ایمان بیاورید، خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (٨) روزی [می‌رسد] که [خداوند] شما را در «یومُ‌الجَمع» [که روز قیامت است] جمع می‌کند، آن [روز]، روز ظهور خسارت است، آنان‌که مؤمن به خدایند و کار شایسته انجام می‌دهند [خداوند] گناهانشان را از آنان محو می‌کند، و به بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است درمی‌آورد در آن‌جا همواره جاودانه‌اند، این است کامیابی بزرگ! (٩)