صفحه 553 - سوره جمعه آیات 1 تا 8 يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٢﴾ وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣﴾ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿٤﴾ مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿٥﴾ قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٦﴾ وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﴿٧﴾ قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾ آنچه در آسمان‌ها و زمین است خداوند را که فرمانروا[ی هستی]، و بسیار باقداست و توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است، [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند (١) اوست که در بین مردمِ درس‌نخوانده پیامبری از خودشان برانگیخت تا آیاتش را بر آنان بخواند، و [از هر نوع آلودگی] پاکشان سازد و کتاب و معارف استوار و سودمند به آنان بیاموزد، مسلّماً آنان پیش از این در گمراهی آشکاری بودند (٢) و [نیز او را بر] مردمی دیگر که هنوز به آنان نپیوسته‌اند [و به تدریج تا قیامت به وجود می‌آیند برانگیخت]، او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٣) این [موهبت عظیمِ نبوت]، احسان خداوند است که آن را به هرکه بخواهد عطا می‌کند، و خداوند دارای احسان بزرگ است (٤) مَثَل کسانی که [عمل‌کردن به] تورات به آنان تکلیف شده، سپس به آن عمل نکردند مانند خری است که کتاب‌هایی را [بر پشت خود] حمل می‌کند، بد است سرگذشت مردمی که آیات خدا را انکار کردند! خداوند کسانی را که [به آیاتِ او ونبوتِ پیامبران و به مردم] ستم‌روا داشتند هدایت نمی‌کند (٥) بگو: ای یهودیان! اگر گمان می‌کنید که فقط شما دوستان خدایید نه [دیگر] مردم، چنانچه [در این ادعا] راست‌گویید [همچون عاشقانِ واقعی خدا] آرزوی مرگ کنید! (٦) ولی آنان به سبب گناهانی که همواره مرتکب شده‌اند هرگز آرزوی مرگ نمی‌کنند، خداوند به [وضع و حال و نیت] ستمکاران آگاه است (٧) بگو: بی‌تردید مرگی که از آن می‌گریزید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد،سپس به‌سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می‌شوید، و به اعمالی که همواره انجام می‌دادید آگاهتان می‌کند (٨)