صفحه 551 - سوره ممتحنه آیات 12 تا 13 و سوره صف آیات 1 تا 5 يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١٢﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ ﴿١٣﴾ سوره الصف سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿٢﴾ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ ﴿٤﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿٥﴾ ای پیامبر! چون زنان باایمان نزد تو آیند تا بر پایۀ این شرایط با تو بیعت کنند که؛ چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی نکنند، مرتکب زِنا نشوند، فرزندانشان را نکشند، از نسبت‌دادن فرزندی که از طریق نامشروع حامله شده‌اند به شوهرانشان بپرهیزند، و در هیچ کار پسندیده‌ای از تو روی برنتابند، بیعتشان را بپذیر! و از خداوند برای آنان آمرزش بخواه؛ زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١٢) ای مؤمنان! هرگز قومی را که خداوند بر آنان خشم گرفته به حکومت و دوستی انتخاب نکنید! همانا آنان به‌گونه‌ای از آخرت مأیوسند که کافران از [بازگشت] خفتگان در قبر مأیوسند (١٣) به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی آنچه در آسمان‌ها و زمین است خداوند را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند و او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (١) ای مؤمنان! چرا چیزی را می‌گویید که خود عمل نمی‌کنید؟! (٢) به شدت نزد خدا مورد خشم است که چیزی را بگویید که خود انجام نمی‌دهید (٣) بی‌تردید خداوند کسانی را که در صفوفی [منظم] در راه او جهاد می‌کنند آن‌گونه که گویی بنایی پولادین و نفوذناپذیرند دوست دارد (٤) [یاد کنید از] روزگاری که موسی به قومش گفت: ای قومِ من! چرا مرا آزار می‌دهید درحالی‌که یقین دارید من فرستادۀ خداوند به‌سوی شمایم؟! چون [به دنبال آزار مستمرشان نسبت به موسی] از راه مستقیم منحرف شدند خداوند هم دل‌هایشان را [از حق] منحرف کرد، خداوند مردم منحرف و نافرمان را هدایت نمی‌کند (٥)