صفحه 550 - سوره ممتحنه آیات 6 تا 11 لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٦﴾ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً ۚ وَاللَّهُ قَدِيرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧﴾ لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿٨﴾ إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۚ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ۚ ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿١٠﴾ وَإِنْ فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ بی‌تردید برای شما در [روش] آنان سرمشقی نیکوست، [این سرمشقِ نیکو] برای کسی [است] که به خدا و روز قیامت امیدوار است، و هرکس [از اقتدای به آنان] روی برتابد [زیانی به خدا نمی‌رساند؛ زیرا] خداوند بی‌نیاز و ستوده‌خصال است (٦) امید است خداوند بین شما و کافرانی که با آنان دشمن هستید، [با اسلام‌آوردنشان] پیوند دوستی برقرار کند، خداوند تواناست، و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٧) خداوند شما را از نیکی‌کردن و عدالت‌ورزیدن با کسانی که بر سرِ دین با شما نجنگیدند و از دیارتان بیرون نکردند نهی نمی‌کند؛ زیرا خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد (٨) خداوند فقط شما را از دوستی [و مسالمت] با کسانی نهی می‌کند که با شما بر سرِ دین جنگیدند و از دیارتان بیرون کردند، و در بیرون‌راندتان دست به دست هم داده به یکدیگر کمک کردند، کسانی که با آنان پیوند دوستی برقرار کنند [به دین خدا و مؤمنان] ستمکارند (٩) ای مؤمنان! هنگامی که زنان باایمان هجرت‌کنان به‌سوی شما آیند آنان را [از جهت ملاک‌های ظاهری ایمان] بیازمایید، [البته] خداوند به ایمان [قلبی] آنان داناتر است، اگر تشخیص دادید که [در حد لازم] از ایمان برخوردارند آنان را به‌سوی کافران بازنگردانید؛ زیرا نه اینان بر کافران حلالند و نه کافران بر اینان، و مَهریه‌ای که [همسرانِ کافرشان] به آنان پرداخته‌اند به آن کافران بپردازید، بر شما در ازدواج با آنان درصورتی‌که مَهرشان را بدهید گناهی نیست، و به عقد نکاح زنان کافر[تان که به کفار پیوسته‌اند] پای‌بند نباشید [که آن عقد نکاح باطل شده و وظیفۀ شما رهاکردن آنان است]، [اگر به همسری کافران درآیند] حق دارید مَهریۀ پرداختی [به آنان] را [از همسرانِ کافرشان] مطالبه کنید، [چنان‌که] آنان هم [حق دارند] مَهریۀ پرداختی [به زنان خود] را [که مؤمن شده و به همسری شما درآمده‌اند از شما] بخواهند، این حکم خداست که بین شما [براساس آن] داوری می‌کند، خداوند دانا و حکیم است (١٠) اگر کسی از همسران شما به کافران پیوست، و شما [در جنگ با آنان] غنیمتی به دست آوردید، به کسانی که همسرانشان را [به خاطر پیوستن به کفار] از دست داده‌اند معادل مَهریه‌ای که به آنان پرداخته‌اند [از غنایم] بپردازید، و از خداوندی که به او ایمان دارید [نسبت به ادای حقوق دیگران] پروا کنید (١١)