صفحه 549 - سوره ممتحنه آیات 1 تا 5 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي ۚ تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ﴿١﴾ إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ ﴿٢﴾ لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٣﴾ قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۖ رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ﴿٤﴾ رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٥﴾ ای مؤمنان! دشمنان من و دشمنان خود را به حاکمیت و دوستی انتخاب نکنید، شما با آنان از در دوستی برمی‌آیید درحالیکه این شیطان‌صفتان به قرآنی که به‌سویتان آمده کافرند، پیامبر و شما را به‌خاطر ایمانتان به خداوندی که پروردگارتان می‌باشد از وطن بیرون می‌کنند، چنانچه برای جهاد در راه من و طلب خشنودی‌ام هجرت کرده‌اید چرا پنهانی برای آنان پیام دوستی می‌فرستید؟ درحالیکه من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار کردید آگاه‌ترم، از شما هرکس چنین کند [یعنی با دشمن رابطۀ ولایت و دوستی برقرار کند] مسلّماً از راه راست منحرف شده است (١) چنانچه بر شما دست یابند حتماً دشمنان شما خواهند بود، دست‌هایشان [را برای کشتن و اسارت و آزارتان،] و زبان‌هایشان را برای بدگویی و تحقیر شما خواهند گشود، و آرزو می‌کنند که ای‌کاش شما هم کافر شوید! (٢) روز قیامت [که کیفرِ دوستی با دشمنان را می‌دهند] هرگز خویشان و فرزندانتان سودی به حال شما ندارند، [خداوند] بین شما و آنان جدایی می‌اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست (٣) همانا در [سرگذشت و روش و حالات] ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما سرمشقی نیکوست، آنان به قومشان [که از دشمنان خدا و مؤمنان بودند] گفتند: ما از شما و آنچه به‌جای خدا می‌پرستید بیزاریم، منکر [همۀ روش‌ها و آیین] شما هستیم، و بین ما و شما دشمنی و کینۀ دائمی پدیدار است تا زمانی که به خداوند یکتا ایمان آورید. [آنان غیر از اِعلام بیزاری سخنی با مشرکان نداشتند] جز وعدۀ ابراهیم به پدر[خواندۀ] خود [که گفت:] من برایت درخواست آمرزش خواهم کرد، [آمرزش‌خواهی کاری است در طاقت من،] اما در برابر خداوند اختیار هیچ چیزی را به سود تو ندارم، پروردگارا! بر تو توکل کردیم، و [با توجه و اخلاص] به‌سوی تو بازگشتیم، و بازگشت فقط به‌سوی توست (٤) پروردگارا! ما را در معرض سلطه و آزار کافران قرار مده! پروردگارا! ما را بیامرز! که یقیناً تو توانای شکست‌ناپذیر و حکیمی (٥)