صفحه 548 - سوره حشر آیات 17 تا 24 فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ ﴿١٧﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾ وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾ لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾ لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ ﴿٢١﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ ﴿٢٢﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٢٣﴾ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٤﴾ سرانجام آن دو این شد که هر دو جاودانه در آتش‌اند، و این است کیفر ستمکاران (١٧) ای مؤمنان! از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید، هرکسی باید با دقت بنگرد که برای فردایش چه چیزی پیش فرستاده، از خداوند پروا کنید! هرآینه خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (١٨) و مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، پس او هم [به کیفر خدافراموشی] آنان را دچار خودفراموشی کرد، اینان منحرف و نافرمانند (١٩) دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند، بهشتیان کامیابند (٢٠) اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم مسلّماً آن را از ترس [عظمت و جلال] خدا فروتن و ازهم‌پاشیده می‌دیدی، این مَثَل‌ها را برای مردم می‌زنیم تا [در حقایق آیات قرآن و مفاهیمش] بیندیشند (٢١) اوست خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، به هر نهان و آشکاری آگاه است، [و] او رحمان و رحیم می‌باشد (٢٢) اوست خدایی که هیچ معبودی جز او نیست، حاکم و فرمانروای مطلق، بسیار پاک، منزّه از زیان‌رسانی، ایمنی‌بخش، چیره و مسلط [بر هرچیز]، شکست‌ناپذیر، دارای قدرت بی‌نهایت، صاحب کبریایی و بزرگی، و منزّه از آنچه شریک [او قرار] می‌دهند (٢٣) اوست ذات دارای همۀ صفات کمال، آفریننده، نوآفرینِ بدون ابزار و الگو، صورتگر، که نام‌های نیکوتر ویژۀ اوست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است خداوند را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند، و او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٢٤)