صفحه 542- سوره مجادله آیات 1 تا 6 قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿١﴾ الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ ۖ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٢﴾ وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۚ ذَٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿٣﴾ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۖ فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ۚ ذَٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٤﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿٥﴾ يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٦﴾ به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی همانا خداوند درخواستِ آن زن را که دربارۀ همسرش با تو بحث می‌کرد و به خداوند [از حادثۀ پیش‌آمده] شکایت داشت اجابت نمود، آری، خداوند گفت‌وگوی شما را می‌شنود؛ زیرا خدا شنوا و بیناست (١) از شما کسانی که با زنان خود «ظِهار» می‌کنند، [یعنی به رسم جاهلیت، زنانشان را نوعی طلاق می‌دهند و آنان را چون مادرانشان بر خود حرام می‌کنند، بدانند که] همسرانشان یقیناً [در حکم] مادرانشان نیستند، بلکه مادرانشان فقط زنانی هستند که آنان را زاییده‌اند، [با خواندن چنین صیغۀ طلاقی] در حقیقت سخن زشت و باطلی می‌گویند، همانا خداوند بسیار باگذشت و بسیار آمرزنده است (٢) کسانی که با زنانشان ظِهار می‌کنند، سپس از آنچه گفته‌اند پشیمان می‌شوند باید پیش از آمیزش با زنانشان، برده‌ای آزاد کنند، این [قانونی] است که شما به آن سفارش می‌شوید، خداوند بر آنچه انجام می‌دهید آگاه است (٣) کسی که [برده‌ای] نیافت پیش از آمیزش دو ماه روزۀ پی‌درپی [بر عهدۀ اوست]، و هرکه قدرت [بر آن را] ندارد باید شصت مسکین را طعام دهد، [این احکام] برای این [است] که به خداوند و رسولش [آن‌گونه که سزاوار است] مؤمن شوید [و با فرهنگ جاهلی قطع رابطه کنید،] این‌ها حدود خداوند است، و برای کافران [که از آن رویگردان هستند] عذابی دردناک است (٤) مسلّماً کسانی که با خداوند و رسولش دشمنی می‌کنند، خوار و سرنگون می‌شوند، همان‌گونه که [دشمنان خدا و انبیاء] پیش از اینان خوار و سرنگون شدند، درحالی‌که ما [برای هدایت مردم] آیات روشنی فرستادیم [تا به خواری و سرنگونی نیفتند]، و برای کفرپیشگان عذابی خوارکننده است (٥) [آن عذاب در] روزی [است] که خداوند همۀ آنان را برمی‌انگیزد و به اعمالی که انجام داده‌اند آگاهشان می‌کند؛ [اعمالی که] خداوند [شمارۀ] آن‌ها را محفوظ داشته، ولی آنان فراموشش کرده‌اند! خداوند بر هرچیزی ناظر و حاضر است (٦)