صفحه 541- سوره حدید آیات 25 تا 29 لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿٢٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ ۖ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٦﴾ ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا ۖ فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٧﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٢٨﴾ لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿٢٩﴾ همانا ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنان کتاب و میزانِ [سنجشِ حق از باطل] نازل کردیم تا مردم [در همۀ امورشان] به عدالت برخیزند، و آهن را که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است پدید آوردیم تا خدا مشخص کند چه کسی او را که غایب از دیده است و رسولانش را در نبود آنان یاری می‌دهد، به‌راستی خداوند قوی و توانای شکست‌ناپذیر است (٢٥) همانا ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در نسل هر دو نبوت و کتاب قرار دادیم، پس [همه مردم از نعمت عظیمِ کتاب و نبوت بهره نگرفتند،] برخی از آنان هدایت یافتند و بسیاری منحرف و نافرمان شدند (٢٦) آن‌گاه در پی ایشان رسولان خود را [بر پایۀ آیین توحیدی، یکی پس از دیگری] فرستادیم، و پس از آنان عیسی پسر مریم را [به رسالت] برانگیختیم و به او انجیل دادیم، و در دلِ کسانی که [براساس حقیقت و درستی] از او پیروی کردند مهرورزی و مهربانی نهادیم، و [البته] گوشه‌نشینی [و ترک دنیایی] که ابداع کردند ما بر آنان مقرر نکرده بودیم، نیتشان از ابداع آن تحصیل خشنودی خدا بود، ولی [حدود] آن را آن‌گونه که سزاوار بود رعایت نکردند، نهایتاً پاداش مؤمنان [واقعی] آنان را عطا کردیم، و بسیاری از آنان منحرف و نافرمانند (٢٧) ای مؤمنان! از خداوند [اطاعت کرده و از محرّماتش] بپرهیزید، و [آن‌گونه که شایسته است] به رسولش ایمان بیاورید تا دو بهره از رحمتش را نصیب شما کند، و برایتان نوری قرار دهد که به‌وسیلۀ آن [مسیر زندگی را حتی در سخت‌ترین شرایط به کیفیتی سالم و درست] طی کنید، و شما را بیامرزد، و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٢٨) [این دو بهره از رحمت و نیز نور و آمرزش را برای شما قرار دادیم] تا اهل کتاب بدانند که [با همۀ ادعایشان] بر چیزی از احسان خدا قدرت ندارند [تا آن را به دست آورند؛ زیرا] بدون‌تردید همۀ احسان به دست [اراده و قدرت] خداست، آن را به هرکه بخواهد عطا می‌کند، و خداوند دارای احسان بزرگ است (٢٩)