صفحه 539 - سوره حدید آیات 12 تا 18 يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَىٰ نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿١٢﴾ يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿١٣﴾ يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿١٤﴾ فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ مَأْوَاكُمُ النَّارُ ۖ هِيَ مَوْلَاكُمْ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿١٥﴾ أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿١٦﴾ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿١٧﴾ إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ ﴿١٨﴾ [این پاداش با ارزش] در روزی است که مردان و زنان مؤمن را می‌بینی که نورشان پیشاپیشِ آنان و از طرف راستشان به‌سرعت حرکت می‌کند، [تا در پرتوِ آن به مقصدشان راه یابند، گفته می‌شود:] امروز شما را به بهشت‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است مژده باد، در آن‌ها جاودانه‌اید، این است آن کامیابی بزرگ! (١٢) روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان می‌گویند: به ما مهلت دهید تا پرتوی از نورتان برگیریم. [به آنان] گفته می‌شود: به پشتِ سرتان، [دنیا] بازگردید و [از آن‌جا] نوری به دست آورید؛ [زیرا امروز فقط روز حساب و پاداش است.] پس میانشان حصاری بلند کشیده می‌شود که دارای دری است، درونش رحمت و از ناحیۀ بیرونش عذاب است (١٣) [این تیره‌بختان،] مؤمنان را ندا می‌دهند: مگر ما [در دنیا] با شما نبودیم؟ می‌گویند: آری [بودید]، ولی خود را [به سبب نفاق، استهزای آیات، خدعه با مؤمنان و همدستی مخفیانه با دشمن] به هلاکت انداختید، شما به انتظار [خاموش‌شدنِ چراغ اسلام و شکستِ مؤمنان] نشستید، و [نسبت به وحی] در تردید بودید، و آرزوها شما را فریفت، تا فرمان خدا [به نابودشدنتان] رسید، و [در هر صورت] شیطانِ فریبنده شما را دربارۀ خدا فریفت [و گفت او رحیم و غفور است؛ پس از گناه باک نداشته باشید] (١٤) پس امروز نه از شما منافقان غرامت و تاوانی [در برابر نجات از عذاب] می‌گیرند، و نه از کسانی که کافر شده‌اند، جایگاهتان آتش است، فقط آتشْ یار و سزاوار شماست، و [آتش] بدعاقبتی است! (١٥) آیا برای مؤمنان وقت آن نرسیده که دل‌هایشان به یاد خدا و [قرآنِ] حقی که نازل شده فروتن و نرم شود؟ و مانند کسانی نباشند که پیش از این زمان کتاب آسمانی به آنان عطا شد، سپس روزگار [غفلت از کتاب آسمانی و سرگرم‌بودن به دنیا و هوسرانی] بر آنان طولانی شد، در نتیجه قلب‌هایشان [در برابر حق] سخت [و غیرقابل انعطاف] گردید، و بسیاری از آنان منحرف و نافرمان بودند (١٦) بدانید که خداوند زمین را پس از مردنش زنده می‌کند، همانا ما نشانه‌ها[ی قدرت و ربوبیت خود] را برای شما بیان کردیم تا بیندیشید (١٧) بی‌تردید مردان و زنانی که انفاق کردند، و برای [جلب خشنودی] خداوند [به نیازمندان] وامی نیکو دادند، [پاداش وامشان] به سود آنان دوچندان می‌شود، و آنان را پاداشِ با ارزشی است (١٨)