صفحه 532 - سوره الرحمن آیات 17 تا 40 رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿١٩﴾ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است (١٧) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (١٨) دو دریا [ی شیرین و شور] را به هم درآمیخت، درحالی‌که همواره به هم پیوسته و تلاقی دارند (١٩) [ولی] میان آن دو حایلی است که [به هم] تجاوز نمی‌کنند [در نتیجه باهم مخلوط نمی‌شوند]! (٢٠) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٢١) از آن دو [دریا] لؤلؤ و مرجان بیرون می‌آید (٢٢) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٢٣) کشتی‌های کوه‌آسای بادبان‌برافراشته که در دریاهاست، در سیطرۀ اراده و مالکیت اوست (٢٤) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٢٥) همۀ زمینیان فانی‌شدنی‌اند (٢٦) و فقط ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی است (٢٧) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٢٨) هرکه در آسمان‌هاو زمین است [وسائل تأمین‌کننده نیازهایش را] از او درخواست می‌کند، و او هر روز در کاری است (٢٩) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٣٠) ای انس و جنّ! یقیناً به [حساب] شما خواهیم پرداخت (٣١) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٣٢) ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از کرانه‌های آسمان و زمین بیرون روید پس بیرون روید، ولی جز با قدرتی ویژه نمی‌توانید بیرون روید (٣٣) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٣٤) [در قیامت] بر شما شعله‌هایی بی‌دود از آتش، و دودِ آتش‌آلود فرستاده می‌شود، و نمی‌توانید یکدیگر را [برای دفع آن] یاری دهید (٣٥) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٣٦) در آن هنگام آسمان بشکافد، و همانند چرمی گلگون گردد (٣٧) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٣٨) در آن روز از گناه هیچ انس و جنّی [به سبب روشن‌بودنِ اوضاع و احوالش] پرسیده نمی‌شود (٣٩) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (٤٠)