صفحه 531 - سوره قمر آیات 50 تا 55 و سوره الرحمن آیات 1 تا 16 وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿٥١﴾ وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ ﴿٥٢﴾ وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿٥٤﴾ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٥٥﴾ سوره الرحمن الرَّحْمَٰنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿٧﴾ أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿٩﴾ وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿١٠﴾ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ فرمانِ ما [برای موجودشدنِ چیزی] جز یک [فرمان] نیست، [سرعت فرمان و تحققِ آن] چون یک چشم به‌هم‌زدن است (٥٠) ما هم‌مسلکانِ شما [کافرانِ مغرور] را [به علت طغیانشان بی‌‌آن‌که مهلتی یابند] هلاک کردیم، آیا پندگیرنده‌ای هست؟ (٥١) هر عملی که انجام دادند در پرونده‌ها[یشان ثبت] است (٥٢) و هر کوچک و بزرگی از اعمالشان مکتوب است (٥٣) به‌راستی آنان‌که [از خدا اطاعت کرده، و از محرّماتش] پرهیز داشتند در بهشت‌ها و [کنار] نهرهایند (٥٤) در جایگاهی پسندیده و مورد رضایت، نزد فرمانروایی نیرومند (٥٥) سوره الرحمن به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی خداوند رحمان (١) قرآن را آموزش داد (٢) انسان را آفرید (٣) به او بیان آموخت (٤) خورشید و ماه براساس حسابی [دقیق] در جریانند (٥) گیاه و درخت همواره [به پیشگاه حق] سجده می‌کنند (٦) آسمان را [بالای زمین] برافراشت، و [برای همۀ امور مادّی و معنوی] میزانِ سنجش قرار داد (٧) برای اینکه در ترازو [از حد لازم] تجاوز نکنید (٨) [در سنجیدن اشیاء] عدالت را رعایت کنید و [در دادوستد] از میزان نکاهید (٩) و زمین را برای [بهره‌مندی] مردمان نهاد (١٠) که در آن انواع میوه‌ها و نخل‌ها با خوشه‌های غلاف‌دار است (١١) و نیز در آن دانه‌های سبوس‌دار و گیاهان [رنگارنگِ] خوشبوست (١٢) پس [ای جنّ و انس] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (١٣) انسان را از گِلی خشکیده چون سفال آفرید (١٤) و جنّ را از شعله‌های صاف و بدون دود آتش به وجود آورد (١٥) پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (١٦)