صفحه 530 - سوره قمر آیات 28 تا 49 وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿٢٨﴾ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿٣٢﴾ كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿٣٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿٣٤﴾ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ ﴿٣٥﴾ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣٨﴾ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿٤١﴾ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾ أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ ﴿٤٣﴾ أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿٤٤﴾ سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿٤٥﴾ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿٤٧﴾ يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾ إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿٤٩﴾ به آنان خبر ده که آب [آشامیدنی] بین آنان [و ناقه] سهم‌بندی شده، بر سر هر سهم آب [سهام‌دارش] حاضر شود (٢٨) ولی آنان [بی‌توجه به فرجام کارِ ظالمانۀ خود] رفیقشان را خواستند، و او هم سلاح برداشت و [بدون‌درنگ] ناقه را پی کرد (٢٩) پس عذاب‌هایم و هشدارهایم چگونه بود؟ (٣٠) ما بر ضد آنان فریاد مرگباری فرستادیم، در نتیجه [همۀ آنان] چون علف خشکی که [در آغل چهارپایان] فراهم می‌آورند درآمدند! (٣١) به‌راستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابل فهم] قرار دادیم، پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟ (٣٢) قوم لوط هشدارها را انکار کردند! (٣٣) ما توفانی از شن و سنگریزه بر سر آنان فروباریدیم [که همه را هلاک کرد]، جز خاندان لوط را که در سَحرگاهان نجاتشان دادیم (٣٤) [این نجات‌بخشی] نعمت ویژه‌ای از سوی ما [بود]، این‌گونه هرکه را سپاس‌گزاری کرده باشد پاداش می‌دهیم (٣٥) همانا لوط آنان را به عقوبت سختِ ما هشدار داده بود، ولی آنان [با او] مصرّانه دربارۀ هشدارها به گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل روی‌آوردند (٣٦) و از میهمانانش [که فرشتگان ما بودند] خواستار کام‌جویی شدند، در نتیجه چشمانشان را نابینا کردیم [و گفتیم:] عذاب و هشدارهای [محقق‌شده] مرا بچشید! (٣٧) نهایتاً صبحگاهان در لحظات اولِ روز عذابی پایدار به آنان رسید (٣٨) [گفتیم:] عذاب و هشدارهای [محقق‌شده] مرا بچشید! (٣٩) به‌راستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابل فهم] قرار دادیم، پس آیا پندگیرنده‌ای هست؟ (٤٠) همانا به فرعونیان هشدارها رسید (٤١) ولی همۀ [معجزات و] آیات ما را انکار کردند، به این سبب آنان را [به عذابی سخت] گرفتیم، گرفتن توانای شکست‌ناپذیر و نیرومند، (٤٢) آیا کافرانِ شما [اهل مکه] از پیشینیانتان [که هلاکشان کردیم] بهترند [که از عذاب مصون باشند]؟ یا برای شما در کتاب‌های آسمانی امان‌نامه‌ای [از عذاب] وجود دارد؟ (٤٣) یا می‌گویند: ما گروهی متحد [و قوی] و پیروزیم (٤٤) به‌زودی این گروه [در جنگ با مؤمنان] شکست می‌خورند، و پا به فرار می‌گذارند (٤٥) [پس از آن شکست کارشان تمام نمی‌شود] بلکه وعده‌گاهشان قیامت است، و قیامت هولناک‌تر و تلخ‌تر است! (٤٦) یقیناً گناه‌پیشگان در گمراهی و در آتشِ افروخته‌اند (٤٧) روزی که به‌صورت در آتش کشانده می‌شوند، [به آنان گویند:] آنچه را دوزخ [با حرارت و عذاب‌هایش به شما] می‌رساند بچشید! (٤٨) به‌راستی ما هرچیزی را به‌اندازه آفریدیم (٤٩)