صفحه 527 - سوره نجم آیات 45 تا 62 و سوره قمر آیات 1 تا 6 وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ﴿٤٥﴾ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ ﴿٤٦﴾ وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ ﴿٤٧﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ ﴿٤٨﴾ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ ﴿٤٩﴾ وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ ﴿٥٠﴾ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ ﴿٥١﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ ﴿٥٢﴾ وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ ﴿٥٣﴾ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ ﴿٥٤﴾ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ ﴿٥٥﴾ هَٰذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ ﴿٥٦﴾ أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿٥٧﴾ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿٥٨﴾ أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ ﴿٥٩﴾ وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿٦٠﴾ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿٦١﴾ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩ ﴿٦٢﴾ سوره القمر اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ وَإِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُكُرٍ ﴿٦﴾ و او دو نوع نر و ماده آفریده است (٤٥) از نطفه‌ای، که [در رحم] فروریخته می‌شود (٤٦) و [پدیدآوردنِ] جهانِ دیگر [نیز] بر عهدۀ اوست (٤٧) و اوست که شما را توانگر می‌کند و سرمایۀ ماندگار می‌بخشد (٤٨) و او مالک و مدبّر [ستارۀ] «شَعری» است (٤٩) و اوست که نخستین [نسل] عادیان را [به کیفر طغیانشان] هلاک کرد (٥٠) و [نیز قوم] ثمود را [آن‌گونه] که [اَحدی از آنان را] باقی نگذاشت (٥١) و [نیز] قوم نوح را پیش‌تر از اینان [به نابودی کشید]، زیرا از آنان ستمکارتر و سرکش‌تر بودند، (٥٢) و شهرهای زیرورو شدۀ [اقوام دچارشده به عذاب] را فرو کوبید (٥٣) پس بر آنان فروپوشانید آنچه را [از عذابِ سخت] فروپوشانید! (٥٤) پس [ای انسان!] در کدامیک از نعمت‌های پروردگارت تردید می‌کنی؟! (٥٥) این [پیامبر] هشدار‌دهنده‌ای از گروه هشداردهندگانِ پیشین است (٥٦) قیامت نزدیک شده است (٥٧) جز خداوند اَحدی برطرف‌کنندۀ [سختی‌ها و هول و هراسش] نیست (٥٨) آیا از این سخن [که شما را به بیداری و سعادت می‌خواند] با شگفتی برخورد می‌کنید؟ (٥٩) [و با چنین وضع فاسد و خطرناکی که دارید هنوز از روی استهزا] می‌خندید، و [بر عاقبت شوم خود] گریه نمی‌کنید؟! (٦٠) و همواره غرق در غرور و سرکشی هستید؟! (٦١) [حال که قیامت و عذاب‌های آن را پیش رو دارید برای محفوظ ماندنتان، خدا را] سجده کنید! و [او را] بپرستید! (٦٢) سوره قمر قیامت بسیار نزدیک شد، و ماه [به عنوان معجزۀ پیامبر به اِذن خدا] شکافت (١) [کافران] چون معجزه‌ای ببینند [متکبّرانه] روی‌برتابند و گویند: این جادویی همیشگی است! (٢) به انکار [معجزات و آیات الهی] روی آوردند و از خواسته‌های [نامشروع] خود پیروی کردند، درحالی‌که هرکاری [چون پیروزی مؤمنان و شکست کافران، و پاداش نیکان و کیفر بدان]قرارگاه ویژه‌ای دارد (٣) بی‌تردید از خبرهای مهم [گذشتگان و قیامت] و آنچه مایۀ بازداشتن [از کفر] است به آنان رسیده است (٤) [این اخبار و آیات الهی،]حکمتی کامل و رساست، [لیکن به علت اسیربودنشان در چنگال هوای نفس آن‌ها را نمی‌پذیرند،] از این رو [این] هشدارها سودی نمی‌دهد (٥) بنابراین از آنان روی برتاب! [و به] روزی [توجه کن] که آن دعوت‌کننده [آنان را] به فرجامی بس هولناک و ناخوشایند دعوت می‌کند (٦)