صفحه 527 - سوره نجم آیات 27 تا 44 إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثَىٰ ﴿٢٧﴾ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ ۖ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا ﴿٢٨﴾ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّىٰ عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٢٩﴾ ذَٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَىٰ ﴿٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿٣١﴾ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ ۚ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ ۖ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ ۖ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَىٰ ﴿٣٢﴾ أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّىٰ ﴿٣٣﴾ وَأَعْطَىٰ قَلِيلًا وَأَكْدَىٰ ﴿٣٤﴾ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَىٰ ﴿٣٥﴾ أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ ﴿٣٦﴾ وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّىٰ ﴿٣٧﴾ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ﴿٣٨﴾ وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ ﴿٤٠﴾ ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ ﴿٤١﴾ وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ ﴿٤٢﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ ﴿٤٣﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا ﴿٤٤﴾ مسلّماً آنان‌که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را به نام دخترانِ [خدا] نام‌گذاری می‌کنند! (٢٧) درحالی‌که در این زمینه متّکی به هیچ دانش و دلیلی نیستند و جز از گمانِ [بی‌پایه] پیروی نمی‌کنند، مسلّماً گمانِ [بی‌پایه] به هیچ صورت [انسان را] از یقین [علمی و دانشِ استوار] بی‌نیاز نمی‌کند (٢٨) بنابراین از کسانی که از یاد ما روی گردانده‌اند و جز زندگی دنیا را نخواسته‌اند روی برتاب (٢٩) این [دنیاخواهی]، نهایت مرز آگاهی و دانش آنان است، همانا پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده داناتر است، و به کسی که هدایت یافته است آگاه‌تر می‌باشد (٣٠) آنچه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، تا آنان‌که مرتکب گناه شده‌اند [همان] گناهانشان را به آنان کیفر دهد، و کسانی که کار نیک انجام داده‌اند [همان] کار نیک [شان را] به آنان پاداش بخشد (٣١) [نیکوکاران همان] کسانی هستند که از گناهان کبیره و کارهای بسیار زشت به جز لغزش‌ها [یی که اتفاقی مرتکب می‌شوند] دوری می‌کنند، یقیناً آمرزشِ پروردگارت بسیار گسترده است، او از هنگامی که از زمین به وجودتان آورد و زمانی که در شکم مادرانتان جنین بودید به شما داناتر است، پس خود را [بی‌دلیل به پاکی و تقوا] نستایید، او به کسی که تقواپیشه بوده آگاه‌تر است (٣٢) به من خبر ده آیا کسی که [از انفاقِ مال در راه خدا] روی برتافت (٣٣) اندکی [مال] بخشید و [بعد از آن] بخل ورزید (٣٤) آیا علم غیب و [آگاهی به آینده] نزد اوست که می‌بیند [چنانچه به انفاقش ادامه دهد فرجامش چه می‌شود]؟ (٣٥) آیا او را به آنچه در صحیفه‌های پندآموز موسی است خبر نداده‌اند؟ (٣٦) یا [به آنچه در صحیفه‌های] ابراهیم، همان کسی که [به پیمان‌هایش با خدا] وفا کرد [آگاه نکرده‌اند]؟ (٣٧) [مطالب پندآموزِ آن صحیفه‌ها این است] که: هیچ سنگین‌باری بارِ گناه دیگری را برنمی‌دارد؛ [پس نباید دلخوش باشد که انفاق سبب افتادنِ گناهِ انفاق‌کننده بر عهدۀ انفاق‌شونده است] (٣٨) و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده هیچ نصیبی نیست (٣٩) و تلاشش به‌زودی [در قیامت] دیده خواهد شد (٤٠) سپس پاداش تلاشش را به‌طورکامل خواهند داد (٤١) و اینکه پایان [همۀ امور] به‌سوی پروردگار توست (٤٢) و اوست که می‌خنداند و می‌گریاند (٤٣) و اوست که می‌میراند و حیات می‌بخشد (٤٤)