صفحه 522 - سوره ذاریات آیات 31 تا 51 قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ ﴿٣٢﴾ لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ ﴿٣٣﴾ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ ﴿٣٤﴾ فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٣٥﴾ فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٣٦﴾ وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿٣٧﴾ وَفِي مُوسَىٰ إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿٣٨﴾ فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ ﴿٤٠﴾ وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ ﴿٤١﴾ مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ ﴿٤٢﴾ وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ ﴿٤٣﴾ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ ﴿٤٤﴾ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ ﴿٤٥﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿٤٦﴾ وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾ وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾ وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٤٩﴾ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿٥٠﴾ وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿٥١﴾ [ابراهیم] گفت: ای فرستادگان از پی چه کار مهمی آمده‌اید؟ (٣١) گفتند: ما را به‌سوی مردمی گناه‌پیشه فرستاده‌اند (٣٢) تا [بارانی] از گل سنگ بر سرشان فروریزیم (٣٣) که از سوی پروردگارت برای افراط‌کنندگان [در گناه]، نشانه‌گذاری شده است (٣٤) ما همه مؤمنانی را که در آن [شهر] بودند [پیش از نزول عذاب] بیرون ببریم (٣٥) اما جز یک خانواده که تسلیم [خدا و دستورهای او] بودند در آن‌جا نیافتیم، [و آن خانوادۀ لوط بود غیر همسرش] (٣٦) در آن [منطقۀ مجازات شده] برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند نشانه‌ای [از قدرت و خشم خود] برجای گذاشتیم (٣٧) و در [سرگذشت] موسی [نیز نشانه‌ای از قدرت و خشم ماست]، زمانی که او را با معجزه‌ای روشنگر به‌سوی فرعون [که دارای همه نوع تجهیزات بود] فرستادیم (٣٨) فرعون با ارکان [حکومت] خود [از موسی و معجزۀ بی‌نظیرش] روی برتافت و گفت: [این مرد یا] جادوگر است یا دیوانه! (٣٩) نهایتاً او و سپاهیانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، البته او درخور سرزنش بود (٤٠) و [نیز] در [قوم] عاد [نشانه‌ای از قدرت و خشم ماست]، آن‌گاه که آن باد هلاک‌کننده را [که اثری جز تخریب و نابودی نداشت] به‌سویشان فرستادیم (٤١) [باد] هیچ چیزی را وانمی‌گذاشت مگر آن‌که وقتی بدان می‌وزید آن را [سوزانده، و] به‌صورت استخوان پوسیده درمی‌آورد! (٤٢) در [قوم] ثمود [هم نشانه‌ای از قدرت و خشم ماست]، چون [پس از پی‌کردنِ ناقه] به آنان گفته شد: زمانی اندک [از زندگی] برخوردار باشید، [که بعد از آن عذاب خواهد رسید] (٤٣) آنان از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، در نتیجه صاعقۀ [مرگبار] درحالی‌که [با ترس] به آن می‌نگریستند [گریبان] آنان را گرفت (٤٤) [با آمدن عذاب و نبودن مهلت،] نه [برای فرار] توان برخاستن داشتند، و نه توانستند عذاب را از خود دفع کنند (٤٥) قوم نوح را پیش‌تر [نابود کردیم]؛ زیرا همواره مردمی منحرف و نافرمان بودند (٤٦) آسمان را با قدرتی [غیرقابل توصیف] بنا کردیم، و همواره گسترش‌دهندۀ [آن] هستیم (٤٧) و زمین را گستردیم، و خوب گستراننده‌ای هستیم (٤٨) و از هرچیزی جفت آفریدیم برای این‌که [با مطالعه در حقایق آفرینش] متوجه [توحید و صفات حق] شوید (٤٩) پس [ای مردم!] به‌سوی خدا بگریزید، همانا من از سوی او هشداردهندهای روشنگر برای شما هستم (٥٠) با خداوند معبود دیگری قرار ندهید، به‌راستی من از سوی او هشداردهندهای آشکار به سود شما می‌باشم (٥١)