صفحه 520 - سوره ق آیات 36 تا 45 و سوره ذاریات آیات 1 تا 6 وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِيصٍ ﴿٣٦﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿٣٨﴾ فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿٣٩﴾ وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾ وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٤١﴾ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ ﴿٤٣﴾ يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ۚ ذَٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ ﴿٤٤﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ ۖ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾ سوره الذاريات وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿٢﴾ فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿٤﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾ وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾ چه‌بسیار اقوامی را که پیش از این حق‌ستیزان هلاک کردیم، اقوامی که از اینان نیرومندتر بودند و [با نیروهایشان] شهرها را فتح کرده، [زیر سلطۀ خود کشیدند،] آیا [برای آنان هیچ] راه‌گریزی [از عذابِ هلاک‌کننده] وجود داشت؟! (٣٦) به‌راستی در این [سرگذشت پیشینیان که دچار عذاب شدند] مایۀ پند و هشیاری برای کسی است که نیروی عقل و فهمش در کار است، یا با دقت و حضور قلب [به این سرگذشت‌ها] گوش می‌دهد (٣٧) همانا آسمان و زمین و آنچه را میان آن دوتاست در شش دوره آفریدیم، و هیچ رنج و خستگی به ما نرسید (٣٨) در برابر گفتار [ناروای] مخالفان شکیبا باش! و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروبِ آن پروردگارت را همراه با ستایش با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزه بدار! (٣٩) و [نیز] در پاره‌ای از شب، و پس از سجده‌ها خدا را تسبیح گوی! (٤٠) و به انتظار روزی باش که ندادهنده از جایی نزدیک ندا می‌دهد (٤١) روزی که [همگان] آن صیحۀ حتمی و حق را می‌شنوند، آن روز [بدون‌تردید] روز بیرون‌آمدن [از قبرها] است (٤٢) همانا ماییم که حیات می‌بخشیم و می‌میرانیم، و بازگشت همه به‌سوی ماست (٤٣) روزی که زمین از روی [اجساد] آنان بشکافد [درحالی‌که با حیاتی دوباره با سرعت در زمینِ قیامت گردآیند]، این گردآوری برای ما [کاری بسیار] آسان است (٤٤) ما به آنچه [دشمنان لجوج بر ضد اسلام و تو] می‌گویند داناتریم،و تو را بر آنان تسلطی نیست [که به صورت اجبار به پذیرش هدایت وادارشان کنی]، پس به‌وسیلۀ قرآن کسانی را که از تهدید من [در مورد فرجام شومِ حق‌ستیزی] می‌ترسند تذکر ده! (٤٥) سوره ذاريات به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی سوگند به بادها که [ابرها و گرده‌های نرینه و مادینۀ گیاهان را] پراکنده می‌سازند! (١) و به ابرهایی که بار سنگین باران را [به نواحی مختلف] حمل می‌کنند! (٢) و به کشتی‌هایی که به آسانی [در سطح دریاها] روانند! (٣) و به فرشتگانی که [به فرمان خداوند] کارها را [برای اداره‌شدنِ امورِ هستی بین خود] تقسیم می‌کنند! (٤) که آنچه به شما [دربارۀ قیامت و اوضاع آن] وعده می‌دهند راست و تخلّف‌ناپذیر است (٥) و یقیناً روز جزا تحقق می‌یابد (٦)