صفحه 512 - سوره فتح آیات 10 تا 15 إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ۚ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿١٠﴾ سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا ۚ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ ۚ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿١١﴾ بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَىٰ أَهْلِيهِمْ أَبَدًا وَزُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا ﴿١٢﴾ وَمَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيرًا ﴿١٣﴾ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿١٤﴾ سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ ۖ يُرِيدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلَامَ اللَّهِ ۚ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ ۖ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَفْقَهُونَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٥﴾ بی‌گمان آنان‌که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند، دست [قدرت] خداوند فراتر از قدرت آنان است، کسی که پیمان می‌شکند فقط به زیان خود می‌شکند، و آن که به پیمانی که با خدا بسته وفاداراست، یقیناً [خداوند] پاداشی بزرگ به او می‌دهد (١٠) به‌زودی بادیه‌نشینانِ متخلّف [از جهاد، از روی بهانه‌جویی] به تو می‌گویند: اموال و اهل‌بیتمان ما را [به خود] مشغول کردند [به این سبب از جنگ بازماندیم]، پس برای ما آمرزش بخواه. آنان چیزی را به زبانشان می‌گویند که در دل‌هایشان نیست، بگو: چه کسی در برابر خداوند برای شما اختیار چیزی را دارد [که] اگر خداوند زیانی را برای شما بخواهد [چه کسی می‌تواند آن را دفع کند] یا اگر سودی را برایتان رقم بزند [می‌تواند مانع از آن شود]؟ بلکه خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (١١) [بهانه‌ای که آوردید پوچ و واهی است،] چون پنداشتید که پیامبر و مؤمنان هرگز [از جبهه] به‌سوی کسان خود بازنمی‌گردند، و این [پندار واهی] را [برای آن‌که آن را باور کنید] در دل‌هایتان آراستند، و [به خداوند] گمان بد بردید [که او پیامبر و مؤمنان را یاری نمی‌دهد!] شما مردمی سزاوار هلاکت هستید (١٢) آنان‌که به خدا و پیامبرش ایمان نیاوردند [زیانی به خدا و پیامبر نمی‌رسانند]، ما برای کافران آتشی سوزان آماده کرده‌ایم (١٣) مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین فقط در سیطرۀ خداست، هرکه را بخواهد می‌آمرزد و هرکه را بخواهد عذاب می‌کند، خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است (١٤) چون شما برای دست یافتن به غنایمی روانه [جنگ خیبر] شوید، متخلّفان [از سفر حُدیبیه] خواهند گفت: بگذارید ما هم به دنبال شما حرکت کنیم. [اینان] می‌خواهند فرمان خدا را [که قاطعانه از شرکتشان در جنگ خیبر نهی کرده] تغییر دهند، بگو: هرگز دنبال ما نخواهید آمد؛ زیرا خداوند از پیش [ممنوعیت حضور شما را] اِعلام کرده، ولی [این متخلّفانِ ابله] خواهند گفت: [علت، آن نیست که می‌گویید] بلکه شما به ما حسد می‌ورزید. [چنین نیست،] بلکه آنان جز اندکی درک نمی‌کنند، (١٥)