صفحه 507 - سوره محمد آیات 1 تا 11 الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿١﴾ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۙ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿٢﴾ ذَٰلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿٣﴾ فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّىٰ إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّىٰ تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ۚ ذَٰلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَٰكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ ۗ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٤﴾ سَيَهْدِيهِمْ وَيُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿٥﴾ وَيُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿٦﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ﴿٧﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٨﴾ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿٩﴾ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۖ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا ﴿١٠﴾ ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَىٰ لَهُمْ ﴿١١﴾ به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی آنان که انکار [حقایق را پیشۀ خود] نمودند، و [مردم را با وسوسه‌هایشان] از راه خدا بازداشتند، [خداوند] اعمالشان را [پیش از رسیدن به نتیجۀ مطلوب] تباه و بی‌اثر ساخت (١) و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند و به آنچه بر محمّد صلی الله علیه وآله که از سوی پروردگارشان حق و درست است، نازل شده [قلباً] مؤمن شده‌اند، [خداوند] گناهانشان را از آنان محو کرده، و اوضاع و احوالشان را [در سایه ایمان] سروسامان داد (٢) این [تباهی اعمال کافران، و سروسامان یافتن اوضاع و احوال مؤمنان] به سبب آن است که کافران از باطل پیروی کردند و مؤمنان پیرو حقی شدند که از سوی پروردگارشان آمده، خداوند این‌گونه، حالات مردم را برایشان توصیف می‌کند (٣) چون [در میدان جنگ] با کافران روبه‌رو شوید [با قاطعیت] گردن‌ها[یشان] را بزنید، [و فرصتشان ندهید] تا آن‌جا که [توان جنگ‌کردن را از دست بدهند و کاملاً] زمین‌‌گیرشان کنید، پس [از آن اسیرشان نمایید و] بندها [ی اسیران] را محکم ببندید، نهایتاً به آنان احسان کرده [آزادشان کنید]، یا [از آنان در برابر آزادکردنشان] غرامت و تاوان بگیرید، [و] تا جایی [کشتن و اسیرگرفتن را ادامه دهید] که شعله‌های جنگ خاموش شود، این است [فرمان خدا]، و اگر خدا می‌خواست [خود] از آنان انتقام می‌گرفت، ولی [فرمان او به جهاد] برای این است تا شما [مؤمنان] را به کافران بیازماید، آنان‌که در راه خدا کشته شدند [خداوند] هرگز اعمالشان را تباه نمی‌کند (٤) بی‌تردید [خداوند] آنان را [به سرمنزل کرامت و سعادت] راهنمایی می‌کند، و اوضاع و احوالشان را [در دین و دنیا] سروسامان می‌دهد (٥) و آنان را در بهشتی که [به‌وسیلۀ وحی] به آنان شناسانده وارد می‌کند (٦) ای مؤمنان! اگر دین خدا را [با جهادِ خالصانه] یاری کنید [خدا هم] شما را یاری می‌کند، و گام‌هایتان را استوار می‌سازد (٧) سرنگونی و نابودی بر کافران باد! [خداوند] اعمالشان را تباه و بی‌اثر ساخت (٨) این برای آن است که آنچه را خداوند نازل کرده خوشایندشان نبود، پس [خدا هم] اعمالشان را بی‌اثر کرد، [لذا در برابرش هیچ ثمری به دست نمی‌آورند] (٩) آیا در زمین گردش نکردند تا با دقت بنگرند که سرانجام کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟ خداوند درهمشان کوبید، و برای کافران نمونه‌های چنین کیفرهایی خواهد بود (١٠) این [پیروزی مؤمنان و شکست و نابودی کافران] برای این است که خداوند سرپرست و یاور مؤمنان است، و کافران را هیچ سرپرست و یاوری نیست (١١)