صفحه 499 - سوره جاثیه آیات 1 تا 13 حم ﴿١﴾ تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾ إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾ وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٥﴾ تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٧﴾ يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّهِ تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٨﴾ وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿٩﴾ مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ ۖ وَلَا يُغْنِي عَنْهُمْ مَا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿١٠﴾ هَٰذَا هُدًى ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢﴾ وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿١٣﴾ به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی حاء، میم (١) [این] کتابی است که از سوی خداوند توانای شکست‌ناپذیر و حکیم نازل شده است (٢) یقیناً در آسمان‌ها و زمین برای مؤمنان نشانه‌هایی [بر قدرت، ربوبیت و حکمت خدا] است (٣) و در آفرینش شما و همۀ جنبندگانی که پراکنده می‌کند [نیز] نشانه‌هایی برای اهل یقین است (٤) و در رفت‌وآمد شب و روز، و آنچه خداوند از رزق [چون باران و برف] از آسمان فرستاده و به‌وسیلۀ آن زمین را پس از مردنش زنده ساخته، و در تغییر بادها [از سویی به‌سوی دیگر]، برای مردمی که [در حقایق هستی] اندیشه می‌کنند نشانه‌هایی است (٥) این‌ها آیات خداست، [آیاتی که بیانگر نشانه‌های قدرت و ربوبیت و یگانگی او در جهان هستی است،] که بر پایۀ حق و درستی [و به دور از هر باطلی] بر تو می‌خوانیم، پس [اگر به این آیات و مفاهیم و مصادیقش ایمان نیاورند] به کدام سخن بعد از [سخن] خدا و نشانه‌هایش [که در این آیات مطرح است] ایمان می‌آورند؟! (٦) وای بر هر دروغ‌گوی گناه‌پیشه! (٧) که آیات خدا را چون بر او می‌خوانند می‌شنود، آن‌گاه متکبّرانه [بر کفر و عنادش] پافشاری می‌کند که گویی هرگز آن‌ها را نشنیده است، پس او را به عذابی دردناک خبر ده (٨) چون به اندکی از آیات ما آگاه می‌شود آن را به مسخره می‌گیرد، یقیناً برای آنان که چنین خصلتی دارند عذابی خوارکننده خواهد بود (٩) پیش رویشان دوزخ است، و آنچه [از ثروت و مقام و یاور] به دست آورده‌اند، و آنچه را به‌جای خداوند به عنوان [معبود و] سرپرست خود انتخاب کرده‌اند چیزی [از عذاب را] از آنان برطرف نمی‌کند، مسلّماً برای آنان عذابی بزرگ است (١٠) [سراسر آیات] این [قرآن] هدایت‌گر است، و برای منکران به آیات پروردگارشان عذابی است از نوع عذابی بسیار سخت و دردناک (١١) خداوند است که دریا را به سود شما به کار گرفت تا کشتی‌ها به فرمانش در پهنۀ آن حرکت کنند، برای اینکه جویای احسان و روزی او شوید و شکرِ [نعمت‌هایش را] به‌جا آورید (١٢) [همۀ] آنچه را در آسمان‌ها و زمین است از سوی خودش به سود شما به کار گرفته است، بی‌تردید در این [مسأله] برای مردمی که اندیشه می‌کنند نشانه‌هایی [بر قدرت و ربوبیت و لطف خدا] است (١٣)