صفحه 495 - سوره زخرف آیات 74 تا 89 إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ ﴿٧٦﴾ وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ ﴿٧٧﴾ لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ قُلْ إِنْ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ ﴿٨١﴾ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٨٢﴾ فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿٨٤﴾ وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾ وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٨٧﴾ وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾ گناه‌پیشگانِ [کافر و مشرک] در عذاب دوزخ جاودانه‌اند (٧٤) [عذاب را] از آنان سبُک و کم نمی‌کنند، و در آن‌جا [به شدت غمناک و از نجات خود] ناامیدند (٧٥) ما به آنان [در معذب‌شدنشان] ستم نکردیم، بلکه خودشان به خود ستم ورزیدند (٧٦) [ملتمسانه] فریاد می‌زنند: ای مالک [ای نگهبان دوزخ]! [به] پروردگارت [بگو] جان ما را بگیرد [تا از این عذاب آسوده شویم]. می‌گوید: بی‌تردید شما [برای همیشه] ماندنی هستید (٧٧) همانا ما حق را [در دنیا] برای شما آوردیم، ولی بیشترتان حق را خوش نداشتید (٧٨) بلکه کار [توطئه و نیرنگ خود] را [بر ضد حق] محکم کردند، پس ما هم [نقشۀ مجازات و عذابشان را[ محکم می‌کنیم (٧٩) یا گمان می‌کنند ما [از توطئه‌های] سرّ[ی] آنان [بی‌خبریم] و سخنان مخفیانۀ آنان را نمی‌شنویم، چرا، [از توطئه‌هایشان آگاهیم و شنوای سخنان مخفیانۀ آن‌هاییم،] فرستادگان ما [که فرشتگان نویسندۀ اعمالند] نزد آنان [حاضرند و توطئه‌ها و سخنان مخفیانۀ آنان را] می‌نویسند (٨٠) [به مشرکان] بگو: اگر برای خداوند رحمان فرزندی بود من [در این زمان] نخستین کسی بودم که [از او] اطاعت می‌کردم، [و او را گرامی می‌داشتم] (٨١) پروردگار آسمان‌ها و زمین که صاحب حکومت [و تدبیر بر همۀ جهان هستی] است از آنچه [او را به آن] وصف می‌کنند پاک و منزّه است (٨٢) [اکنون که حق را نمی‌پذیرند] آنان را رها کن تا [در یاوه‌گویی] فروروند، و سرگرم بازیگری باشند تا قیامتشان را که به آن تهدید می‌شوند دیدار کنند (٨٣) اوست که در آسمان‌ها و زمین معبود واقعی است، و او حکیم و داناست (٨٤) [همیشه] خجسته و پُرخیر است کسی که مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن دوتاست فقط در سیطرۀ اوست، و آگاهی از [وقوع] قیامت تنها نزد اوست، و شما را به‌سوی او بازمی‌گردانند (٨٥) کسانی را که به‌جای خدا [برای حل مشکلاتشان] می‌خوانند، اختیاردارِ شفاعت نیستند، [مالک شفاعت] جز کسانی که به حق و حقیقت اعتراف داشتند نمی‌باشند، و می‌دانند [چه کسانی استحقاق شفاعت‌شدن دارند] (٨٦) اگر از مشرکان بپرسی چه کسی آنان را آفریده، البته می‌گویند: اللّه. پس چگونه [از حق به‌سوی باطل] منحرفشان می‌کنند؟! (٨٧) [خداوند از سخن پیامبر کاملاً آگاه است‌که] می‌گوید: پروردگارا! اینان گروهی هستند که ایمان نمی‌آورند (٨٨) [اکنون که از هدایتشان نا امیدی] از آنان روی‌برتاب، و بگو: [بین ما و شما] جدایی [است]. به‌زودی [از نتیجۀ شقاوت و عنادشان با حق] آگاه می‌شوند (٨٩)