صفحه 483 - سوره شوری آیات 1 تا 10

صفحه 483 - سوره شوری آیات 1 تا 10

حم ﴿١﴾ عسق ﴿٢﴾ كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣﴾ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ﴿٤﴾ تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥﴾ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ ﴿٦﴾ وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ﴿٧﴾ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٨﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٩﴾ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ ﴿١٠﴾

حاء، میم‌ (١) عَین، سین، قاف‌ (٢) [وحی سنّت دیرینۀ حق برای هدایت انسان‌هاست،] این‌گونه خداوندِ توانای شکست‌ناپذیرِ حکیم به‌سوی تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند‌ (٣) آنچه در آسمان‌ها و زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، و او بلندمرتبه و بزرگ است‌ (٤) نزدیک است آسمان‌ها از فرازشان [به سبب عظمت وحی و اثر شگفت‌انگیزش] بشکافند، فرشتگان [با توجه به وحی و آثارش در نظام هستی و زندگی انسان‌ها همواره] پروردگارشان را همراه با ستایش [با تسبیح‌گفتن از هر عیب و نقصی] منزه و پاک می‌دارند، و برای کسانی که در زمین هستند [و با تکیه به وحی زندگی خود را سامان می‌دهند] طلب آمرزش می‌کنند، آگاه باشید! که یقیناً خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٥) [ولایت و سرپرستی بر همۀ هستی و همۀ انسان‌ها فقط و فقط مخصوص خداست،] کسانی که به‌جای خداوند، معبودان [باطل] را [به عنوان] سرپرستان خود انتخاب کرده‌اند، خداوند مراقب [همۀ نیات و عقاید و اعمال] آنان است [تا به حسابشان برسد]، و تو کارگزارشان نیستی [که بتوانی آنان را مجبور به قبول هدایت کنی، وظیفه‌ات رساندن پیام خدا به مردم است]‌ (٦) به این صورت [که می‌بینی] قرآنی شیوا و رسا به تو وحی کردیم تا [در این ابتدای کار، مردم] مکه و کسانی را که پیرامونش هستند هشدار دهی، و [آنان را] از روز اجتماع [همۀ انسان‌ها در صحرای محشر] که در [وقوع] آن هیچ تردیدی نیست بترسانی، [روزی که] گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان‌ (٧) اگر خداوند می‌خواست [همۀ] انسان‌ها را [از روی جبر بر محور دین] امت واحدی قرار می‌داد، ولی [هدایت اجباری فاقد ارزش است،] هرکه را بخواهد [درصورتی‌که به آیات حق ستم نکرده باشد] در رحمت خود درمی‌آورد، و ستمکاران را هیچ دوست و مددکاری [که از عذاب نجاتشان دهد] نیست‌ (٨) آیا به‌جای او اولیا و سرپرستانی [برای خود] انتخاب کرده‌اند؟ درحالی‌که ولی و سرپرست [واقعی] فقط خداست، و تنها اوست که مردگان را زنده می‌کند، و فقط اوست که بر هر کاری تواناست‌ (٩) هر آنچه [از موضوعات و مسائل] که در آن دچار اختلاف شدید داوری‌اش [برای رفع اختلاف] با خداست [؛ خدایی که بر شما ولایت دارد، ای پیامبر! به مردم اِعلام کن:] این است خداوند، مالک و مدبّرِ امور من، بر او توکل کردم، و [با توجه و اخلاص] به او روی می‌آورم‌ (١٠)