صفحه 476 - سوره غافر آیات 78 تا 85 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٧٨﴾ اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٧٩﴾ وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ ﴿٨٠﴾ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ ﴿٨١﴾ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾ همانا پیش از تو پیامبرانی فرستادیم که سرگذشت بعضی از آنان را بر تو خوانده‌ایم، و سرگذشت برخی را برایت نگفته‌ایم، شایستۀ هیچ پیامبری نیست که جز به اِذن خداوند معجزه‌ای بیاورد؛ [بنابراین آوردن عذاب به‌صورت مستقل کار تو نیست،] اما زمانی که فرمان خدا [جهت عذاب کافران] صادر شود براساس حق و عدالت داوری خواهد شد، آن‌جاست که باطل‌گرایان زیان خواهند دید (٧٨) خداوند است که چهارپایان را برای شما آفرید تا بر بعضی از آن‌ها سوار شوید، و از [گوشت و فرآورده‌های شیری] برخی از آن‌ها تغذیه کنید (٧٩) و به نفع شما در آن‌ها سودهایی [چون پشم و کرک و پوست] است، و برای این‌که [با سوارشدن] بر آن‌ها [و حمل بار‌هایتان] به مقصدی که در دل‌های شماست برسید، و بر آن‌ها و بر کشتی‌ها حمل و نقل می‌شوید (٨٠) و [همواره] نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] خود را به شما نشان می‌دهد، پس کدام نشانه‌های خدا را انکار می‌کنید؟ (٨١) آیا در زمین گردش نکردند تا بادقت بنگرند که سرانجامِ کسانی که پیش از آنان بودند [و سرکشی و تکبّر داشتند] چگونه بود؟ آنان [نفراتشان] از اینان بیشتر، و قدرت و آثارشان در زمین [چون قلعه‌ها، خانه‌های استوار، کاخ‌های سر به فلک کشیده و ابزار و آلات صنعتی] برتر بود، ولی آنچه را همواره به دست می‌آوردند چیزی [از عذاب خدا را] از آنان برطرف نکرد (٨٢) چون پیامبرانشان دلایلی روشن به‌سویشان آوردند به اندک دانشی که نزدشان بود مغرورانه خوش‌حالی می‌کردند، [و فرهنگ الهی پیامبران را به حساب نمی‌آوردند،] و نهایتاً عذابی که همواره به مسخره می‌گرفتند آنان را احاطه کرد (٨٣) چون عذابِ ما را دیدند گفتند: به خداوندِ یکتا ایمان آوردیم، و به معبودانی که شریک او قرار می‌دادیم کافر شدیم (٨٤) ولی هنگامی که صدمه و آسیب [یعنی عذاب] ما را دیدند ایمانشان سودی به آنان نداد، [این] سنّت [تغییرناپذیر] خداوند [است] که از دیرباز در بین بندگانش جاری شده است، آن‌جاست که کافران زیان دیدند (٨٥)