صفحه 471 - سوره غافر آیات 34 تا 40 وَلَقَدْ جَاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِمَّا جَاءَكُمْ بِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿٣٤﴾ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۖ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿٣٥﴾ وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿٣٦﴾ أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ كَاذِبًا ۚ وَكَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِيلِ ۚ وَمَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ ﴿٣٧﴾ وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ ﴿٣٨﴾ يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿٣٩﴾ مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ ﴿٤٠﴾ یوسف نیز پیش از این، دلایل روشنی برای شما آورد، ولی شما همواره در مورد دلایلی که آورده بود در تردید بودید تا زمانی که درگذشت، [پس از مرگِ او] گفتید: خداوند هرگز بعد از او پیامبری را مبعوث نخواهد کرد! اینگونه، خداوند هر اسراف‌کار شکاکی را در گمراهی وامی‌نهد (٣٤) کسانی که دربارۀ آیات خدا بدون آن‌که دلیلی برای آنان آمده باشد گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کنند، [این کار زشتشان] نزد خداوند و مؤمنان موجب خشم بسیار است، اینگونه، خداوند بر دلِ هر گردن‌کش زورگویی مُهر [عدم فهم حقایق] می‌زند. (٣٥) [پس از این مطالب حکیمانۀ مؤمنِ آل‌فرعون که حجتی بر آنان بود،] فرعونِ [متکبّر و مغرور] گفت: ای هامان! برای من برجی بسیار بلند بساز شاید به راه‌ها [یی که مقصد و هدفم را تأمین کند] برسم (٣٦) راه‌های [بالارفتن به] آسمان‌ها، تا از معبود موسی آگاه شوم [که کیست و در کجای آسمان‌هاست؟] هرچند موسی را [در گفتارش دربارۀ خدا] دروغ‌گو می‌دانم. اینگونه برای فرعون زشتی کارش را جلوه دادند، و [این مسئله] او را از راه هدایت بازداشت، و نقشۀ فرعون جز در [راه] خسران و هلاکت [او و پیروانش] نبود (٣٧) آن [مرد] مؤمن گفت: ای قومِ من! از من پیروی کنید تا شما را به راه راست هدایت کنم (٣٨) ای قومِ من! این زندگی دنیا فقط متاعی [اندک و زودگذر] است، یقیناً آخرت سرای پایدار است (٣٩) هرکه بدی کند جز به مانند آن کیفر نیابد، و از مردان و زنان کسانی که مؤمن باشند و کار شایسته انجام دهند در بهشت درآیند، و در آن، روزی و نعمت بی‌حسابشان دهند (٤٠)