صفحه 460 - سوره زمر آیات 11 تا 21

صفحه 460 - سوره زمر آیات 11 تا 21

قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ ﴿١١﴾ وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ ﴿١٢﴾ قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٣﴾ قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِينِي ﴿١٤﴾ فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ ۗ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ ﴿١٥﴾ لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ۚ ذَٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ ۚ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ﴿١٦﴾ وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿١٧﴾ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿١٨﴾ أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ ﴿١٩﴾ لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ ﴿٢٠﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ﴿٢١﴾

بگو: من مأمورم که خداوند را با اعتقادی خالص و پاک بپرستم‌ (١١) و مأمورم که [در این آیین] نخستین بنده تسلیم [به خداوند] باشم‌ (١٢) بگو: چنانچه پروردگارم را نافرمانی کنم از [نتیجۀ شومِ آن، که] عذاب روزی بزرگ [است] می‌ترسم‌ (١٣) بگو: فقط و فقط خداوند را درحالی‌که اعتقاد و عبادتم را برای او خالص کرده‌ام می‌پرستم‌ (١٤) پس شما هرچه را می‌خواهید به‌جای او بپرستید. بگو: بی‌تردید زیان‌کارانِ [واقعی] کسانی هستند که در قیامت [ببینند سرمایه‌های وجودی] خود و اهلشان را [به سبب پرستش غیر خدا] تباه کرده‌اند، آگاه باشید زیانِ آشکار همین است‌! (١٥) برای آنان از بالای سرشان و از زیر پایشان طبقاتی از آتش است، این [عذابی] است که خداوند [همه] بندگانش را از آن می‌ترساند، ای بندگانم! خود را [از این‌که نسبت به من نافرمان باشید] حفظ کنید‌ (١٦) کسانی که از پرستش [و اطاعت] طاغوت [هر شیطان فریبنده و بت و هر طغیان‌گری] دوری کردند و به درگاه خدا بازگشتند بر آنان [به بهشت] مژده باد، پس بندگانم را مژده ده‌! (١٧) هم آنان‌که سخن را می‌شنوند، و از بهترینش [که آنان را در سایۀ عملِ به آن به حق می‌رساند] پیروی می‌کنند، اینانند که خداوند هدایتشان کرده، و اینان صاحبان خِردند‌ (١٨) آیا کسی که [بر اثر تعصبش به کفر و شرک،] وعدۀ عذاب بر او حتمی و ثابت شده می‌توانی [هدایت کنی؟ و] از آتش [دوزخ که خود بر اثر گناهانش برای خود فراهم آورده] نجاتش دهی؟ (١٩) ولی برای کسانی که از پروردگارشان [اطاعت کرده، و از محرّماتش] پرهیز داشتند غرفه‌هایی در بهشت است که بر فراز آن‌ها غرفه‌های دیگر بنا شده، درحالی‌که از زیر آن‌ها نهرها جاری است، [به] وعدۀ خدا [یقین داشته باش]، خدا از وعدۀ [خود] تخلّف نمی‌کند (٢٠) آیا ندانسته‌ای که خداوند از آسمان، آبی فرستاد و آن را به‌صورت چشمه‌هایی در زمین نفوذ داد، سپس به‌وسیلۀ آن زراعتی پدید می‌آورد که رنگ‌هایش متنوع است، سپس [آن زراعت پس از مدتی] خشک می‌شود نهایتاً آن را زردشده می‌بینی، سپس خاشاکش می‌کند، مسلّماً در این [دگرگونی‌ها] برای خردمندانِ [حق‌جو] مایۀ بیداری [در مورد ربوبیت، و قدرت و رحمت خداوند] است‌ (٢١)