صفحه 450 - سوره صافات آیات 103 تا 126 فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ ﴿١٠٣﴾ وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ ﴿١٠٤﴾ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ ﴿١٠٦﴾ وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ﴿١٠٧﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿١٠٨﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ ﴿١٠٩﴾ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١١٠﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١١﴾ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٢﴾ وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ ﴿١١٣﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿١١٤﴾ وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿١١٥﴾ وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿١١٦﴾ وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ ﴿١١٧﴾ وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١١٨﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ ﴿١١٩﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿١٢٠﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٢١﴾ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٢٢﴾ وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿١٢٥﴾ اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٢٦﴾ چون هر دو تسلیم [فرمان خداوند] شدند، و [ابراهیم] پیشانی او را به زمین نهاد [تا ذبحش کند] (١٠٣) او را ندا دادیم که: ای ابراهیم! (١٠٤) همانا خوابت را تحقق بخشیدی [و فرمان پروردگارت را به اجرا گذاردی، ما نیت خالصت را به‌جای عمل پذیرفتیم و سزاوار پاداشت قرار دادیم،] ما نیکوکاران را این‌گونه پاداش می‌دهیم (١٠٥) یقیناً این همان آزمایش روشن بود [که پیروزی ابراهیم در آن سبب بهره‌مندشدنش از پاداش نیکوکاران شد] (١٠٦) ما ذبح بسیار بزرگی را به‌جایِ قربانی شدنِ اسماعیل قرار دادیم (١٠٧) و برای ابراهیم در بین آیندگان نام نیکی به‌جا گذاشتیم (١٠٨) سلام و درود بر ابراهیم! (١٠٩) ما نیکوکاران را این‌گونه پاداش می‌دهیم (١١٠) بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود (١١١) وی را به اسحاق که پیامبری از شایستگان بود مژده دادیم (١١٢) و به او و اسحاق خیر فراوانی عطا کردیم، از دودمان آن دو برخی نیکوکارند، و بعضی آشکارا بر خود ستمکارند (١١٣) به‌راستی به موسی و هارون نعمت [پیامبری] بخشیدیم (١١٤) و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ [که فرعونیان بر آنان تحمیل می‌کردند] نجات دادیم (١١٥) و به آنان یاری رساندیم؛ در نتیجه پیروز شدند (١١٦) و به هر دو کتاب بسیار روشنگر دادیم (١١٧) و به راه مستقیم هدایتشان کردیم (١١٨) و در بین آیندگان برای هر دو نام نیک به‌جا گذاشتیم (١١٩) سلام و درود بر موسی و هارون! (١٢٠) ما نیکوکاران را این‌گونه پاداش می‌دهیم (١٢١) بی‌تردید هر دو از بندگان مؤمن ما بودند (١٢٢) مسلّماً الیاس از پیامبران بود (١٢٣) به یاد آر هنگامی که به قومش گفت: آیا [از شرک و طغیان] نمی‌پرهیزید؟ (١٢٤) آیا [بُت] «بَعل» را می‌پرستید، و بهترین خالق و سازنده را رها می‌کنید؟! (١٢٥) خداوندی را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست؟ (١٢٦)