صفحه 445 - سوره یس آیات 71 تا 83 أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾ فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾ أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ ﴿٧٧﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿٧٨﴾ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿٧٩﴾ الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ﴿٨١﴾ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ﴿٨٢﴾ فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾ آیا ندانسته‌اند که ما از آنچه به قدرت خود برای آنان آفریده‌ایم دام‌هایی [چون شتر و گاو و گوسفند] است که مالکشان هستند (٧١) آن‌ها را به سودشان رام کردیم که برخی‌شان مَرکب [سواری] آنانند، و [گوشت] بعضی از آن‌ها را می‌خورند (٧٢) در چهارپایان برای انسان‌ها سودهایی [چون پشم و کرک و پوست،] و نوشیدنی‌هایی [مانند شیر و فرآورده‌های آن] است، آیا شکر [این نعمت‌ها را] به‌جا نمی‌آورند؟! (٧٣) به‌جای خداوند [که اینهمه نعمت عطایشان کرده،] معبودانی را به امید این‌که [به‌وسیلۀ آن‌ها] یاری شوند انتخاب کرده‌اند! (٧٤) درحالی‌که [این معبودانِ پوشالی و فاقد اثر،] قدرت یاری‌دادن به آنان را ندارند، و مشرکان سپاهی احضارشده [از سوی شیطان] برای آن معبودانند [تا از روی جهالت، عمر و مالشان را هزینۀ آن‌ها کنند و تهیدست وارد قیامت شوند] (٧٥) پس گفتار [نادرست] آنان تو را غمگین نکند، بی‌تردید ما آنچه را پنهان می‌دارند، و آنچه را آشکار می‌کنند می‌دانیم (٧٦) آیا انسان ندانسته که ما او را از نطفه‌ای [پَست و ناچیز] آفریده‌ایم، و اینک [در برابر ما] جدال‌کنندۀ آشکاری [با سخنان و مطالبی باطل] است؟ (٧٧) در صورتی که آفرینشِ [نخستین] خود را [که از خاک مرده بود] فراموش کرده، برای ما مَثَلی زد و گفت: چه کسی این استخوان‌ها را درحالی‌که پوسیده‌اند زنده می‌کند؟ (٧٨) بگو: همان کسی که نخستین‌بار آن‌ها را آفریده، [و به‌صورت انسانی کامل درآورد] زنده‌اش می‌کند، و او به هر آفریدنی داناست (٧٩) همان کسی که برای شما از درختِ سبز، آتشزنه آفرید که اکنون شما از آن آتش می‌افروزید (٨٠) آیا کسی که آسمان‌ها و زمین را آفرید قدرت ندارد که [پس از مرگِ انسان‌ها] مانندشان را [بی‌کم و زیاد] بیافریند؟ چرا، [قدرت دارد؛] زیرا او آفرینندۀ بسیار داناست (٨١) جز این نیست که کارش چون ایجاد چیزی را بخواهد این است که به آن می‌گوید: باش! پس بی‌درنگ موجود می‌شود (٨٢) بنابراین [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه است خداوندی که مالکیت و فرمانروایی همه‌چیز به دست [قدرت] اوست، و شما را به‌سوی او بازمی‌گردانند (٨٣)