صفحه 438 - سوره فاطر آیات 31 تا 38 وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ ﴿٣١﴾ ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ ﴿٣٢﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ ﴿٣٣﴾ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ ﴿٣٤﴾ الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ ﴿٣٥﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَىٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ ﴿٣٦﴾ وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ ﴿٣٧﴾ إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٣٨﴾ همۀ آنچه را از این کتاب به تو وحی کردیم حق [و کامل و بی‌کم و کاست] است، تصدیق‌کنندۀ [حقانیت] کتاب‌های پیش از خود است، بی‌تردید خداوند به بندگانش آگاه و بیناست (٣١) سپس این کتاب را به آن بندگانمان که [بر دیگر امت‌ها] برگزیدیم به ارمغان دادیم، پس برخی از آنان [با ترک عمل به آن] بر خویش ستم می‌کنند، و بعضی از آنان [در عمل به آن] میانه‌رو هستند، و برخی به توفیق خداوند در کارهای خیر پیشتازند، [این قرآن به ارمغان داده شده] همان احسانِ بزرگ است (٣٢) [آن احسان بزرگ] بهشت‌های جاودانه‌ای [است] که پیشتازان در آن‌ها درآیند، در آن‌جا با دست‌بند‌هایی از طلا و مروارید آراسته می‌شوند، و لباسشان در آن‌جا ابریشم است (٣٣) می‌گویند: همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست که اندوه را از ما برطرف کرد، بی‌تردید پروردگارمان بسیار آمرزنده، و عطاکنندۀ پاداشِ فراوان در برابر عملِ اندک است (٣٤) هم او که به سبب احسانش ما را در این سرای جاویدان جای داد که در آن هیچ رنج و ملالی به ما نمی‌رسد (٣٥) برای کافران آتش دوزخ خواهد بود، نه فرمان مرگشان صادر می‌شود که بمیرند، و نه از عذاب دوزخشان تخفیفی به آنان داده می‌شود، این‌گونه هر ناسپاسی را کیفر می‌دهیم (٣٦) در آن‌جا شیون می‌زنند که: پروردگارا! [از دوزخ] بیرونمان آر تا کار شایسته غیر آنچه انجام دادیم انجام دهیم. [پاسخ می‌دهیم:] آیا شما را چندان عمر ندادیم که هرکس می‌خواست در آن [مقدار عمر] متذکر [حقایق] شود، متذکر می‌شد، و آیا هشدار‌دهنده‌ای [که شما را از این عذاب هشدار دهد] به‌سویتان نیامد؟ پس [عذاب را] بچشید که برای ستمکاران هیچ یاوری نخواهد بود (٣٧) مسلّماً خداوند دانای به غیب آسمان‌ها و زمین است، و بی‌تردید به اسرار و نیات باطن‌ها آگاه است (٣٨)