صفحه 437 - سوره فاطر آیات 19 تا 30 وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ﴿١٩﴾ وَلَا الظُّلُمَاتُ وَلَا النُّورُ ﴿٢٠﴾ وَلَا الظِّلُّ وَلَا الْحَرُورُ ﴿٢١﴾ وَمَا يَسْتَوِي الْأَحْيَاءُ وَلَا الْأَمْوَاتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَنْ يَشَاءُ ۖ وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُورِ ﴿٢٢﴾ إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِيرٌ ﴿٢٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۚ وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٌ ﴿٢٤﴾ وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْكِتَابِ الْمُنِيرِ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٢٦﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا ۚ وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٌ ﴿٢٧﴾ وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَٰلِكَ ۗ إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ ﴿٢٨﴾ إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ ﴿٢٩﴾ لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ ﴿٣٠﴾ انسانِ کور[دل] و بینا[ی به حقایق، در هیچ چیزی] با هم یکسان نیستند (١٩) و نه تاریکی‌ها، و روشنایی (٢٠) و نه سایۀ [خنک]، و بادِ گرم (٢١) و زندگان و مردگان نیز [با هم] یکسان نیستند، بی‌تردید خداوند [دعوتش را] به هرکس بخواهد می‌شنواند، و تو نمی‌توانی [دعوتت را] به کسانی که در قبرهایند بشنوانی (٢٢) تو فقط هشدار‌دهنده‌ای (٢٣) به‌راستی ما تو را درحالی‌که بشارت‌آور و هشداردهنده هستی بر پایۀ حق و درستی فرستادیم، و هیچ امتی نبوده مگر آن‌که در بین آنان هشدار‌دهنده‌ای بوده است (٢٤) اگر تو را انکار می‌کنند [غم مخور]، همانا کسانی که پیش از اینان بودند [پیامبرانشان را] انکار کردند، [درحالی‌که] پیامبرانشان معجزه‌های روشن و نوشته‌ها[ی مشتمل بر پند و موعظه] و کتاب روشنگر برای آنان آوردند (٢٥) سپس کافران را [به سبب کفرشان به عذابی سخت] دچار کردم، پس کیفر من چگونه بود؟! (٢٦) [ای انسان!] آیا ندانسته‌ای که خداوند از آسمان، آبی [فراوان با ریزشی مناسب] فرستاده، پس به‌وسیلۀ آن میوه‌هایی که رنگ‌هایش گوناگون است پدید آوردیم، و در برخی کوه‌ها رگه‌هایی است به رنگ‌های متنوعِ، سپید، سرخ و سیاهِ پُررنگ (٢٧) و نیز از انسان‌ها و جنبندگان و چهارپایان رنگ‌های گوناگونی [وجود دارد]، از بندگان خدا فقط اهل معرفت، از [عظمت] او بیم دارند؛ مسلّماً خداوند توانای شکست‌ناپذیر و بسیار آمرزنده است (٢٨) به‌راستی کسانی که همواره کتاب خدا را تلاوت می‌کنند و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند، و از آنچه روزی آنان کرده‌ایم در نهان و آشکار انفاق می‌کنند تجارتی را امید دارند که هرگز کساد و نابود نمی‌شود (٢٩) [این کارهای سودمند و مثبت را انجام می‌دهند] تا [خداوند] پاداششان را به‌طورکامل عطا کند، و از احسانش بر آنان بیفزاید، بی‌گمان او بسیار آمرزنده، و عطاکنندۀ پاداشِ فراوان در برابر عملِ اندک است (٣٠)