صفحه 436 - سوره فاطر آیات 12 تا 18 وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢﴾ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ ﴿١٣﴾ إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ ﴿١٤﴾ نصف الحزب44يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿١٥﴾ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿١٦﴾ وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ ﴿١٧﴾ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ ﴿١٨﴾ دو دریا مساوی نیستند؛ این یکی گوارا و شیرین و نوشیدنش لذت‌بخش، و آن دیگری بسیار شور و متمایل به تلخی است، از هریک گوشتی تازه می‌خورید، و زیوری [چون لؤلؤ و مرجان] بیرون می‌آورید که آن را می‌پوشید، و کشتی‌ها را در آن می‌بینی که [آب را] می‌شکافند [و حرکت می‌کنند] تا شما [با رفتن به مناطق مختلف] جویای احسان و روزی او شوید، [این نعمت‌ها] برای این [است] که شکرگزاری کنید (١٢) شب را در روز و روز را در شب فرومی‌برد، و خورشید و ماه را به کار گرفته که هرکدام تا سرآمد معینی روانند، این است خدای یکتا پروردگار شما که همه فرمانروایی ویژۀ اوست، معبودهایی را که به‌جای او می‌خوانید مالک پوست هستۀ خرمایی هم نیستند (١٣) اگر آن‌ها را [برای برآورده‌شدن نیازهایتان یا حل مشکلاتتان] بخوانید خواندنتان را نمی‌شنوند، چنانچه بشنوند پاسختان را نمی‌دهند، و روز قیامت شرک‌ورزی شما را [به خداوند] انکار می‌کنند، و هیچ‌کس مانند [خداوندِ] آگاه، تو را [از حقایق] خبر نمی‌دهد (١٤) ای مردم! شمایید که [از هر طرف] نیازمند به خداوند هستید، و فقط خداست که بی‌نیاز و ستوده‌صفات است (١٥) اگر بخواهد شما را نابود می‌کند، و آفریدگان جدیدی [به‌جای شما] می‌آورد (١٦) و این [کار] بر خداوند دشوار نیست (١٧) هیچ گناه‌کاری بارِ گناه دیگری را برنمی‌دارد، و اگر سنگین‌باری درخواست کند که از بارش بردارند چیزی از بارِ گناهش را برنمیدارند، هرچند [درخواست‌شونده] خویشاوند باشد، تو فقط به کسانی می‌توانی هشدار دهی که در نهان از پروردگارشان می‌ترسند، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] می‌خوانند، و هرکس [از آلودگی‌های کفر و گناه] پاک شود به سود خودش پاک می‌شود، بازگشت [همه] فقط به‌سوی خداست (١٨)