صفحه 433 - سوره سبأ آیات 40 تا 48 وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنَا مِنْ دُونِهِمْ ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾ فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿٤٢﴾ وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿٤٣﴾ وَمَا آتَيْنَاهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ ﴿٤٤﴾ وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٤٥﴾ ربع الحزب44قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ ۖ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٤٦﴾ قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٤٧﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿٤٨﴾ روزی را [یاد کن] که خداوند همۀ مشرکان را جمع می‌کند، آن‌گاه به فرشتگان می‌گوید: آیا اینان شما را به عنوان معبود می‌پرستیدند؟ (٤٠) فرشتگان می‌گویند: تو [از این‌که در پرستیده‌شدن شریک و همتا داشته باشی] منزّهی، [ما را با این مشرکان هیچ ارتباط و پیوندی نبود،] سرپرست ما [فقط] تویی نه آنان، [هرچند به ظاهر ما را می‌پرستیدند ولی حقیقت چنین نبود] بلکه پرستیدن [و پیروی] ایشان از [شیاطینِ] جنّ بود، [و] بیشترشان به آن‌ها ایمان داشتند (٤١) پس [ای مشرکان!] امروز برای یکدیگر اختیار هیچ سود و زیانی را ندارید. و به آنان‌که [به وحدانیت حق با گرفتن شریک] ستم روا داشتند می‌گوییم: عذاب و شکنجۀ آتشی را که منکر بودید بچشید (٤٢) چون آیات روشن [و قابل فهم] ما را بر آنان می‌خوانند می‌گویند: این [خواننده] جز مردی [معمولی] نیست که می‌خواهد شما را از معبودانی که پدرانتان می‌پرستیدند بازدارد. و نیز می‌گویند: این [قرآن] جز دروغی ساختگی نیست. کافران دربارۀ حق [که قرآن مجید است] چون به‌سویشان آمد گفتند: این جز سِحری آشکار نیست! (٤٣) [این در حالی است که] هیچ کتابی به آنان نداده‌ایم که آن را بخوانند [تا با تکیه بر آن دلیلی بر ساختگی‌بودن قرآن اقامه کنند،] و پیش از تو هیچ هشداردهندهای به‌سویشان نفرستادیم [تا با اعتماد به گفتار او نبوتت را منکر شوند] (٤٤) کسانی که پیش از اینان بودند [نیز آیات ما و پیامبران را] تکذیب کردند، که اینان [با همۀ کبر و غرورشان] به یک‌دهمِ آنچه [از قدرت و ثروت] که به آنان داده بودیم نرسیده‌اند، پس [چون] به انکارِ پی‌درپی پیامبرانم پرداختند [به انتقام سختی دچارشان کردم؛] در نتیجه [با دقت بنگر که] عذاب من [در مورد آنان] چگونه بود؟ (٤٥) بگو: من شما را [فقط] به یک [حقیقت] اندرز می‌دهم [و آن این]که: دونفر دونفر و یکی‌یکی برای خدا قیام کنید، سپس [دربارۀ محمّد صلی الله علیه وآله که عمری با آراسته‌بودن به کمالات در بین شما زندگی کرده] بیندیشید [تا به این نتیجه برسید که:] همدمتان [محمد صلی الله علیه وآله] هیچ‌گونه جنون [و اختلالِ روحی و فکری] ندارد، او برای شما جز هشداردهندهای نسبت به عذاب سختی که پیش‌رویتان قرار دارد نیست (٤٦) بگو: هرگونه پاداشی که از شما خواستم، آن [پاداش] به سود خود شما است، پاداش من فقط برعهدۀ خداست، و او بر همه‌چیز گواه است (٤٧) بگو: همانا پروردگارم حق را [بر دل پیامبرانش] می‌افکند او دانای همۀ نهان‌هاست (٤٨)