صفحه 431 - سوره سبأ آیات 23 تا 31 وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾ قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ وَإِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلَىٰ هُدًى أَوْ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٢٤﴾ قُلْ لَا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٥﴾ قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ ﴿٢٦﴾ قُلْ أَرُونِيَ الَّذِينَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَكَاءَ ۖ كَلَّا ۚ بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٧﴾ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٢٩﴾ قُلْ لَكُمْ مِيعَادُ يَوْمٍ لَا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ ﴿٣١﴾ در پیشگاه خداوند شفاعتی جز برای کسانی که به آن‌ها اِذن [شفاعت] دهد سودی ندارد، [آن روز شفیعان و آنان‌که امید شفاعت‌شدن دارند در اضطراب و دلهره‌اند،] تا زمانی که [با صدور اِذن شفاعت] اضطراب از دل‌هایشان برطرف گردد، [منتظرانِ شفاعت به شفیعان] گویند: پروردگارتان چه گفت؟ می‌گویند: حق [گفت]، و او بلندمرتبه و بزرگ است (٢٣) [به مشرکان] بگو: چه کسی از آسمان‌ها و زمین به شما روزی می‌بخشد؟ بگو: خداوند، و بی‌تردید ما یا شما بر هدایت یا در گمراهی آشکار هستیم (٢٤) بگو: شما از گناه ما بازخواست نخواهید شد، و ما هم از آنچه شما مرتکب می‌شوید بازخواست نخواهیم شد (٢٥) بگو: پروردگارمان ما و شما را [در قیامت] جمع خواهد کرد، سپس بین ما و شما به‌حق داوری می‌کند؛ او داور دانایی است (٢٦) بگو: کسانی را که به عنوان شریکان به او ملحق کرده‌اید به من نشان دهید [تا ببینم آیا صفاتی که در خداوند هست در آن‌ها وجود دارد؟ یقیناً] چنین نیست؛ بلکه فقط خداوند است که توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٢٧) ما تو را برای همۀ مردم جز بشارت‌دهنده و بیم‌رسان نفرستادیم، ولی بیشتر مردم [به این حقیقت] معرفت ندارند (٢٨) [از روی تمسخر] می‌گویند: اگر راستگویید این وعدۀ [قیامت و عذاب] کی خواهد بود؟ (٢٩) بگو: وعده‌گاه شما روزی است که نه لحظه‌ای از آن پس می‌مانید، و نه [از آن] پیش می‌افتید (٣٠) کافران گفتند: ما به این قرآن و آنچه [از کتاب‌های آسمانی] که پیش از آن بوده هرگز ایمان نمی‌آوریم. اگر ستمکاران را زمانی که در پیشگاه پروردگارشان [برای محاکمه] بازداشت کرده‌اند ببینی، درحالی‌که هریک گناه خود را برعهدۀ دیگری می‌اندازد [حقیقتی شگفت می‌بینی]، مستضعفان به مستکبران می‌گویند: اگر شما نبودید بی‌شک ما مؤمن بودیم (٣١)