صفحه 423 - سوره احزاب آیات 36 تا 43 وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا ﴿٣٦﴾ وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿٣٧﴾ مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿٣٨﴾ الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا ﴿٣٩﴾ مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَٰكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿٤٠﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا ﴿٤١﴾ وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿٤٢﴾ هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا ﴿٤٣﴾ شایسته هیچ مرد و زن مؤمنی نیست که چون خدا و پیامبرش کاری را فرمان دهند، از پیش خود [ برخلاف فرمان خدا و رسول] کاری دیگر را انتخاب کنند، هرکس از خداوند و پیامبرش نافرمانی کند قطعاً به‌صورتی آشکار گمراه و منحرف شده است (٣٦) [یاد کن] زمانی که به آن شخص [= زید‌بن‌حارثه] که خدا به او نعمت [اسلام] عطا کرده بود، و تو [هم با آزادکردنش از بند بردگی] به او احسان کرده بودی، می‌گفتی: همسرت را برای خود نگه‌دار، و از خداوند پروا کن! و تو در باطن خود چیزی را [چون فرمان خدا به ازدواج با مطلّقۀ او] پنهان می‌داشتی که نهایتاً خدا آشکارکننده آن بود، [تا برای مردم در ازدواج با مطلقه پسرخوانده‌هایشان هیچ مضیقه و فشاری نباشد] و تو از مردم [برای به اجراگذاردن این حکم] می‌ترسیدی درحالی‌که خداوند از این‌که از او بترسی شایسته‌تر بود، [نهایتاً] زمانی که زید نیاز [نکاحش] را نسبت به همسرش به پایان برد [و او را طلاق داد]، وی را به همسری‌ات درآوردیم تا برای مؤمنان دربارۀ ازدواج با همسرانِ پسرخوانده‌هایشان زمانی که نیازشان را از آنان به پایان برده [و آن‌ها را طلاق داده] باشند مشقّتی نباشد، البته فرمان خداوند انجام یافتنی است (٣٧) بر پیامبر در انجام آنچه خداوند بر او مقرر کرده هیچ مضیقه و فشاری نیست، خداوند سنّت [و روش حکیمانه]اش را دربارۀ پیامبران گذشته [نیز] معمول داشته است، همواره فرمان خداوند مناسب و سنجیده است (٣٨) آنان‌که همواره پیام‌های خداوند را [به مردم] می‌رسانند، و از [عظمت] او می‌ترسند و از اَحدی جز او واهمه ندارند، خداوند برای حسابرسی [کارِ با ارزششان] بس است (٣٩) محمّد [صلی الله علیه وآله] پدر هیچ‌یک از مردان شما نیست، بلکه فرستادۀ خداوند و خاتم پیامبران است، و خداوند به هرچیزی داناست (٤٠) ای مؤمنان! خداوند را بسیار یاد کنید، [قلباً مورد توجه قرار دهید] (٤١) و صبح و شام او را با تسبیح گفتن، [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدارید (٤٢) اوست که شما را مورد رحمت [ویژۀ] خود قرار می‌دهد و فرشتگانش نیز [به شما درود و صلوات می‌فرستند]، تا شما را از تاریکی‌ها [ی فرهنگ‌های ابلیسی] به‌سوی نورِ [ایمان و اخلاق نیکو و عمل صالح] ببرد، و او همواره به مؤمنان مهربان است (٤٣)