صفحه 407 - سوره روم آیات 25 تا 32 وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ ﴿٢٥﴾ وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ ﴿٢٦﴾ وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ ۚ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٧﴾ ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ ۖ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾ بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۖ فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ﴿٢٩﴾ فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٣١﴾ مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ ﴿٣٢﴾ و از نشانه‌های [قدرت و ربوبیت] او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپا هستند، سپس زمانی که شما را با یک دعوت از زمین بخواند ناگهان [زنده از قبرها] بیرون می‌آیید (٢٥) هرکه در آسمان‌ها و زمین است در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، [و] همه برای او فروتن و مطیعند (٢٦) اوست که آفریدن را آغاز می‌کند، سپس آن را [بعد از فروپاشیدنش] باز می‌گرداند، و این [بازگرداندن] برای او آسان‌تر است، برترین وصف‌ها در آسمان و زمین ویژۀ اوست، و او خدای توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٢٧) [خداوند] از [وضع و حال] خودتان برای شما مَثَلی زده است که؛ آیا از بردگانتان در آنچه به شما عطا کرده‌ایم شریکانی دارید که در آن با هم برابر باشید؟ و همان‌گونه که از یکدیگر می‌ترسید از بردگانتان نیز بترسید؟ [بی‌تردید در بین شما و بردگانتان شرکت و برابری وجود ندارد، و ترسی هم از آنان ندارید، چگونه ممکن است موجوداتی که مملوکان و بندگان خدا هستند در خالقیت و الوهیت و ربوبیت و دیگر صفات شریک او باشند و خدا از آنان بترسد؟!] ما آیات [خود] را این‌گونه برای مردمی که اندیشه می‌کنند توضیح می‌دهیم (٢٨) اما آنان‌که [با اعتقاد به فرهنگ شرک‌ورزی] دچار ستم [بر خود و دیگران] شده‌اند بر پایۀ نادانی، از خواسته‌های [نامشروعِ] خود پیروی کرده‌اند، نهایتاً کسانی را که خداوند [به کیفر پیروی از آیین شرک] در گمراهی واگذاشته چه کسی هدایت می‌کند؟ آنان هیچ یاری‌کننده‌ای [که از عذاب نجاتشان دهد] نخواهند داشت (٢٩) پس [با توجه به پوچ‌بودنِ فرهنگ شرک،] با همۀ وجودت معتدلانه و بدون هیچ انحرافی به حالت تصمیم باطنیت به حق روی‌آور و بر آن سرشت الهی که مردم را عجین با آن پدید آورده ملازم و پایبند باش! [و بر] فطرت الهی که مردم را بر اساس آن پدید آورده [ملازم و پابرجا باش!] برای آفرینش خداوند [که انسان را بر پایۀ فطرت می‌آفریند] هیچ‌گونه تغییری نخواهد بود، این است دینِ استوار، ولی بیشتر مردم [این حقیقت را] نمی‌دانند (٣٠) درحالی‌که [با توجه و اخلاص] بازگشت‌کنندگانِ به‌سوی او هستید [پایبند به سرشت الهی باشید!] و از او [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، و نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانید، و از مشرکان نباشید (٣١) مشرکانی که دینشان را بخش‌بخش کردند و [سرانجام] گروه‌گروه شدند، [درحالی‌که] هر گروهی به همان [بخشی] که نزد آنان است مغرورانه شادمانند (٣٢)