صفحه 402 - سوره عنکبوت آیات 46 تا 52 وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ ۖ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿٤٦﴾ وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ ۚ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَمِنْ هَٰؤُلَاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ ﴿٤٧﴾ وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ ۖ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٤٨﴾ بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ ﴿٤٩﴾ وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِنْ رَبِّهِ ۖ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿٥٠﴾ أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَىٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٥١﴾ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا ۖ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٥٢﴾ با اهل کتاب جز با نیکوترین شیوه، بحث [دینی و اعتقادی] نکنید، مگر با کسانی از آنان‌که [در بحث با شما] به‌صورتی لجوجانه برخورد کنند، [به آنان] بگویید: به آنچه به‌سوی ما و به‌سوی شما نازل شده ایمان داریم، معبود ما و شما یکی است [و آن خداوند یکتاست]، و ما تسلیم او هستیم (٤٦) [همان‌گونه که بر پیامبران گذشته کتاب نازل کردیم] به‌اینصورت این کتاب را به‌سوی تو فرستادیم، پس [برخی از] اهل کتاب به آن ایمان می‌آورند، و از اینان [که مشرکان اهل مکه‌اند] اندکی به آن مؤمن می‌شوند، و آیات ما را جز کافران انکار نمی‌کنند (٤٧) تو پیش از این [قرآن] نه هیچ نوشته‌ای را می‌خواندی، و نه آن را با دست خود می‌نوشتی، وگرنه باطل‌گرایانِ یاوه‌گو [در وحی‌بودن و حقانیت آن] شک می‌کردند (٤٨) بلکه [اگر با سواد هم بودی ساختنِ چون قرآن هرگز برایت ممکن نبود،] این [قرآن] آیات روشنی است در سینۀ کسانی که به آنان معرفت عطا شده، و آیات ما را جز ستمکاران انکار نمی‌کنند (٤٩) [مشرکان مکه] گفتند: چرا از سوی پروردگارش معجزاتی [چون معجزات پیامبران گذشته] بر او نازل نمی‌شود؟ بگو: [اختیارِ فرستادن] معجزات فقط در انحصار خداست، جز این نیست که من هشداردهنده‌ای روشنگرم (٥٠) آیا برای آنان این بس نبوده که ما این کتاب را که [همواره] بر آنان خوانده می‌شود بر تو نازل کردیم؟ همانا در این [کار] رحمتی است [ویژه]، و مایۀ پندی است برای مردمی که ایمان دارند (٥١) بگو: بس است که خداوند [دربارۀ حقانیت قرآن و نبوتم] بین من و شما شاهد باشد، او آنچه را در آسمان‌ها و زمین است می‌داند، آنان‌که به باطل [چون بُت و طاغوت] گرویده‌اند، و به خداوند کافر شده‌اند زیانکاران [واقعی]اند (٥٢)