صفحه 393 - سوره قصص آیات 60 تا 70 وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٠﴾ أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ ﴿٦١﴾ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿٦٢﴾ قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ ﴿٦٣﴾ وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ ﴿٦٥﴾ فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ ﴿٦٦﴾ فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ ﴿٦٧﴾ وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٦٨﴾ وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٦٩﴾ وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٧٠﴾ آنچه به شما عطا شده کالای زندگی دنیا و زیور و آرایش آن است، و آنچه [از ثواب و پاداشِ اَبدی] نزد خداست بهترو پایدارتر است، آیا اندیشه نمی‌کنید؟ (٦٠) آیا کسی که او را وعدۀ نیک [چون مغفرت و بهشت] داده‌ایم و حتماً به آن می‌رسد، مانند کسی است که او را [فقط] از کالا و ابزار زندگی [زودگذر] دنیا بهره‌مند کرده‌ایم، آن‌گاه در روز قیامت از جملۀ احضارشدگان [برای عذاب] است؟ (٦١) [به یاد آر] روزی که خداوند آنان را ندا می‌دهد و می‌گوید: معبودانی که می‌پنداشتید [در الهیت و ربوبیت] شریک من هستند کجایند؟ (٦٢) کسانی که [وعدۀ] عذاب بر آنان حتمی شده، [هم‌آنان که خود را با حیله و ترفند به عنوان معبود به مردم تحمیل کرده بودند] می‌گویند: پروردگارا! اینانند [پیروان ما] که گمراهشان کردیم، [آری] همان‌گونه که [خودِ ما به اختیار خودمان] گمراه شدیم آنان را نیز [با اختیار و انتخابِ خودشان] گمراه کردیم، [اینک] در پیشگاه تو [از آنان] بیزاری می‌جوییم، در حقیقت ما را نمی‌پرستیدند [بلکه پرستندۀ خواسته‌های نامشروع خود بودند] (٦٣) [به پیروانِ معبودان باطل] گفته می‌شود: معبودانتان را [برای نجات خود از عذاب] بخوانید. پس آنان را می‌خوانند ولی آنان پاسخشان نمی‌دهند، در آن حال عذاب را می‌بینند [و آرزو می‌کنند] ای‌کاش هدایت می‌یافتند![و معتقد می‌شدند که عذاب حق است] (٦٤) [یاد کن] روزی که [خداوند] به آنان ندا می‌دهد و می‌گوید: چه پاسخی به پیامبران [در زمینۀ دعوتشان به هدایت] دادید؟ (٦٥) پس در آن روز [به سبب در حجاب‌بودنِ دل‌هایشان] همۀ اخبار[ی که بیانگر وضع اسفبار آنان است، و اخباری که مایۀ شادی و آرامش است] بر آنان پوشیده می‌ماند، و [چون همۀ راه‌ها به رویشان بسته است] از یکدیگر پرسش [هم] نمی‌کنند؛ [زیرا زمینه‌ای برای پرسش جهت روشن‌شدن وضعشان ندارند] (٦٦) اما کسی که [از شرک و گناه] توبه کرده و مؤمن شده، و کار شایسته انجام داده به‌راستی که [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروز [و از رستگاران] شود (٦٧) پروردگارت آنچه را بخواهد می‌آفریند و انتخاب می‌کند، برای انسان‌ها [در برابر ارادۀ او در قلمرو تکوین و تشریع] اختیاری نیست، خداوند منزّه و برتر است از آنچه شریک او قرار می‌دهند (٦٨) پروردگارت آنچه را سینه‌هایشان پنهان می‌دارد، و آنچه را آشکار می‌کنند می‌داند (٦٩) اوست خداوندِ یکتایی که جز او معبودی نیست، همۀ ستایش‌ها در دنیا و آخرت ویژۀ اوست، و فرمانروایی [نیز] فقط برای اوست، و به‌سوی او بازتان می‌گردانند (٧٠)