صفحه 381 - سوره نمل آیات 45 تا 55 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ ﴿٤٥﴾ قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٦﴾ قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَنْ مَعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِنْدَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ ﴿٤٧﴾ وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿٤٨﴾ قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٥٠﴾ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥١﴾ فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴿٥٣﴾ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٥٤﴾ أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ ﴿٥٥﴾ همانا به‌سوی [قوم] ثمود برادرشان صالح را فرستادیم که [به آنان اِعلام کند] خداوند را بپرستید، ولی آنان [در برابر دعوت صالح] به دو گروهِ [مؤمن و کافر] تقسیم شدند و همواره با هم بحث و ستیز داشتند (٤٥) گفت: ای قومِ من! چرا پیش از درخواستِ خیر و خوشی، به آمدنِ عذاب شتاب دارید؟ چرا از خداوند درخواست آمرزش نمی‌کنید تا مورد مهرورزی [او] قرار بگیرید [و از مشکلات فراوانی که محصول تلخ گناه است نجات یابید]؟ (٤٦) گفتند: به تو و همراهانت فال بد زده‌ایم [ به اینکه شما را سبب بروز همه مشکلات و بدبختی خود می‌دانیم!] گفت: سبب بروز مشکلات و بدبختی شما [بازتاب اعمالتان] نزد خداست، [این سخنِ خودِ شما نیست،] بلکه [تلقینی شیطانی است که به آن] فریبتان داده‌اند (٤٧) در شهر، نُه گروه بودند که در [سراسرِ] آن تبهکاری و فتنه‌انگیزی می‌کردند، و دنبال اصلاح نبودند (٤٨) گفتند: با سوگندخوردن به خداوند هم‌سوگند شوید که شبانه برای نابودی صالح و خانواده‌اش شبیخون بزنیم، آن‌گاه به خون‌خواهش می‌گوییم: ما وقت نابودشدنِ اهلش حضور نداشتیم، و بی‌تردید راستگوییم (٤٩) آنان نیرنگ بزرگی به کار گرفتند، ما هم درحالی‌که بی‌خبر بودند با کیفرِ سختی، آنان [و نیرنگشان] را از بین بردیم (٥٠) پس با دقت بنگر که فرجام نیرنگشان چگونه بود؟ ما آنان و همه قومشان را به شدت درهم کوبیده و نابود کردیم، (٥١) این خانه‌های آنان است که به سبب ستمشان خالی مانده، یقیناً در این [سرگذشت] برای دانایان پندی است (٥٢) و آنان را که مؤمن بودند و همواره [از گناهان] پرهیز داشتند نجات دادیم (٥٣) و لوط را [یاد کنید]، زمانی که به قومش گفت: آیا این عملِ بسیار زشت را درحالی‌که [کاملاً به زشتی‌اش] آگاهی دارید مرتکب می‌شوید؟! (٥٤) آیا بر پایۀ شهوت به‌جای زنان با مردان آمیزش می‌کنید؟ [برای این کارتان هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای ندارید،] بلکه مردمی جهالت‌پیشه‌اید (٥٥)