سلام می کنم خدمت عزیزانم. خانم ها و آقایان خیلی خیلی خوش آمدید به سمت خدای امروز. ان شاءالله هر جا که هستید خداوند متعال پشت و پناهتان باشد. خیلی خوشحالیم با شما هستیم و در کنار شما و در محضر و در معیت حاج آقای میرهاشم عزیزمان. سلام علیکم و رحمه الله. خیلی خوش آمدید. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: سلام علیکم و رحمه الله و برکاته. عرض ادب و احترام خدمت حضرت عالی و همه سروران ارجمندی که در خدمتشان هستیم، ان شاءالله توفیق خدمتگزاری بر همه داشته باشیم. شریعتی: ان شاءالله. خدا ان شاءالله شما را حفظ کند. حال شریف و مبارک چطور است؟ حجت الاسلام میرهاشم حسینی: الحمدالله. شریعتی: الحمدالله. چقدر خوشحالیم که در محضر شما هستیم و برنامه مان هم منور هست و مزین به توقیعات حضرت بقیه الله العظم ارواحنا فدا، و امروز هم یکی دیگر از نامه های امام زمان را مرور خواهیم کرد و شرحش را ان شاءالله خواهیم شنید. در خدمت هستیم. خواهش می کنم بفرمایید. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ». دیگر طبق این عادتی که همیشه سر کلاس و بحث ها در شروع با رفقا یک یادی از آقا امام زمان داریم، اجازه بدهید این جلسه هم انجام دهیم. حالا من یک موقع به رفقا می گویم برای امام زمان یک حمد و صلواتی، گاهی اوقات خلاصه یک توجهی، امروز هم با «اللَّهُمَّ کُن لِوَلیَّکَ»اجازه دهید جلسه را شروع کنیم. شریعتی: چه از این بهتر. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ» «اللَّهُمَّ کُن لِوَلیَّکَ الحُجَّةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علیهِ و عَلي آبائِهِ في هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي کُلِّ سَاعَةِ وَلِیاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتَّي تُسکِنَهٌ أَرضَکَ طَوعاً وَ تُمَتعَهٌ فِیهَا طَوِیلا».تعجیل بر فرج آقا امام زمان، ان شاءالله خدا به همه ما، خانواده و نسل ما، رفقا، به همه و همه ان شاءالله توفیق آقا امام زمان و خادمی اهل بیت اهدا بگرداند ان شاءالله. یک صلواتی اگر برای سلامتی، الان به دلم افتاد، هر کسی برای سلامتی خودش و خانواده خودش و رفقا و همه ی عزیزانش یک صلواتی اگر هدیه بفرمایید خیلی خوب می شود. شریعتی: «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». حجت الاسلام میرهاشم حسینی: اجازه می فرمایید بحث را شروع کنیم. شریعتی: خواهش می کنم، اجازه ما دست شماست. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: بحث ما در نامه های اهل بیت بود که حالا در هر زمانی، در هر ماهی، توفیق شده است به مناسبت اشاره بکنیم. الان چند جلسه است که نامه های وجود مبارک آقا امام زمان به با واسطه نایبان خاص حضرت بیان شده است، آن ها را داریم اشاره می کنیم. یکی از وکلای آقا امام زمان که با واسطه ی جناب محمد بن عثمان، نایب خاص امام زمان، و با واسطه بعدها نایب بعدی حسین بن روح نامه ها به دست ایشان می رسیده است جناب قاسم بن علاء است. خدا ان شاءالله توفیق بدهد در این جلسه خوب بتوانم نوکری بکنم، یک اشاره ای به جناب قاسم بن علاء بکنم و یک اشاره ای هم به آن توقیع. یعنی 5 تا توقیع نسبتاً مشهور ایشان را امام زمان برای ایشان فرستادند آن را هم هر کدام را بتوانم 5 دقیقه، 7 دقیقه، مضامینش را یک اشاره ای بکنم. این مجموعه بحثی است که در این جلسه ان شاءالله اشاره بکنیم. جناب قاسم بن علاء، کسی است که توفیق داشته است که خدمت آقا امام هادی، امام عسگری، بعضی قبل تر از او را هم، بعضی از امامان را هم اشاره کردند که ایشان جزو یاران ائمه بودند. ما در وکیلانی که برای ائمه داریم بعضی هایشان تا آخر سالم باقی ماندند و عاقبت بخیر شدند مثل جناب قاسم بن علاء که بزرگان مثل شیخ طوسی بسیار با عظمت و بعضی از بزرگان با جلالت قدر از ایشان یاد می کنند، شواهد زیادی هم داریم. شریعتی: ثابت قدم بود و عاقبت بخیر. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: خوش به حالشان. و ان شاءالله در توقیعات در همین جلسه یک اشاره ای بکنیم، کسانی که اوایل وکیل حضرت بودند و بعد به خاطر خدایی نکرده حرص و طمع و حسادتی این ها عاقبت بخیر نشدند. اصلاً یک فرقه انحرافی را پایه ریزی کردند. خیلی عجیب است. حالا در یکی از توقیعات ان شاءالله اشاره می کنیم. این جناب قاسم ابن علاء عمر طولانی خدا به او داد و این عمر، عمر با برکتی بود. خوش به حال کسانی که عمرشان عمر با برکتی است، منشا هدایت است. شریعتی: این از طول عمر مهم تر است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: بله. و خدا به ایشان هر دو را داد، یعنی هم طول عمر و هم منشا هدایت. یعنی باز هم در توقیع آخر یک اشاره ای عرض کنم، حتی زمان مرگ ایشان هم باعث هدایت یک طیف و یک عده ای شد. خیلی عجیب بوده است. این جناب قاسم ابن علاء از قبیله همدان بوده است ولی ساکن آذربایجان. در بعضی از احادیث در سند آن جا می گوید که ساکن راه بوده است. ظاهراً جایی است بین مراغه و زنجان، احتمالاً آن جا بوده است. این بزرگوار آن جا ساکن بوده است. و ایشان اصل ریشه و قبیله خودش همدان بوده که همدان قبیله ای از قبایل یمن است. «یا حَارِ هَمدَان مَن یَمُت یَرَني مِن مُومنِ أؤ مَنَافِقِ قَبَلَا» ای حارث همدانی، هر که از این دنیا برود رخ در رخ مولا امیرالمومنین را می بیند، چه منافق باشد چه نباشد. در خاطر مبارکتان هم باشد آن افرادی که در همدان از قبیله همدان یمن هستند، این ها هم آدم های عجیبی هستند. در شجاعت، در ولایت، پای مولا ایستادن، این ها خیلی آدم های عجیبی هستند. مثل ابوثماثه داریم که «جَعَلَ الذاکِرین». اباعبدالله برایش دعا می کند. این ها همه از قبیله همدان هستند. این ها خیلی ثابت قدم هم بودند. یا جناب عابس را بعضی ها از قبیله همدان می دانند، یا جناب بریر را، یا همین حارث همدانی. در زمان امام عسگری و اهل بیت همین جناب قاسم ابن علاء که تا آخر با شجاعت ایستاد پای اهل بیت آن هم در چه فتنه های و در چه مشکلاتی که در زمان غیبت صغری بود، قبلش بود، زمان امام عسکری بود، یک سره ایشان ایستاد در تمام عمرشان. شجاعت هم می خواهد. شما در فتنه های مختلف پای اهل بیت بایستی. بعد این جناب قاسم ابن علاء در زندگی شان آدم نگاه می کند کثیره الروایه نبوده است، این نبوده است که در سلسله سندها بگوییم که این شخص روایات زیادی را از اهل بیت در اختیار ما قرار داده است، ولی یک خصوصیات نابی داشته است. حالا بگوییم مثل پر کار بودن، پر تلاش بودن، شجاع بودن، سالم بودن، صفا داشتن، کمالاتی داشتن، امتیازاتی داشتند که به طور ویژه مورد عنایت حضرت و اهل بیت بودند و وکیل وجود مبارک امام عسکری، وکیل وجود مبارک امام زمان، این جناب قاسم ابن علاء است. و خصوصیات نابی را هم از ایشان شروع می کنند بیان کردن که بعضی هایش را هم اگر فرصت شد بین توقیع ها اشاره می کنم. این به طور مختصر یک اشاره ای بود که خواستم در مورد جناب قاسم ابن علاء بیان بکنم. و این را هم بگویم که نامه های آقا امام زمان، چون نمی شود یک کسی ادعا بکند که من از امام زمان نامه دارم، این مورد قبول نیست. این که ما می گوییم نامه امام زمان به قاسم ابن علاء باید دقت بکنیم یعنی در زمان غیبت صغری و نامه ای که وجود مبارک امام زمان به محمد ابن عثمان و بعد به حسین بن روح تحویل دادند و آن بزرگواران فرستادند برای جناب قاسم ابن علاء. یعنی ارتباط قاسم ابن علاء با واسطه بوده است. لذا اگر ما می گوییم نامه های ما به جناب قاسم ابن علاء، منظور این است. شریعتی: توسط وکلای حضرت به او رسیده است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: بله. اما پنج توقیعی را که خدا توفیق بدهد در این جلسه اشاره کنیم، هر کدام به اختصار، اولین توقیعی که عرض بکنیم محضر همه عزیزان و سروران توقیعی است که شیخ طوسی در کتاب الغیبه بیان می کند درباره کیفیت صلوات بر محمد و آل محمد. شریعتی: «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». حجت الاسلام میرهاشم حسینی: یک موقع خدا رحمت کند آیت الله حق شناس تهرانی را، با ایشان صحبت می شد که مثلاً بهترین ذکر چیست. ایشان می فرمود داداش جان آدم مراقبه داشته باشد، حق کسی را ضایع نکند؛ چه حق خدا را، چه حق خلق خدا را، چه حقی که خودش بر خودش دارد. این حقوقی که نسبت به دیگران دارد این ها را ضایع نکند. این بالاترین ذکر است. این ذکر عملی است. بعد یک موقع گفتیم حاج آقا در زبان چه ذکری را بیان کنیم؟ فرمود قرآن خواندن، سوره مبارکه یاسین خواندن، زیارت عاشورا خواندن، دعای توسل خواندن. گفتیم بهترین ذکر، فرمود صلوات بر محمد و آل محمد. شریعتی: «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم». حجت الاسلام میرهاشم حسینی: فرمود داداش جان دنبال ذکر و وردهای عجیب و غریب نباشید. آن ذکر عملی که حق هیچ کسی را ضایع نکنید، چه حق مردم را، چه حق خدا را، چه خودتان را، «ظَلَمتُ نَفسي» ظلم به آن چیزی که، استعدادهایی که خدا به شما داده است، آن ها را خراب نکنید. حقوق هیچ کسی را پایمال نکنید. می گفتیم ذکر زبانی به چه صورت، همین ها را می فرمود. چند مورد خیلی محدود ایشان می فرمود. «لا الهَ الَّا الله» را می فرمود، صلوات را می فرمود. حالا در این صلوات که این به عنوان سنگین ترین ذکرهای زبانی از آن یاد می شود و جامع هم است. یک موقع می گفتند «اللهُمَّ صَلَّ عَلَی مُحَمَّدٍ»، ادامه این گفته نمی شد. شریعتی: «وَ آلِ مُحَمَّد». حجت الاسلام میرهاشم حسینی: « وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَ اَهلِک اَعدائَهُم». این در وجود مبارک معصومین این ها را دانه دانه به ما یاد دادند که این تکمیل بشود، این صلوات و ارتقا بکند در بیانش، در عرض ادب به ساحت مقدس اهل بیت. در این توقیع یک صلوات کاملی را دارد بیان می فرماید که این به برکت همین جناب قاسم ابن علاء به ما رسیده است. این همانی است که در مفاتیح به عنوان اعمال روز جمعه جناب شیخ عباس قمی از آن یاد می کند. اگر عزیزان بخواهند جستجو بفرمایند همان صلواتی است که جناب ابوالحسن اصفهانی از آن یاد می شود. عرض کردم شیخ عباس قمی در مفاتیح هم به آن اشاره می کند. مفصل است. که در این توقیع حضرت می فرماید صلوات که می فرستی آن صلوات کامل و جامع همه چیز را می خواهی، ادامه اش «صَلِّ عَلَیهِم وَ ثَمِّهِم» اسم تمام امام ها را بیان بکن. مثلاً اسم آقا رسول اکرم را بیان کردید، بعد با یک خصوصیاتی، بعد «صَلِّ عَلی اَمیرِالمُومِنین» و خصوصیات حضرت، «وَ صَلِّ عَلَی الحَسَن» حسن بن علی و خصوصیات حضرت. همین طور می آید «صَلِّ عَلَی الحُسَین» و خصوصیات آقا تا می رسد به وجود مبارک خود آقا امام زمان که مفصل و طولانی است. این توقیع اول بود که در واقع این کیفیت صلوات را به طور کامل و جامع آن جا اشاره می فرمایند. ظاهراً بعضی از بزرگان هم نظرشان این است که این ویژه فقط روز جمعه هم نیست. روزهای جمعه هم کسی توانست آن مختصر را صلوات بیان کند، کسی توانست این متول را صلوات را بیان کند. شریعتی: پس نامه اول، یک نامه تعلیمی است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: بله. آن هم کیفیت صلوات. نامه دوم بحث این بوده که جناب قاسم ابن علاء ناامید شده از این که فرزنددار بشود، سن شان هم بالا آمده است، بسیار ناامید شده است. نامه دوم مربوط به این است. ناامید شده است چون خدا چند بچه به او داده است ولی این بچه ها بعد از مدتی از دنیا رفتند. حالا عجیب است. بخشی از این را مرحوم کلینی و بعضی از بزرگان دیگر هم به آن اشاره کردند. من دیگر حالا طبق اقتضاعات برنامه زنده می رویم. چون یک موقع آدم سر کلاس تدریس است باید همواره واو به واو دقت کند، در برنامه زنده دیگر کلیت اش را عرض می کنیم. دیگر قصور و تقصیر ما را در بحث سروران عزیز ببخشند. به اقتضای برنامه زنده کلیت را اشاره می کنیم. ایشان یک درخواستی به حضرت می دهد، نامه اول، که برای بچه من دعا بفرمایید که سالم باقی بماند. اتفاقاً هیچ جوابی نیامد، بچه هم از دنیا رفت. بچه دوم، دوباره نامه نوشت ولی بچه از دنیا رفت. بچه سوم، نامه نوشت آقا یک دعایی بکنید این بچه های من از دنیا رفتند. بعد هم بچه دار نشد گفت آقا بچه دار نشدیم، یک دعایی بفرمایید. در آن ها حضرت جواب ندادند. یک دقتی هم این جا بشود. بحث دعا، کسی که اهل سمت خدا رفتن است، اهل سمت امام زمان رفتن است، بن بست ندارد. یعنی همه که به هم می ریزند، همه که یک دفعه در یک جا ناامیدی پیدا می شود. این برای هر کسی در عمرش بارها پیش می آید. این هایی که در خانه خدا و اهل بیت می روند بالاخره با دعا اسبابش را خدا بالاخره فراهم می کند و مدد می کند. ناامیدی ندارد. این حالت ناامیدی و یاس هم در وجود آدم خیلی بد است، خیلی آسیب می زند. شریعتی: یعنی به معنای واقعی اگر مضطر شدی باید منتظر گشایش باشی. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: احسنت. بن بستی هم برایش فرض ندارد این کسی که درِ خانه خدا و اهل بیت می رود بالاخره یک اسبابی فراهم می شود و مدد می شود. البته لجاجت آدم نباید داشته باشد. اصرار بکند و بعد هم به خدا واگذار بکند. هر چه پیش آمد خیر آمد. بعد این جناب قاسم ابن علاء دیگر با این قضیه بچه و این ها، هر چه صلاح است ولی ما هم حالا چنین بچه ای را می خواهیم. برای بار چهارم جواب نامه می آید. بعد حضرت در آن جا قریب به این مضامین دارد که، در یک جایی داریم دعا، در یک جایی داریم که مثلاً به ایشان خبر می دهد که خدا پسری به شما عطا می کند، نور چشمت می شود و وارث تو می شود. حالا این وارث تو می شود مثلاً آدم مادی فکر می کند چه بسا مسائل معنوی هم مدنظر است که ان شاءالله در توقیع آخر یک اشاره ای به آن می کنیم. این جا در این توقیع دومی که خواستیم اشاره کنیم بحث این بود که حضرت در این نامه توجه به فرزنددار شدن و سلامت بچه. آن جا می فرماید این بچه ات از بین نمی رود، باقی می ماند، بعد می فرماید: «الحَمدُلِله» تمام حمد و ستایش فقط برای خداست. که این را هم خیلی باید دقت بفرماییم که هر کسی در هر جایی کاری انجام می دهد پیوسته آن توجه به خدا را باید بدهد. آقا امام زمان هم که این مطلب را دارد انجام می دهد باز هم می فرماید: «الحَمدُلِله» تمام ستایش و حمد فقط و فقط برای خداست. شریعتی: منشا تمام خیرات است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: همه چیز. این دعوت به خود نداشتن خیلی اهل بیت یاد می کنند. «مَن اَرادَ الله بَدأً بِکُم» به برکت اهل بیت است که آدم به آن توحید واقعی می رسد. دعوت به خود این جا وجود ندارد. این هم توقیع دومی است که اشاره شد که بحث فرزنددار شدن است. حالا یک بزرگواری سوال می کرد که حاج آقا، این که بعضی از بزرگان به برکت آقا امام زمان توفیق شد خدا به این ها بچه داد، بچه سالمی داد، بعد در این جا دارد که نور چشمشان شد. آیا یک ورد خاصی، یک ذکر خاصی، یک دستور خاصی، است. آن چیزی که به ذهن من می رسد این است که ما حالا به جای ورد و ذکر و دستور، آن ها هم سرجایش خوب است، این توجه به وجود مبارک خود آقا امام زمان هم نباید فراموش بشود. چه کار انجام بدهیم؟ یک سحری آدم بلند بشود با خدا نماز شب و درد دل. بعد هم آن جا درد دل با آقا امام زمان بکند. یعنی می خواهم بگویم که این جا یک دستور العمل خاصی دارد. می گوییم همین توجه به وجود مبارک اهل بیت و خود آقا امام زمان، این خیلی اثر دارد. حالا یک موقع آدم دو رکعت نمازی، یک مسجد جمکرانی برود، یک مشاهد مشرفه ای برود، یک حرمی برود، آن جا به نیت آقا امام زمان توجه به او پیدا بکند و از او درخواست بکند. می خواهم عرض کنم در این جور مقولات گاهی اوقات آدم در وردی یا دعایی می افتد غافل از آن وجود مقدس خودشان نباید بشود. شریعتی: که واسطه تمام برکات و خیرات هستند. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: «بِیُمنِ قَلبِه وَ وُجوُدِهي». توقیع سوم. توقیع سوم یک بستری فراهم شد متاسفانه، یک شخصی به اسم احمد بن هلال یک انحراف بزرگ ایجاد کرد. خدا نیاورد این گونه انحراف های از این سنخ را. یک موقع من زندگی قارون را نگاه می کردم را که چگونه شد که این گونه شد. عجیب است. در کتاب های مختلف وقتی معرفی می کردند این قارون خودش مثل هارون اول مبلغ بوده است کنار حضرت موسی. بعد شروع می کند این اشرافی گری و ثروت ها و حرص و طمع. به داد مردم نرسیدن عجیب این را نابود می کند. تبدیل به قارون می شود و چقدر انحراف ایجاد می کند. خیلی هم بد است. توقیع سوم مربوط به احمد ابن هلال است. احمد ابن هلال هم خیلی عجیب است. اوایلش جزو یاران و اصحاب اهل بیت است. بعضی جاها می گویند کنار آقا امام هادی بوده است، بعد کنار آقا امام عسکری بوده است، حتی بعضی ها کنار امام جواد بودن، حتی بعضی ها در کنار امام رضا بودن را یاد کردند از همین قاسم ابن علاء «الّلهُمَّ اجعَل عَواقِبَنا خَیرا». این دوره، در این دوره ای که کنار امام جواد و امام هادی بود تا اواخر عمر آقا امام عسکری. این شخص را می گویند شخص صالحی بوده است، آدم خوبی بوده است، درست عمل کرده است. این آدم یک آن دیگر کس دیگری می شود و یک فرقه ی انحرافی عجیب غریبی را شروع به ایجاد کردن می کند. ظاهراً اتفاقی که برای این شخص می افتد که خدا رحم بکند. گاهی اوقات می گویند یک کسی یک رذیله اخلاقی در او است، اگر روی آن کار نکند زمین می خورد که جلسه قبل هم یک اشاره ای به این کردیم دقیقاً در مورد احمد ابن هلال اتفاق می افتد. این احمد ابن هلال ظاهراً اواخر عمر امام عسکری، بعضی ها می گویند در زمان محمد ابن عثمان این شروع می کند انحراف پیدا کردن از اهل بیت، بعضی ها می گویند نه از اواخر عمر امام عسکری. ظاهراً مشکل پیدا می کند که حالا من با این جلالت و این عظمت و این همه خصوصیات، چرا مثلاً این نایب امام زمان نشده است و عثمان ابن سعید شده است. شریعتی: به او برخورده بوده است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: ظاهراً باید این گونه باشد. اصلاً خیلی عجیب است. در اواخر عمر امام عسکری و بعضی ها می گوید نه، در زمان محمد بن عثمان. تا محمد بن عثمان نایب دوم از طرف آقا امام زمان معرفی می شود اصلاً به هم می ریزد، یک آدم دیگر می شود. شروع به انحراف ایجاد کردن می کند. از عظمت جناب قاسم بن علاء. گاهی اوقات علم حجاب اکبر که می شود خیلی عجیب است. گاهی اوقات علم سواد می شود و سیاهی می شود خیلی عجیب است. گفت: علم چندان که بیشتر دانی چون عمل نیست نادانی نه محقق بود نه دانشمند چارپایی، بر او کتابی چند در تعقیبات نماز عصر هم هست. هر روز دعا کنی که خدایا پناه می برم به تو از علمی که نافع نباشد، یعنی علمی که شخص دارد باعث بشود که نفعی نرساند بلکه ضرر بشود. شما شاید از جهت علمی این احمد بن هلال خیلی بالاتر از قاسم ابن علاء باشد، ولی قاسم ابن علاء را ببینید جلالت و عظمت اش را. شریعتی: تسلیم، تواضع. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: «سِلمٌ لِمَن سالَمَکُم». خیلی مهم است. قاسم ابن علاء و امثال آن ها می پذیرند که اهل بیت هر کسی را برای یک جایی خادمی و نوکری قرار دادند، هر کسی یک جایی دارد خدمت می کند. شریعتی: اصلاً در مقابل امام، خودشان را نمی بینند. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: بله. همین که اصلاً یک جایی قرار داده شده است که اصلاً مهم نیست. همان جا بهترین جا است. یکی باید کفش جفت کند، یکی باید منبر برود، یکی باید چایی بدهد، یکی در هر جلسه ای در هیئتی هر کدام این ها یک جایی. توقیع سوم که می خواهیم بحث کنیم توقیعی است که آقا امام زمان فرستادند توسط نایب خاصشان و تحویل قاسم ابن علاء شد، چون قاسم ابن علاء در بین همه ی وکلای امام زمان بسیار شخصیت برجسته ای بوده و مورد تایید بوده است و آن ها هم قبول داشتند، حضرت از این طریق انحراف احمد ابن هلال را شروع کردند تاکید کردند و گوشزد کردند. این هم خیلی مهم است که اگر از دل جامعه ای انحراف پیدا شد یک شخصیت مقبول عند الکل باید بیاید به داد برسد و الا هیچ کس قبول نمی کند. یک شخصیت مقبولی باید بیاید و انحراف را تذکر بدهد. این جا قاسم ابن علاء وسط آمد. بعد حضرت در آن توقیع این خصوصیات این شخصی که این جور انحراف پیدا کرد را دارد بیان می فرماید. گاهی اوقات می شود یک شخص آدم خیلی خوبی بوده است علی الظاهر، بعد می بینید اصلاً یک چیزی دیگر شد. همین احمد ابن هلال را باید بگوییم قبل از غیبت امام زمان و بعد از غیبت امام زمان. یا قبل شهادت امام عسکری و بعد از شهادت امام عسکری. مثل این که بعضی ها هستند باید بگوییم این ها قبل از انقلاب یک چیز می گفتند، بعد از انقلاب یک چیز دیگر شدند. خیلی آدم در کل عمرش می بیند. مثلاً قبل از یک صمتی یک چیزی می گفت و بعد از صمت یک چیز دیگر. شریعتی: ناگهان عوض می شود. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: خیلی عوض می شود. خیلی باید دعا بکنیم خدا به همه ما رحم کند و مددمان بکند که آن لحظه آخر بحث عاقبت بخیری. حالا این احمد ابن هلال که این انحراف بزرگ را ایجاد کرد چه خصوصیتی داشت. حضرت می فرماید: «اهذَرُوا» دوری کنید از این آدم. پس معلوم می شود که کسانی که دور و بر این شخص هم بودند مجذوب این می شدند، جذب این آدم می شدند. حضرت فرمود که اصلاً از این آدم دور بشوید. این شخص، شخص ریاکاری است. 54 بار حج رفته است که 20 دفعه می گفتند پیاده بوده است. حضرت فرمود او ریاکار است. ریاکارها هم خودشان را شبیه آدم خوب ها درمی آورند. خود اهل بیت می رفتند حج، پیاده هم می رفتند. این شخص می خواسته خودش را شبیه اهل بیت نشان بدهد. شریعتی: جنس تقلبی ولی شبیه اصل است. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: یک کسی می گفت پس حج نرویم. گفتم نه، این که غلط است. توجهی که اهل بیت داشتند، هم به داد مردم برسید، هم این پرچم دین و دیانت باید بلند آوازه بشود. به برکت این پرچم دین و دیانت حقوق و حق الناس رعایت می شود. در این پرچم دین و دیانت ریاکاران شروع می کنند سر و کله شان پیدا می شود جنس تقلبی را می آورند که مردم را نابود بکنند، زمین گیر بکنند، از دیانت خسته بکنند. این تقصیر این تیپ آدم ها است. این شخص چون مسئولیت داشته است، خیلی عجیب است. ببینید اهل بیت «رَحمَةَ اللهِ واسِعَة» آقا ابی عبدالله الحسین، وجود مبارک آقا امام زمان، این ها دیگر تجسم رحمت هستند، مهربانی هستند، گذشت هستند، عبد هستند. «یا وَلیَ الله، إنَّ بَیني وَ بَینَ الله». درِ خانه شان می روی وساطت می کنند، خدا می آمرزد به برکت آن ها. ولی همین وجود مبارک اهل بیت نسبت به کسی که در مسئولیتش خیانت کرده است نه، نسبت به او خیلی سخت می گیرند. یک موقع عموم مردم هستند، عموم مردم می آیند درِ خانه اهل بیت، بالاخره آن جا جبران می شود، مدد می شود، کمک می شود، اگر حق الناسی بوده توفیق می شود جبران می شود. اما یک کسی که مسئولیتی گرفته است تعداد زیادی از حقوق به گردنش افتاده است. شریعتی: آن جا مماشات ندارند. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: اصلاً ندارند. لذا این جا عجیب است. آقا امام زمان می فرماید که اصلاً خدا رحمتش نکند و اصلاً خدا نیامرزدش. خیلی عجیب است. می خواهم این جا یک نکته ای را که عرض کنم این است که کسی مسئولیت گرفت، خدایی نکرده آن مسئولیت را هم به اسم دین بود، این خیلی خیلی باید توجه بکند. آن هایی که بحث دین و اهل بیت به اسم دین و اهل بیت. در حکومت اسلامی یا حکومتی که به اسم اهل بیت است، این جا خیلی وظیفه سنگین است. نمی شود یک کسی در حکومت اسلامی بیاید، به اسم اهل بیت هم بیاید، بعد آن جا برای خودش چیز جمع بکند. یکی از آسیب های بزرگی که در همین انقلاب خودمان است و تا این حل نشود بقیه حل نمی شود، یکی از آن اصلی ترین ها همین اشرافی گری است. شخص مسئول بشود برای خودش جمع بکند. شریعتی: به جای خدمت به خلق به خودش خدمت کند. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: احسنت. و تبعیض. این خیلی اذیت کننده است. و الا شما به عموم مردم بحث دیانت را بگویید، بحث اصل انقلاب را بگویید، بحث راه شهدا را بگویید، راه خوبان را بگویید، همه عاشقان هستند و قبول دارند و می ایستند. ولی آن جایی که بحث اشرافی گری است، طرف برای خودش بخواهد جمع بکند و اطرافیان خودش، یا تبعیض. آن جایی که به اسم اهل بیت شخص این کار را انجام دهد این دیگر قابل اغماض نیست. احمد ابن هلال به اسم اهل بیت، به اسم امام زمان، انحراف ایجاد کرد. این خیلی دیگر دارد ضربه می زند. تقریباً ایشان 5-6 خصوصیات دارد که من سریع عرض کنم. یکی ریاکاری او؛ عرفان بر پایه ریا. یکی بحث این که بی اذن امام زمان ادعای وکالت کرد. آن جا حضرت در توقیع دارد که می فرماید خدا از ابن هلال نگذرذ. معمولاً باید بگوییم بگذرد، این جا چه شد. شریعتی: یعنی در واقع حضرت نشان می دهد. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: خدا از ابن هلال نگذرد. اتفاقاً آخرش هم در یکی از توقیع ها می فرماید که ما صبر کردیم بر او، صبر کردیم بر او، صبر کردیم بر او، ولی نفرین کردیم و او از دنیا رفت. با نفرین حضرت از دنیا رفت. خدا از ابن هلال نگذرد، مداخله در کارهای ما می کرد بدون اذن ما. یک نکته لطیفی بعضی از بزرگان از این به ما یاد دادند. یک موقع در برنامه هایتان، جلساتتان، یک اذنی از امام زمان، اجازه ای، ولو شخص ارتباطی با حضرت ندارد ولی علی الظاهر بین خودش و خدا، یواشکی و تنهایی یک اجازه ای بگیرد. مثلاً من اگر برنامه خدمت حضرت عالی آمدم، خدمت سروران عزیز آمدیم، یک برنامه ای را مثلاً می خواهم داشته باشم مربوط به دیانت و مربوط به امام زمان، مثلاً یک جمکرانی بروم دو رکعت نماز بخوانم، بگویم اجازه می دهید، اجازه می دهید که ما این بحث را مطرح بکنیم. خیلی خوب است آدم این روحیه را داشته باشد که بزرگان به ما یاد دادند. فرمود که خدا از این نگذرد، بدون کارهایی که دارد انجام می دهد، ادعای وکالتی که دارد انجام می دهد، بی اذن ما است و مداخله در کارهای ما دارد می کند. بعد حضرت می فرماید که از ویژگی های او استبداد رای است، این خودکامگی او است، آن خود رای بودن او است. استبداد از بدد می آید، یعنی طرف تک روی می کند، اهل مشورت نیست، به نظر دیگران هیچ اهمیت نمی دهد. فقط خودش را می بیند. خودبینی، خودخواهی، خودرای ای، خودشیفتگی، خود بزرگ پنداری، که عُجب و تکبر و تمام این ها از این درمی آید. بعد حضرت ویژگی پنجمی که بیان می فرمایند، آن استبداد رای و بدون اذن وکالت و بحث ریاکار بودن و بحث مسئول بود ولی در مسئولیتش خیانت کرد. می فرماید که این یک ویژگی ای داشت، این شاید منشا خیلی نابود شدنش شاید در این جا بشود. «لایُمزي مِن اَمرِنا الَّا بِمَا یَهوا وَ یُرید» این می خواست طبق میلش جلو برود، طبق دلش می خواست جلو برود، نه طبق آن وظیفه ، نه طبق آن تکلیف، نه طبق آن چیزی که خدا و اهل بیت مشخص کردند. خصوصیتش این بود که طبق میلش حرکت می کرد نه طبق وظیفه، و این او را زمین زد. خیلی عجیب است. بعد جالب این جا است که حضرت میفرماید من قبلاً هم انحراف این را توجه دادم ولی خیلی ها جذب این آدم شده بودند و گوش نمی دادند. حضرت فرمود بارها تذکر دادم، به قاسم ابن علاء تذکر دادم که شما هم تذکر بدهید که من قطعاً در مورد انحراف احمد بن هلال تذکر دادم. بعد حضرت در آن جا یک اشاره ای می فرمایند چه کار کنیم از این انحراف ها، از این بی دینی ها، نجات پیدا کنیم، در این فتنه های عجیب و غریب خودمان و خانواده و اطرافیان در این جنگ ها زمین نخوریم. جنگ نرم عرض کردیم، خیلی سخت تر از جنگ های دیگر است که اهل بیت بسیار با آن درگیر بودند. حضرت میفرماید: «لاعُذرَ اَحَدٍ مِن مَوالیُ». حضرت یک فرمول می دهد. می فرماید که در زندگی تان معذور نیستید از این، باید حتماً دنبال این باشید که از افراد موثق خبر درست را بگیرید و الا نابود می شوید. امروز مثلاً در فضای مجازی یا فضای حقیقی، گاهی اوقات در مورد یک انسان شریفی یا یک شخصی، بالاخره هر کسی برای خودش آبرو دارد. شریعتی: متاسفانه بدون تحقیق می پذیریم. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: حضرت این جا می فرماید این شما را نابود می کند. راحت در مورد یک کسی صحبت های عجیب و غریبی می شود که اصلاً در مورد آن شخص وجود نداشته است، بعدش هم می گویند خبر موثق است. حضرت می فرماید خیلی دقت کنید. کسی می گفت تو مردی خدا جلوی تو ایستاده است، می گفت خبر موثق است. این خیلی تذکر زیبایی است که حضرت در این توقیع سوم دارد اشاره می فرماید که عذر پذیرفته نیست، باید خبر موثق را بگیری، بدون تحقیق نه. این خیلی زمین می زند، شایعات شما را نابود می کند و زمین گیر می کند. این هم خلاصه ای بود از توقیع سوم. فکر کنم دیگر دیگر فرصتی نیست. شریعتی: بله، به قرارمان رسیدیم. حالا ببینیم بعد از تلاوت قرآن اگر فرصت بود ان شاءالله ادامه فرمایشات شما را بشنویم. خیلی از شما ممنون و متشکرم حاج آقای میرهاشم. خدا ان شاءالله شما را حفظ کند. یک سال گذشت از دور هفتم ختم قرآن ما. روزی یک صفحه تلاوت قرآن را داریم. الحمدالله هم ختم قرآن هفتگی داریم که دوستان به کانال ما می توانند مراجعه بکنند، هم نکته های قرآنی را حاج آقای بهشتی در فضای مجازی می گویند و عزیزان می توانند استفاده بکنند و هم نکات مهم هر صفحه را عزیزان ما خدمت شما ارائه می دهند از تفسیر نور حاج آقای قرائتی. اتفاقات مثبتی افتاده است. ان شاءالله زندگی همه مان منور به نور قرآن کریم باشد. امروز صفحه 368 را با هم تلاوت می کنیم. امروز سالروز دانشمند مجاهد ما، شهید فخری زاده هم هست. چقدر خوب است ثواب تلاوت آیات را هدیه بکنیم به روح بلند ایشان و همه ی شهدای علمی؛ شهید دکتر علیمحمدی، شهید شهریاری، شهید احمدی روشن، شهید رضایی نژاد و همه ی آن هایی که جای خالی شان در بین ما حفظ می شود. آیات نورانی سوره مبارکه شعرا، آیات 20 تا 39 این صفحه را با هم تلاوت می کنیم. برمی گردیم همراه شما و در کنار شما. خواهش می کنم بفرمایید. صفحه 368قرآن کریم شریعتی: به شیراز و مردم نازنین شیراز، به حضرت شاهچراغ، حرم سوم اهل بیت هم سلام می کنیم. عزیزان ان شاءالله آن جا دعاگو و نایب الزیاره ما هم باشند. با احترام و با افتخار همراه شما هستیم و در سمت خدا. ان شاءالله که خداوند متعال به همه ما توفیق بدهد. به همه مخاطبانی که تکرار این برنامه را هم می بینند و یا می شوند سلام می کنم. حسن ختام فرمایشات حاج آقای میرهاشم را بشنویم و ان شاءالله خداحافظی کنیم. حجت الاسلام میرهاشم حسینی: اجازه بفرمایید در این وقت کوتاه یک فرصت توقیع چهارم و پنجم نیست. ان شاءالله به شرط توفیق و اذن، ان شاءالله بتوانیم بعدها خدمت برسیم و بیان بکنیم. فقط یک خلاصه ای اگر اجازه بفرمایید عرض بکنم. از سه تا توقیعی که بیان کردیم یکی توقیع اول کیفیت صلوات به طور کامل را یک اشاره ای عرض کردیم، در توقیع دوم ناامید نشدن، این که آدم به برکت دعا امیدش را هیچ وقت از دست نمی دهد و خدا کمکش می کند. من یک موقع در این بحث بچه دار شدن قاسم ابن علاء و خدا فرزند خوبی هم به او عطا کرد، حسن ابن قاسم ابن علاء، یک موقع به بعضی از این رفقایی که زحمت می کشند این اسباب را فراهم می کنند، کمک می کنند کسانی که مشکل نازایی دارند، در قم بعضی از آن دوستان را من دیده بودم به آن ها عرض کردم که اگر بشود این ها درست است باید اسباب مادی را فراهم کرد و وظیفه را باید انجام داد ولی غفلت از معنا و معنویت و دعا هم نشود. البته ورد و ذکر نمی خواهم بگویم، منظورم این است که دعا و درِ خانه اهل بیت رفتن نباید غافل بشود. در توقیع سوم هم عرض کردیم که انحراف مثل احمد بن هلال و 6 ویژگی که مثل احمد ابن هلال را به وجود آورد را حضرت در توقیع اشاره کردند. یکی ریاکاری او، دوم مسئول بود و در آن مسئولیتش خیانت کرد، سوم دعای وکالت و بدون اذن امام و اجازه او دخالت در کارهای امام، چهارم خودکامگی و استبداد رای، پنجم طبق میلش همواره می خواست کارها را انجام بدهد، آن جور که دلش می خواست، هوا و هوس او می خواست پیش بروید، و آخری هم فرمود حضرت در یک توقعی و یک جایی اشاره کرد که این استقامت و مقاومت در مسیر ایمانش نداشت. این مقاومت نداشتن به او آسیب زد و او را زمین گیر کرد. خیلی ممنون. شریعتی: سلامت باشید. خدا ان شاءالله عاقبت همه ما را ختم به خیر بکند. خیلی از شما ممنون و متشکرم. سزای ما قفس زندگی نبود بیا پرنده های توایم و آب و دانه کم داریم و حالا با دل و جان برای سلامت شما دعا می کنیم. تا فردا و تا سلامی دوباره.