صفحه 366 - سوره فرقان آیات 68 تا 77 وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾ يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾ إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿٧٠﴾ وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾ وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا ﴿٧٢﴾ وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا ﴿٧٣﴾ وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ أُولَٰئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا ﴿٧٥﴾ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا ﴿٧٧﴾ آنان با خدا معبود دیگری را [برای حل مشکلات و رواشدن حاجاتشان] عبادت نمی‌کنند، و کسی را که خدا [خونش را] حرام شمرده جز به‌حق نمی‌کشند، و زِنا نمی‌کنند، کسی که این [اعمال] را مرتکب شود به کیفر سختی خواهد رسید (٦٨) [مرتکب این اعمال] عذابش در روز قیامت دوچندان شود، و در آن با سرشکستگی جاودانه خواهد بود (٦٩) مگر آنان‌که توبه کنند و مؤمن شوند و کار شایسته انجام دهند که [دراین‌صورت] خداوند بدی‌هایشان را به خوبی‌ها تبدیل می‌کند، و خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است (٧٠) هرکس توبه کند و کار شایسته انجام دهد مسلّماً به‌صورتی پسندیده به‌سوی خدا بازمی‌گردد (٧١) آنان [که بندگان حقیقی خداوندند] تن به شهادت ناحق نمی‌دهند [و در مجالس باطل حاضر نمی‌شوند]، و هنگامی که بر [گفتار و کردار] بیهودۀ [اشخاص] می‌گذرند با بزرگواری و متانت می‌گذرند (٧٢) وقتی آنان را به آیات پروردگارشان پند دهند به حالت کری و کوری به آن بی‌اعتنایی نمی‌کنند، [بلکه با گوشِ شنوا و چشمِ بصیرت به آن دل می‌دهند] (٧٣) و [در دعایشان] می گویند: پروردگارا! ما را از سوی همسران و فرزندانمان خوشدلی و خوش‌حالی عنایت کن! و پیشوای پرهیزگارانمان قرار ده! (٧٤) آنانند که برای استقامتی که [بر طاعات و گناهان و حوادث روزگار] داشتند مقامات عالی بهشت را پاداششان می‌دهند، و در آن با درود و تحیتی [از سوی خدا و فرشتگان] روبه‌رو می‌شوند (٧٥) در آن‌جا جاودانه‌اند، و آن نیکو قرارگاه و اقامتگاهی است! (٧٦) بگو: [ای مردم] اگر ایمان و عباداتتان نبود نزد پروردگار ارزش و منزلتی نداشتید، پس [شما ای کافران! ایمان و عبادت و آثار آن را] به شدّت منکر شدید، [بنابراین هیچ ارزشی ندارید]، و به‌زودی [کیفر این انکار، دامن‌گیرتان می‌شود و] همواره ملازمتان خواهدبود. (٧٧)