صفحه 365 - سوره فرقان آیات 56 تا 67 وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿٥٦﴾ قُل ما أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ مِن أَجرٍ إِلّا مَن شاءَ أَن يَتَّخِذَ إِلىٰ رَبِّهِ سَبيلًا ﴿٥٧﴾ وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا ﴿٥٨﴾ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا ﴿٥٩﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ ﴿٦٠﴾ تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِيرًا ﴿٦١﴾ وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا ﴿٦٢﴾ وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿٦٣﴾ وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا ﴿٦٤﴾ وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾ إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾ وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾ تو را جز بشارترسان و هشداردهنده نفرستادیم (٥٦) بگو: من از شما برای تبلیغ رسالتم هیچ پاداشی نمیخواهم، جز اینکه هرکه بخواهد [میتواند از برکت نبوت من] راهی بهسوی پروردگارش انتخاب کند (٥٧) بر آن خدای زندهای که هرگز نمیمیرد توکل کن! و او را با تسبیحگفتن همراه با ستایش [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار! و کافی است که او به گناهان بندگانش آگاه باشد (٥٨) هم او که آسمانها و زمین و آنچه را بین آنهاست در شش دوره آفرید، آنگاه بر [امر] فرمانروایی [و تدبیر امور آفرینش] چیره شد، [او] رحمان است، پس [ای انسان!] دربارۀ خدا [و آفرینشِ جهان هستی] از کسی بپرس که آگاه است (٥٩) چون به [بعضی از] آنان گویند: برای خداوند رحمان سجده کنید. میگویند: خداوند رحمان چیست؟ آیا برای چیزی که تو فرمان میدهی [و ما او را قبول نداریم] سجده کنیم؟ و [دعوتت] بر رمیدگی و نفرتشان میافزاید (٦٠) خجسته و پُرخیر است آن که در آسمانها برجهایی قرار داده و در آن چراغی روشن و ماهی تابان پدید آورده است (٦١) اوست که شب و روز را جانشین [یکدیگر] قرار داد، تا کسی که بخواهد متذکر [قدرت و رحمت خداوند] شود، یا بخواهد سپاسگزاری کند (٦٢) بندگان [حقیقی] خداوندِ رحمان آنانند که روی زمین با آرامی و فروتنی راه میروند، و هنگامی که مورد گفتار نادانان قرار میگیرند [در پاسخشان] میگویند: [بین ما و شما] جدایی [است] (٦٣) آنان شب را برای پروردگارشان با سجده و قیام به صبح میرسانند (٦٤) و میگویند: پروردگارا! عذاب دوزخ را از ما بگردان! که مسلّماً عذابِ آن سخت و همیشگی است (٦٥) دوزخ بد قرارگاه و بد اقامتگاهی است! (٦٦) و [آنان] کسانی [هستند] که چون انفاق میکنند نه از حد [متعارف] میگذرند و نه [بخیلانه] سختگیری میکنند، بلکه بین این و آن به رعایت حد اعتدال میپردازند (٦٧)