صفحه 350 - سوره نور آیات 1 تا 10 سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿١﴾ الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ ۖ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢﴾ الزَّانِي لَا يَنْكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ ۚ وَحُرِّمَ ذَٰلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾ وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٥﴾ وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٦﴾ وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٧﴾ وَيَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٨﴾ وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِنْ كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٩﴾ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ ﴿١٠﴾ [این] سوره‌ای است که آن را [از آسمانِ دانش خود] فرود آوردیم، و [یادگیری معارف و اجرای احکامِ] آن را واجب ساختیم، و در آن آیاتی روشن [و قابل فهم] نازل کردیم تا متذکرِ [حقایق] شوید (١) هریک از زن و مرد زِناکار را صد تازیانه بزنید، و اگر به خداوند و روز قیامت مؤمن هستید نباید دلسوزی دربارۀ آن دو، شما را از [اجرای] قانونِ الهی بازدارد، و باید گروهی از مؤمنان شاهد مجازاتشان باشند (٢) مرد زِناکار نباید جز با زن زِناکار یا زن مشرکه ازدواج کند، و زن زِناکار نباید جز با مرد زِناکار یا مرد مشرک عقد ازدواج ببندد، این [ازدواج] بر مؤمنان حرام شده است (٣) کسانی که زنان پاکدامن را متهم [به زِنا] می‌کنند، سپس [برای ادعای خود] چهار شاهد نمی‌آورند به آنان هشتاد تازیانه بزنید، و هرگز شهادتی را از آنان نپذیرید، اینان همان منحرفان نافرمانند (٤) به جز کسانی که بعد از این [کارِ زشت] بازگردند و [مفاسدشان را] اصلاح کنند، [دراین‌صورت بازگشتشان قبول است؛ زیرا] خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٥) کسانی که همسران خود را [به زِنا] متهم می‌کنند و برای آنان شاهدانی جز خودشان نباشد، پس هرکدام [از آن شوهران و همسران] باید [برای اثبات ادعایش] چهار بار شهادت دهد که: سوگند به خدا مسلّماً [در این زمینه] از راست‌گویان است (٦) و [مرتبۀ] پنجم آنکه [بگوید:] لعنت خدا بر او باد اگر [در این اتهام‌بستن] دروغگو باشد (٧) و مجازات از آن زن [که مورد اتهام قرار گرفته] برداشته می‌شود درصورتی‌که چهار بار [بدین‌گونه] شهادت دهد که: به خداوند سوگند آن مرد دروغگوست (٨) و [مرتبۀ] پنجم آنکه [بگوید:] خشم خداوند بر او باد اگر آن مرد [در این اتهام‌بستن] از راست‌گویان باشد (٩) چنانچه احسان و مهرورزی خداوند بر شما نبود، و این‌که خداوند بسیار توبه‌پذیر و حکیم است، [به بلاها و کیفرهای سختی دچار می‌شدید] (١٠)