صفحه 324 - سوره انبیاء آیات 25 تا 35 وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾ وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ ﴿٢٦﴾ لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿٢٨﴾ ربع الحزب33وَمَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَٰهٌ مِنْ دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿٢٩﴾ أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾ وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ﴿٣١﴾ وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ ﴿٣٢﴾ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿٣٣﴾ وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ ﴿٣٤﴾ كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ ﴿٣٥﴾ پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آن‌که به او وحی کردیم که: معبودی جز من نیست، پس فقط مرا بپرستید (٢٥) و [مشرکان] گفتند: خداوندِ رحمان [فرشتگان را] به فرزندی خود انتخاب کرده است. او [از گرفتنِ فرزند] بی‌نیاز و منزّه است، [فرشتگان فرزند خدا نیستند،] بلکه بندگانی ارجمندند (٢٦) در سخن بر او پیشی نمی‌گیرند، [آنچه می‌گویند از سوی خداست،] و فقط به فرمان او عمل می‌کنند (٢٧) [خداوند] همۀ گذشته و آیندۀ آنان را می‌داند، و جز برای کسی که [خدا] رضایت دهد شفاعت نمی‌کنند، و به‌خاطر ترس از [عظمت و جلال] او نگران و هراسناکند (٢٨) از آنان هرکس بگوید: من هم معبودی غیر اویم. دوزخ را به او کیفر می‌دهیم، و ستمکارانِ [به توحید] را این‌گونه مجازات می‌کنیم (٢٩) آیا کافران ندانسته‌اند که آسما‌ن‌ها و زمین [در ابتدای کار] به هم پیوسته بودند، و ما آن دو را شکافته، و از هم باز کردیم، و هرچیزِ زنده‌ای را از آب پدید آوردیم، آیا [به یگانگی خداوند] ایمان نمی‌آورند؟ (٣٠) در زمین کوه‌های استوار قرار دادیم تا [کرۀ خاکی] آنان را نلرزاند، و در آن راه‌های فراخ پدید آوردیم [تا به‌سوی مقاصدی که دارند] راه‌یابند (٣١) آسمان را سقفی محفوظِ [از سقوط] آفریدیم، درحالی‌که آنان از دقت در نشانه‌های آن [که گواه بر توحید و قدرت و ربوبیت خداست] رویگرادنند (٣٢) و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید که هریک در مداری شناورند (٣٣) پیش از تو برای هیچ بشری جاودانگی قرار ندادیم، آیا اگر تو [با این عظمت و عزتت] بمیری، آنان جاویدان خواهند بود؟! (٣٤) هر جانداری چشندۀ [طعم] مرگ است، و ما شما را [چنان‌که سزاوار است] به خیر و شرّ [چون؛ ثروت و تهیدستی، سلامتی و بیماری، امنیت و بلا] آزمایش می‌کنیم، و به‌سوی ما بازتان می‌گردانند (٣٥)