صفحه 310 - سوره مریم آیات 65 تا 76 رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾ وَيَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا ﴿٦٦﴾ أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا ﴿٦٧﴾ فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ﴿٦٨﴾ ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا ﴿٦٩﴾ ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا ﴿٧٠﴾ وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا ﴿٧١﴾ ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿٧٢﴾ وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا ﴿٧٣﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا ﴿٧٤﴾ قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا ﴿٧٥﴾ وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا ﴿٧٦﴾ [اوست] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن دوتاست، پس او را بپرست، و بر پرستیدنش ثابت و شکیبا باش! آیا همنامی برای او [در بین همۀ موجودات که حاکی از تدبیر و مالکیت مطلق باشد] می‌شناسی؟ (٦٥) انسان [بی‌توجه به دلایل معاد] می‌گوید: آیا زمانی که بمیرم به‌راستی در زمان آینده مرا زنده [از خاک] بیرون می‌آورند؟! (٦٦) آیا [به این حقیقت] توجه ندارد که ما او را پیش از این درحالی‌که چیزی نبود آفریدیم! (٦٧) پس به پروردگارت سوگند، آنان را [که منکر معاد‌ند] با شیاطین محشور می‌کنیم، سپس به زانو درآمده، گرداگرد دوزخ حاضر می‌کنیم (٦٨) آن‌گاه از هر گروهی آن که بر خداوندِ رحمان سرکش‌تر بوده بیرون می‌کشیم (٦٩) [بعد از این جداسازی،] یقیناً ما به کسانی که به چشیدن حرارت آتش دوزخ سزاوارترند داناتریم (٧٠) هیچ‌کس از شما نیست مگر آن‌که وارد دوزخ خواهد داشت، این بر پروردگارت اراده‌ای حتمی است (٧١) آن‌گاه کسانی را که [از خدا اطاعت کرده و از محرّماتش] پرهیز داشتند نجات می‌دهیم، و ستمکاران را درحالی‌که به زانودرافتاده‌اند در دوزخ رها می‌کنیم (٧٢) چون آیات روشن ما را بر آنان می‌خوانند، کافران به مؤمنان می‌گویند: کدامیک از [ما] دو گروه جایگاهش [از نظر اقتصادی] بهتر و مجلس اُنسش [از لحاظ سیاسی و اجتماعی] نیکوتر است؟ (٧٣) چه‌بسیار اقوامی که پیش از آنان به [کیفر کفرشان] هلاک کردیم که لوازم زندگی بهتر و ظاهری خوش‌نماتر داشتند (٧٤) بگو: آنان‌که در گمراهی هستند لازم است خداوند مهربان [براساس روش حتمی‌اش] به آنان مهلتی معین دهد [و در عذابشان شتاب نکند]، تا زمانی که آنچه را به آنان وعده داده‌اند ببینند؛ یا [در دنیا] عذابِ [بیچاره‌کننده]، یا [در] قیامت [عذاب دائمی]، و به‌زودی آگاه خواهند شد که چه کسی جایگاهش بدتر، و سپاهش ناتوان‌تر است (٧٥) خداوند بر هدایتِ هدایت‌یافتگان می‌افزاید، و اعمال شایستۀ پایدار نزد پروردگارت دارای پاداشی بهتر، و خوش‌فرجام‌تر است (٧٦)