صفحه 288 - سوره اسراء آیات 59 تا 66 وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا ﴿٥٩﴾ وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا ﴿٦٠﴾ وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا ﴿٦١﴾ قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٦٢﴾ قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا ﴿٦٣﴾ وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿٦٤﴾ إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا ﴿٦٥﴾ رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٦٦﴾ [هیچ چیز،] ما را از فرستادن معجزاتی [که همواره مورد درخواست مشرکان و کافران است] باز نداشت، جز این‌که گذشتگان، آن [معجزات درخواستی خود] را انکار کردند [و به این سبب هلاک شدند]، ما به [قوم] ثمود [از دل کوه] ناقه را دادیم که معجزه‌ای روشن بود، ولی [با پِی‌کردنش] به آن ستم کردند [و به عذاب مبتلا شدند]، و ما معجزات را جز برای بیم‌دادن [به مردم، و بستن راه هر عذر و بهانه‌ای به روی ایشان] نمی‌فرستیم (٥٩) به تو گفتیم: یقیناً پروردگارت [از هر جهت] به مردم احاطۀ [کامل] دارد، و آن خوابی را که به تو نشان دادیم، و نیز درختِ نفرین‌شدۀ در قرآن را [که بنی‌امیه و دیگر طاغیانند،] جز آزمایشی [بزرگ] برای مردم قرار ندادیم، و ما آنان را [از فرجام شرک و کفر] می‌ترسانیم، ولی بر آنان جز طغیانی بزرگ نمی‌افزاید (٦٠) [یاد کن] هنگامی که به فرشتگان گفتیم: برای آدم سجده کنید! پس همه سجده کردند جز ابلیس که [متکبّرانه] گفت: آیا برای کسی که [از] گِل آفریدی سجده کنم؟! (٦١) [آن‌گاه] گفت: به من خبر ده این است آنکه بر من برتری دادی؟ اگر تا قیامت مهلتم دهی، بی‌تردید فرزندانش را - جز اندکی - افسار می‌زنم [تا آنان را به هر وادی هلاکتی که بخواهم بکشانم]! (٦٢) [خداوند] فرمود: برو! که هرکس از آنان از تو پیروی کند یقیناً کیفرتان دوزخ خواهد بود که کیفری است کامل و تمام (٦٣) از آنان هرکه را توانستی با آوازت [به‌سوی باطل] تحریک کن! و [برای راندنشان به‌سوی طغیان و گناه] با کمک سواره‌ها و پیاده‌هایت [به شدت] بر سرشان فریاد زن! و با آنان در [تولید] ثروت‌ها[ی حرام]، و [زمینۀ به وجود آمدنِ] فرزندان [نامشروع] شریک شو! و به آنان وعده[های گوناگون] بده! شیطان جز از طریق دروغ و فریب به آنان وعده نمی‌دهد (٦٤) [ولی ای شیطان! آگاه باش! که] یقیناً تو را بر بندگانم هیچ تسلطی نیست، و بس است که پروردگارت کارگزار و کارسازِ [آنان] باشد (٦٥) پروردگارتان کسی است که کشتی‌ها را برای شما در دریا روان می‌کند، تا [با رفتن از اقلیمی به اقلیم دیگر] جویای احسان و روزی او شوید؛ زیرا او همواره به شما مهربان است (٦٦)